۱اَی خُداوند، ما تُو ره قد تمامِ دِل-و-جان خُو شُکر-و-سِپاس مُوگیُم؛
ما از پگِ کارای عجِیب تُو نقل مُونُم.
۲ما دَ حُضُور تُو خوشی و خوشحالی مُونُم؛
ما بَلدِه سِتایشِ نام تُو سرُود میخانُم، اَی قادِر مُتعال.
۳وختی دُشمَنای مه عَقَب نِشِینی مُونه
اُونا اُفتده دَ حُضُور تُو نابُود مُوشه،
۴چُون تُو دَ حق مه قضاوَت و دادرَسی کدی؛
تُو دَ تَخت خُو شِشته قضاوَتِ عادِلانه کدی.
۵تُو مِلَّت ها ره سرزَنِش کدے، شرِیرو ره نابُود کدے؛
تُو نامِ ازوا ره تا اَبَداُلاباد گُم-و-گُل کدے.
۶دُشمنا نیست شُده دَ خَرابه های اَبَدی تَبدِیل شُده؛
تُو شارای ازوا ره از بیخ-و-رِیشه کَندے،
حتیٰ یادِ ازوا ام از بَین رفته.
۷لیکِن خُداوند تا اَبَد دَ تَخت خُو مِیشِینه،
اُو تَخت خُو ره بَلدِه قضاوَت کدو برقرار کده.
۸اُو دُنیا ره عادِلانه قضاوَت مُونه
و قد اِنصاف دَ دادِ قَوم ها مِیرَسه.
۹خُداوند بَلدِه مظلُوما یگ پناهگاه اَسته،
یگ پناهگاه دَ غَیتِ مُشکِلات-و-سختی.
۱۰کسای که نام تُو ره مِینَخشه، تَوَکُل خُو ره دَز تُو مُوکُنه،
چُون تُو اَی خُداوند، کسای ره که دَ طلبِ ازتُو یَه، ایله نَکدے.
۱۱بَلدِه سِتایشِ خُداوند که دَ کوهِ صَھیون بُود-و-باش دَره سرُود بِخانِید؛
کارای ازُو ره دَ مینکلِ قَوم ھا اِعلان کُنِید،
۱۲چُون اُو که اِنتِقامِ خُون ره مِیگِیره، آدمای بیچاره دَ یادِ ازُو اَسته،
اُو ناله-و-فریادِ ازوا ره پُرمُشت نَمُونه.
۱۳اَی خُداوند، دَ بَلِه مه رَحم کُو.
توخ کُو، از دِستِ کسای که از مه بَد مُوبره رَنج-و-عذاب مِیکشُم،
مَره از درگه های مَرگ باله کُو
۱۴تا تمامِ حمد-و-ثنای تُو ره دَ درگه های دُخترِ صَهیون بیان کنُم،
و بخاطرِ نِجات تُو خوشی کنُم.
۱۵مِلَّت ها دَ چاهی اُفتَد که خودون شی کَندُد؛
پای های ازوا دَ دامی گِرِفتار شُد که خودونِ ازوا ایشتُد.
۱۶خُداوند خود ره شِنَختَنده و قضاوَت ره اِجرا کده؛
شرِیرو دَ وسِیلِه کار دِستِ خودون خُو دَ دام گِرِفتار شُده. هِگایون سِلاه.
۱۷شرِیرو دَ عالمِ مُرده ها بازگشت مُونه،
پگِ مِلَّت های که خُدا ره پُرمُشت مُونه.
۱۸چُون آدمای مُحتاج بَلدِه همیشه پُرمُشت نَمُوشه
و نَه ام اُمِیدِ آدمای غرِیب-و-بیچاره تا اَبَد از بَین موره.
۱۹اَی خُداوند، باله شُو! نَیل که اِنسان پیروز شُنه؛
بیل که مِلَّت ها دَ حُضُورِ ازتُو قضاوَت شُنه.
۲۰اَی خُداوند، اُونا ره دَ وَحشَت بِندَز؛
بیل که مِلَّت ها بِدَنه که اُونا اِنسانِ فانی اَسته و بَس. سِلاه.