۱خُداوند دَ روزِ سختی-و-مُشکِلات دُعای تُو ره قبُول کُنه!
نامِ خُدای یعقُوب از تُو حِفاظَت کُنه.
۲از جایگاهِ مُقَدَّس خُو بَلدِه تُو کومَک رَیی کُنه،
و از کوهِ صَهیون از تُو پُشتِیوانی کُنه.
۳پگِ هدیه های تُو ره دَ یاد خُو بیره
و قُربانی ھای سوختَنی تُو ره قبُول کنه. سِلاه.
۴تُو ره دَ آرزوی دِل تُو بِرسَنه،
و تمامِ نَقشه های تُو ره کامیاب کُنه.
۵ اوخته مو بخاطرِ پیروزی تُو چِیغ زَده خوشی مُونی
و دَ نامِ خُدای خُو بَیرَق خُو ره بِلند مُونی.
خُداوند تمامِ درخاست های تُو ره پُوره کُنه.
۶آلی ما فامِیدُم که خُداوند مَسَح شُدِه خُو ره نِجات مِیدیه؛
اُو قد زورِ نِجات بَخشِ دِستِ راس خُو
از آسمونِ مُقَدَّس خُو دُعای ازُو ره قبُول مُونه.
۷بعضی کسا دَ گاڈی های جنگی و بعضی کسا دَ اَسپای خُو تَوَکُل مُونه،
لیکِن مو دَ نامِ خُداوند-خُدای خُو اِفتخار مُونی.
۸اُونا خَم شُده موفته،
ولے مو باله شُده ایسته مُوشی.
۹اَی خُداوند، پادشاه ره پیروز کُو.
و دَ روزی که تُو ره بَلدِه کومَک کُوی مُونی، دُعای مو ره قبُول کُو.