۱خُداوند دَ مَولای مه گُفت: ”دَ دِست راست مه بِشی
تا دُشمنای تُو ره تَی‌پَیی زیرِ پای تُو جور کنُم.“
۲خُداوند تَیاقِ قُوَت تُو ره از صَهیون دِراز مُونه.
دَ مینکلِ دُشمنای خُو حُکمرانی کُو.
۳قَوم تُو داوطلبانه خود ره پیش مُونه،
دَ روزی که قد شِکوهِ مُقَدَّس لشکر خُو ره رهبری کُنی؛
از دِلِ صُبح جوانای تُو رقمِ شَبنَم دَ پیش تُو مییه.
۴خُداوند قَسم خورده و پشَیمو نَمُوشه که،
”تُو تا اَبَد پیشوا اَستی، دَ مقامِ مَلکی‌صدِق.“
۵خُداوند دَ دِست راست تُو اَسته؛
اُو دَ روزِ غَضَب خُو پادشایو ره تِکه-و-پرچه مُونه.
۶اُو دَ بَلِه مِلَّت ها قضاوَت مُونه
و سرزمِینِ ازوا ره پُر از لاش ها مُوکُنه
و کٹه-سرای ازوا ره دَ سراسرِ زمی تِکه-و-پرچه مُونه.
۷پادشاه از جوی بَغلِ راه آو وُچی مُونه؛
دَمزی رقم اُو قُوَت یافته سر خو ره باله مُوکُنه.