۱ما دَ بارِه رَحمت ھای خُداوند تا اَبَد سرُود میخانُم.
ما قد دان خُو وفاداری تُو ره نسل اَندر نسل اِعلان مُونُم،
۲ما اِعلان مُونُم که رَحمت تُو تا اَبَد پایَدار مُومنه
و وفاداری خُو ره دَ عالمِ باله اُستوار نِگاه مُونی.
۳ تُو گُفتی: ”ما قد اِنتِخاب کدِه خُو عھد بسته کدیم،
دَ خِدمتگار خُو داوُود قَسم خوردیم که،
۴’نسل تُو ره تا اَبَد اُستوار مُونُم
و تَخت تُو ره نسل اَندر نسل برقرار نِگاه مُوکنُم.‘“ سِلاه.
۵اَی خُداوند، بیل که آسمونا کارای عجِیب تُو ره سِتایش کُنه
و وفاداری تُو دَ جَمِ مُقَدَّسِین بیان شُنه.
۶چُون کِی اَسته دَ آسمونا که بِتَنه قد خُداوند برابری کُنه؟
و دَ مینکلِ مَوجُوداتِ آسمانی کِی اَسته که رقمِ خُداوند بَشه؟
۷خُدا دَ مینکلِ جماعتِ مُقَدَّسِین بےاندازه باهَیبَت اَسته،
و کَلو ترسناک دَ بَلِه کسای که دَ گِردِ ازُو یَه.
۸اَی خُداوند، خُدای لشکر ها، کِی رقمِ ازتُو اَلّی قُدرتمَند اَسته؟
خُداوندا، وفاداری تُو دَ چاردَور تُو وجُود دَره.
۹تُو دَ بَلِه طُغیانِ دریا حُکمرانی مُونی
و غَیتِیکه جلپه های شی باله مُوشه، اُونا ره آرام مُونی.
۱۰رَهَب ره کُفته رقمِ یگ لاش جور کدی
و قد بازُوی زورتُوی خُو دُشمنای خُو ره تِیت-پَرَک کدی.
۱۱آسمونا از تُو یَه و زمی ام دَزتُو تعلُق دَره؛
دُنیا و چِیزای ره که دَ مَنِه شی اَسته، تُو بُنیاد ازوا ره ایشتی.
۱۲شمال و جنُوب ره تُو خَلق کدی؛
کوه های تابور و حِرمون دَ نامِ ازتُو خوشی مُونه.
۱۳بازُوی تُو قُدرتمَند اَسته،
دِست تُو زورتُو و دِستِ راست تُو مُتعال.
۱۴عدالت و اِنصاف اساسِ تَخت تُو یَه؛
رَحمت و وفاداری پیش پیش تُو دَ حَرکت اَسته.
۱۵نیک دَ بَختِ مردُمی که آوازِ خوشحالی حقِیقی ره مِینَخشه
و دَ نُورِ رُوی تُو راه موره، اَی خُداوند.
۱۶اُونا تمامِ روز دَ نام تُو خوشی مُونه
و دَ وسِیلِه عدالت تُو سربِلند مُوشه،
۱۷چراکه تُو فَخرِ قُوَتِ ازوا اَستی
و از رُوی لُطف خُو شاخ مو ره بِلند مُونی.
۱۸واقِعاً، سِپر مو دَ خُداوند تعلُق دَره،
پادشاهِ مو دَ مُقَدَّسِ اِسرائیل.
۱۹یگ زمان دَ عالمِ رویا قد مومنِین خُو گپ زَدی و گُفتی:
”ما دَ یگ مردِ دِلاوَر کومَک کدیم
و یگ اِنتِخاب شُده ره از مینکلِ قَوم سربِلند کدیم.
۲۰ما خِدمتگار خُو داوُود ره پَیدا کدیم
و اُو ره قد روغونِ مُقَدَّس خُو مَسَح کدیم.
۲۱دِست مه همیشه اُو ره اُستوار مُونه
و بازُوی مه اُو ره قَوی جور مُونه.
۲۲دُشمو ازُو کده پیش دِستی نَمِیتنه
و آدمِ شرِیر اُو ره آزار-و-اَذیَت نَمِیتنه.
۲۳مُخالِفای ازُو ره دَ پیشِ رُوی شی تِکه-و-پرچه مُونُم
و کسای ره که ازُو بَد مُوبره سرکوب مُوکنُم.
۲۴وفاداری و رَحمت مه قد ازُو اَسته
و دَ نامِ ازمه شاخِ ازُو بِلند مُوشه.
۲۵دِستِ ازُو ره دَ بَلِه دریا قرار مِیدیُم؛
دِستِ راست شی ره دَ بَلِه دریاچه ها.
