۱اَی خُدا، مو قد گوشای خُو شِنِیدے؛
بابه‌کَلونای مو دَز مو نَقل کده
که تُو دَ دَورونِ ازوا چِیز کار کدی،
دَ زمانِ قدِیم.
۲تُو قد دِستِ خود خُو مِلَّت ها ره بُر کدی
و بابه‌کَلونای مو ره دَ سرزمِینِ ازوا جای-دَ-جای کدی؛
تُو قَوم ها ره دَ مُصِیبت گِرِفتار کدی،
لیکِن بابه‌کَلونای مو ره تَرَقی دَدی.
۳اُونا دَ وسِیلِه شمشیر خُو اِی سرزمِین ره نَگِرِفت،
و نَه ام بازُوی خودِ ازوا اُونا ره پیروز کد،
بَلکِه دِستِ راست و بازُو و نُورِ حُضُورِ ازتُو اُونا ره پیروز کد؛
چراکه تُو ازوا راضی بُودی.
۴اَی خُدا، تنها تُو پادشاهِ مه اَستی؛
حُکم کُو که پیروزی ها نصِیبِ اَولادِه یعقُوب شُنه.
۵دَ کومَکِ ازتُو مو دُشمنای خُو ره وادار مُونی که عَقَب نِشِینی کُنه
و دَ وسِیلِه نامِ ازتُو مو مُخالِفای خُو ره پایمال مُوکُنی.
۶ما دَ کَمون خُو تَوَکُل نَمُونُم،
و شمشیر مه ام مَره نِجات دَده نَمِیتنه؛
۷بَلکِه تُو مو ره از دِستِ مُخالِفای مو نِجات دَدے
و کسای ره که از مو بَد مُوبُرد شرمِنده-و-سرخَم کدے.
۸تمامِ روز مو دَ بَلِه خُدا اِفتخار مُونی؛
و مو نام تُو ره تا اَبَد سِتایش مُونی. سِلاه.
۹مگم آلی تُو مو ره دُور پورته کدے و مو ره رَسوا کدے
و قد لشکر های مو دَ جنگ نَموری.
۱۰تُو مو ره وادار کدی که دَ دُشمو پُشت گَشتَنده دُوتا کُنی
و مُخالِفای مو بَلدِه خُو وُلجه گِرِفت.
۱۱تُو مو ره رقمِ گوسپندوی جور کدی که بَلدِه کُشتار اَسته،
تُو مو ره دَ مینکلِ مِلَّت ها تِیت-پَرَک کدی.
۱۲تُو قَوم خُو ره دَ هیچ سَودا کدی
و از سَودای ازوا کُدَم فایده نَکدی.
۱۳تُو مو ره دَ پیشِ همسایه‌گون مو خار-و-حقِیر کدے،
مایِه رِیشخَندی و پوزخَندِ کسای که دَ گِرد-و-بر مو اَسته.
۱۴تُو مو ره دَ مینکلِ مِلَّت ها یگ مِثال جور کدے؛
مردُمِ قَوم ها سر خُو ره شور دَده دَ بَلِه مو خَنده مُونه.
۱۵تمامِ روز رَسوایی مه دَ پیشِ نظر مه اَسته
و رُوی مه قد شَرم پوشَنده شُده،
۱۶بخاطرِ آوازِ کسای که طعنه مِیدیه و دَو مِیزَنه،
بخاطرِ دُشمو و اِنتِقام گِیرِنده.
۱۷پگِ امزیا دَ بَلِه مو اَمَده،
ولے مو تُو ره پُرمُشت نَکدے
و دَ عهد تُو خیانَت نَکدے.
۱۸دِل های مو پس تاو نَخورده
و پایای مو از راه-و-طرِیقِ ازتُو کَج نَرفته.
۱۹ولے تُو مو ره جَو جَو کده
دَ جای شغال ها ایله کدی
و قد سایِه مَرگ پوشَندی.
۲۰اگه مو نامِ خُدای خُو ره پُرمُشت مُوکدی
یا دِستای خُو ره بَلدِه دُعا سُون خُدای بیگَنه باله مُوکدی،
۲۱آیا خُدا اِی ره پَی نَمُوبُرد؟
چُون اُو از رازهای دِل باخبر اَسته.
۲۲بخاطرِ ازتُو مو تمامِ روز کُشته مُوشی
و رقمِ گوسپندوی حِساب مُوشی که بَلدِه کُشتار اَسته.
۲۳یا مَولا، باله شُو! چرا خود ره دَ خاو زَدے؟
وَرخَی و مو ره تا اَبَد دُور پورته نَکُو!
۲۴چرا رُوی خُو ره تاشه مُونی
و مُصِیبت و مظلُومیَت مو ره نادِیده مِیگِیری؟
۲۵چُون جان مو دَ خاک برابر شُده
و جِسم مو نَقشِ زمی شُده.
۲۶باله شُو و دَ کومَک مو بیه؛
بخاطرِ رَحمت خُو مو ره نِجات بِدی.