۱اَی خُداوند، ما دَزتُو پناه اَوُردیم؛
هرگِز نَیل که شرمِنده شُنُم.
۲دَ وسِیلِه عدالت خُو مَره خلاصی بِدی و آزاد کُو؛
گوش خُو ره سُون ازمه بِگِیر و مَره نِجات بِدی.
۳قاده و پناهگاهِ مه بَش،
تا همیشه دَز تُو پناه بیرُم.
تُو بَلدِه نِجات مه حُکم کدے،
چُون تُو کوه و قلعِه بِلند مه اَستی.
۴اَی خُدای مه، مَره از دِستِ آدمای شرِیر خلاص کُو
و از چنگِ مردُمای بےاِنصاف و ظالِم.
۵چُون تُو، اَی خُداوند-خُدا، اُمِید مه اَستی،
و ما از جوانی خُو تَوَکُل خُو ره دَزتُو کدیم.
۶از غَیتِیکه ما پَیدا شُدیم، تکیه‌گاهِ مه تُو اَستی؛
از کَورِه آبِه مه تُو مَره دَ دُنیا اَوُردی.
حمد-و-ثنای مه دایم بَلدِه ازتُو یَه.
۷بَلدِه غَدر کسا ما یگ مِثال بَد شُدیم،
لیکِن تُو پناهگاهِ مُستَحکم مه اَستی.
۸دان مه از حمد-و-ثنای تُو پُر اَسته
و از شِکوه-و-جلال تُو تمامِ روز.
۹دَ وختِ پِیری مَره دُور پورته نَکُو؛
غَیتِیکه زور-و-قُوَت مه از بَین رفت، مَره ایله نَکُو.
۱۰چُون دُشمنای مه دَ ضِد مه توره مُوگیه
و کسای که دَ قَصدِ گِرِفتونِ جان مه یَه، قد یگدِیگِه خُو مشوَره مُونه
۱۱و مُوگیه: ”خُدا اُو ره ایله کده؛
دَ دُمبالِ ازُو بورِید و اُو ره گِرِفتار کُنِید،
چُون هیچ کس نِییه که اُو ره خلاصی بِدیه.“
۱۲اَی خُدا، از مه دُور نَشُو!
خُدای مه، دَ کومَک مه عَجَله کُو!
۱۳بیل که مُخالِفِینِ جان مه شرمِنده و نابُود شُنه
و کسای که دَ تَلاشِ ضَرَر رَسَندو دَزمه یَه
قد ذِلَت و رَسوایی پوشَنده شُنه.
۱۴لیکِن ما همیشه اُمِیدوار اَستُم
و تُو ره کَلوتَر و کَلوتَر سِتایش مُونُم.
۱۵دان مه عدالت تُو ره بیان مُونه
و نِجات تُو ره تمامِ روز،
اگرچِه حِسابِ ازوا از فهم مه بُرو یَه.
۱۶اَی خُداوند-خُدا، ما اعمالِ پُرقُدرت تُو ره اِعلان کده مییُم
و تنها عدالتِ ازتُو ره بیان مُونُم.
۱۷خُدایا، تُو مَره از جوانی مه تعلِیم دَدے
و ما تا آلی ره اعمالِ عجِیب تُو ره اِعلان مُونُم.
۱۸پس اَی خُدا، حتیٰ دَ زمانِ پِیری و مُوی سفیدی مَره ایله نَکُو،
تا دَ بارِه قُدرت تُو دَ نسلِ نَو خبر بِدیُم،
دَ بارِه تَوانایی تُو دَ پگِ کسای که دَ آینده مییه.
۱۹اَی خُدا، عدالت تُو تا آسمونا مِیرَسه،
تُو کارای بُزُرگ انجام دَدے!
خُدایا، کِی رقمِ ازتُو اَلّی اَسته؟
۲۰اگرچِه تُو مَره دُچارِ مُشکِلات و بَلاهای کَلو کدی،
ولے تُو زِندگی مَره دُوباره تازه مُونی؛
از غَوُجی های زمی دُوباره مَره باله بُر مُونی.
۲۱عِزَت-و-بُزُرگی مَره کَلو مُونی
و بسم دَزمه نظر کده مَره تَسَلی مِیدی.
۲۲اوخته ما تُو ره قد آوازِ چنگ شُکر-و-سِپاس مُونُم،
بخاطرِ وفاداری تُو، اَی خُدای مه.
ما قد صَدای بَربط بَلدِه تُو سرُودِ سِتایش میخانُم،
اَی مُقَدَّسِ اِسرائیل.
۲۳وختِیکه بَلدِه تُو سرُودِ سِتایش میخانُم،
لَبای مه آوازِ خوشی بُر مُونه،
جان مه ام، چراکه اُو ره بازخرِید کدے.
۲۴زِبون مه تمامِ روز
عدالتِ ازتُو ره بیان مُونه؛
چُون کسای که کوشِش مُوکد دَزمه ضَرَر بِرسَنه،
شرمِنده و رَسوا شُد.