۲۶اُو دَز مه مُوگیه: ’تُو آتِه مه اَستی،
خُدای مه و قادِه نِجات مه.‘
۲۷ما ام اُو ره اوّلباری خُو حِساب مُونُم،
بِلندتَر از پادشایونِ رُوی زمی.
۲۸ما رَحمت خُو ره تا اَبَد دَ بَلِه ازُو باقی میلُم
و عهد مه قد ازُو اُستوار-و-پایَدار مُومنه.
۲۹ما نسلِ ازُو ره تا اَبَد برقرار نِگاه مُونُم
و تَخت ازُو ره تا وختِیکه روزای آسمو اِدامه دَره.
۳۰ ولے اگه باچه های شی شریعت مَره ایله کُنه
و مُطابِقِ دستُورای مه رفتار نَکُنه؛
۳۱اگه قانُونای مَره مَیده کُنه
و احکام مَره نِگاه نَکُنه،
۳۲اوخته نااِطاعتی ازوا ره قد سوٹه چیو جَزا مِیدیُم
و خطای ازوا ره قد قَمچی.
۳۳لیکِن رَحمت خُو ره ازُو قطع نَمُونُم
و وفاداری خُو ره دَ خیانَت تبدِیل نَمُوکنُم.
۳۴ما عھد خُو ره مَیده نَمُونُم
و چِیزی ره که از دان مه بُر شُده تغیِیر نَمِیدیُم.
۳۵ما یگ دفعه و بَلدِه همیشه دَ قُدُوسیَت خُو قَسم خوردیم،
و دَ داوُود دروغ نَمُوگیُم:
۳۶نسلِ ازُو تا اَبَد باقی مُومنه
و تَختِ پادشاهی شی دَ حُضُور مه رقمِ آفتَو دایمی اَسته.
۳۷اُو رقمِ ماهتَو تا اَبَد اُستوار مُومنه،
یگ شاھِدِ راستگوی دَ آسمو.“ سِلاه.
۳۸لیکِن آلی تُو مَسَح شُدِه خُو ره دُور پورته کدے و رَد کدے
و دَ بَلِه ازُو غَضَبناک شُدے.
۳۹تُو عھد خُو ره قد خِدمتگار خُو مَیده کدے
و تاج شی ره دَ زمی زَده بےحُرمَت کدے.
۴۰پگِ دیوال های شارِ ازُو ره چَپه کدے
و بُرج های مُستَحکم شی ره بیرو کدے.
۴۱ھر کسی که از راه تیر مُوشه، اُو ره غارَت مُونه
و اُو دَ پیشِ همسایه‌گون خُو رِیشخَند شُده.
۴۲تُو دِستِ راستِ مُخالِفای ازُو ره بِلند کدے
و پگِ دُشمنای شی ره خوشحال کدے.
۴۳دَمِ شمشیرِ ازُو ره کُنڈ کدے
و دَ جنگ، ازُو پُشتِیوانی نَکدے.
۴۴شِکوه-و-جلال ازُو ره از بَین بُردے
و تَختِ پادشاهی شی ره دَ زمی زَدے.
۴۵روزای جوانی شی ره کوتاه کدے
و اُو ره قد شَرم پوشَندے.
۴۶تا چی وخت اَی خُداوند؟
آیا تا اَبَد خود ره تاشه مُونی؟
آیا غَضَب تُو دایم رقمِ آتِش دَر گِرِفته موره؟
۴۷دَ یاد خُو بَیر که روزای عُمر مه چِیقَس کوتاه اَسته.
تُو تمامِ بَنی آدم ره بَلدِه چی بےهُودَگی خَلق کدے!
۴۸کُدَم آدم اَسته که زِندگی کُنه و مَرگ ره نَنگره؟
و کِی مِیتنه که جان خُو ره از چنگِ عالمِ مُردا خلاص کُنه؟ سِلاه.
۴۹یا مَولا، کُجا یَه رَحمت ھای سابِق تُو
که مُطابِقِ وفاداری خُو بَلدِه داوُود قَسم خوردی؟
۵۰یا مَولا، دَ یاد خُو بِگِیر که خِدمتگار تُو ره چِطور تَوهِین مُونه
و چِطور ما تَوهِینِ قَوم های کَلو ره دَ سِینِه خُو تَحَمُل مُونُم.
۵۱اَی خُداوند، دُشمنای تُو مَره تَوهِین مُونه
و هر قَدمی ره که مَسَح شُدِه تُو باله مُونه، اُونا اُو ره رِیشخَند مُونه.
۵۲حمد-و-ثنا دَ خُداوند، تا اَبَداُلاباد!
آمین. آمین.