۱اَی خُداوند، دِل مه کِبری نِیَسته
و چِیمای مه غرُور نَدره.
ما خود ره نَه دَ کارای کٹه مصرُوف مُونُم
و نَه ام دَ کارای که از عقل مه باله یَه.
۲بَلکِه جان خُو ره آرام و بیغَم کدیم،
رقمِ یگ نِلغِه از شِیر جدا شُده که دَ بَغلِ آبِه خُو بَشه.
اَرے، جان مه دَ وجُود مه رقمِ نِلغِه از شِیر جدا شُده اَلّی اَسته.
۳اَی اِسرائیل، دَ خُداوند اُمِید کُو،
از آلی تا اَبَداُلاباد.