۱خُداوند ره شُکر-و-سِپاس بُگِید، چراکه اُو نیکو یَه
و رَحمت شی اَبَدی اَسته.
۲بیلِید که اِسرائیل بُگیه،
”رَحمت شی اَبَدی اَسته.“
۳بیلِید که خانَوارِ ھارُون بُگیه،
”رَحمت شی اَبَدی اَسته.“
۴بیلِید، کسای که از خُداوند ترس دَره بُگیه،
”رَحمت شی اَبَدی اَسته.“
۵دَ غَیتِ مُشکِلات-و-سختی خُو خُداوند ره کُوی کدُم،
و خُداوند دُعای مَره قبُول کد و مَره دَ جای پِراخ قرار دَد.
۶خُداوند قد ازمه یَه، پس ترس نَمُوخورُم.
اِنسان دَ خِلاف مه چِیز کار مِیتنه؟
۷خُداوند طرفدار و مَدَدگار مه اَسته؛
پس ما پیروزی خُو ره دَ بَلِه کسای مِینگرُم که از مه بَد مُوبره.
۸پَناه بُردو دَ خُداوند بِهتر اَسته
از تَوَکُل کدو دَ اِنسان.
۹پَناه بُردو دَ خُداوند بِهتر اَسته
از تَوَکُل کدو دَ کٹه‌کَلونا.
۱۰پگِ مِلَّت ها مَره محاصِره کده،
لیکِن دَ نامِ خُداوند رفته اُونا ره نابُود مُونُم.
۱۱اُونا مَره محاصِره کده و چاردَور مَره گِرِفته،
لیکِن دَ نامِ خُداوند رفته اُونا ره نابُود مُونُم.
۱۲اُونا رقم خیلِ زمبُور مَره محاصِره کد،
لیکِن اُونا مِثلِ آتِشِ خار ھا دَ زُودی گُل شُد؛
دَ نامِ خُداوند، اُونا ره نابُود کدُم.
۱۳اُونا سخت دَ بَلِه مه فِشار اَوُرد تا بُفتُم،
لیکِن خُداوند مَره کومَک کد.
۱۴خُداوند قُوَت و سرُود مه اَسته؛
اُو باعِثِ نِجات مه شُده.
۱۵آوازِ خوشی و پیروزی
دَ خَیمه های آدمای عادِل شِنِیده مُوشه:
”دِستِ راستِ خُداوند قُدرتمَندانه عمل مُونه.
۱۶دِستِ راستِ خُداوند مُتعال اَسته؛
دِستِ راستِ خُداوند قُدرتمَندانه عمل مُونه.“
۱۷ما نَمُومرُم، بَلکِه زِنده مُومنُم
و کارای خُداوند ره نَقل مُونُم.
۱۸خُداوند مَره سخت سرزنِش کد،
لیکِن مَره دَ مَرگ تسلِیم نَکد.
۱۹درگه ھای عدالت ره بَلدِه مه واز کُنِید،
تا دَزوا داخِل شُده خُداوند ره شُکر-و-سِپاس بُگیُم.
۲۰اِی درگِه خُداوند اَسته
که آدمای عادِل دَز شی داخِل مُوشه.
۲۱تُو ره شُکر-و-سِپاس مُوگیُم که دُعای مَره قبُول کدی
و باعِثِ نِجات مه شُدی.
۲۲سنگی ره که اُستاکارا رَد کد،
سنگِ مُهِمِ تادَو شُده.
۲۳اِی کار ره خُداوند کده
و دَ نظرِ ازمو عجِیب اَسته.
۲۴اِی روزی اَسته که خُداوند جور کده؛
بیِید که دَزی روز خوشی کنی و خوشحال بَشی.
۲۵اَی خُداوند، لُطفاً مو ره نِجات بِدی!
اَی خُداوند، لُطفاً کامیابی نصِیب مو کُو!
۲۶مُبارک اَسته کسی که دَ نامِ خُداوند مییه.
مو از خانِه خُداوند شُمو ره بَرکت مِیدی.
۲۷خُداوند، خُدا اَسته
و اُو دَ بَلِه مو روشَنی کده.
قُربانی عِید ره قد ریسپونا دَ شاخای قُربانگاه بسته کُنِید.
۲۸تُو خُدای مه اَستی
و ما تُو ره شُکر-و-سِپاس مُوگیُم؛
تُو خُدای مه اَستی
و ما تُو ره سِتایش مُونُم.
۲۹خُداوند ره شُکر-و-سِپاس بُگِید، چراکه اُو نیکو یَه
و رَحمت شی اَبَدی اَسته.