۱اِی مُکاشفِه عیسیٰ مسیح اَسته که خُدا بَلدِه شی دَد تا چِیزای ره که دَ زُودی باید واقِع شُنه، بَلدِه خِدمتگارای خُو نِشو بِدیه. اُو ملایکِه خُو ره رَیی کد تا امُو چِیزا ره بَلدِه خِدمتگار خُو یوحَنّا بَرمَلا کُنه. ۲و یوحَنّا دَ بارِه تمامِ چِیزای که دِید شاهِدی مِیدیه، یعنی دَ بارِه کلامِ خُدا و شاهِدی عیسیٰ مسیح. ۳نیک دَ بَختِ کسی که کلِمه های امزی پیشگویی ره میخانه و نیک دَ بَختِ کسای که گوش مِیگِیره و چِیزای ره که دَمزی پیشگویی نوِشته یَه نِگاه مُونه، چراکه وخت نزدِیک اَسته.
۴از طرفِ یوحَنّا، بَلدِه هفت جماعتِ ایماندارا که دَ ولایتِ آسیا اَسته: فَیض و سلامَتی از طرفِ امزُو که اَسته، بُود و مییه نصِیب شُمو شُنه و از طرفِ هفت روح که دَ پیشِ رُوی تَخت شی اَسته، ۵و از طرفِ عیسیٰ مسیح که شاهِدِ راستگوی اَسته و اوّلِین کسی که از مینکلِ مُرده ها زِنده شُده و حُکمرانِ پادشایونِ زمی یَه.
امُو که مو ره مُحَبَت مُونه و مو ره از گُناهای مو قد خُون خُو آزاد کد ۶و مو ره دَ پادشاهی رَسَند تا دَ عِنوانِ پیشوا بَلدِه خُدا یعنی آتِه شی خِدمت کنی؛ جلال و قُدرت تا اَبَداُلاباد ازُو باد! آمین.
۷اونه، اُو قد آوُر ها مییه
و هر چِیم اُو ره مِینگره،
حتیٰ کسای که اُو ره قد نَیزه زَده؛
و تمامِ قَوم های رُوی زمی بخاطرِ ازُو ماتم مُونه. اَرے، امی رقم مُوشه! آمین.
۸خُداوند-خُدا مُوگیه: ”ما «اَلِف» و «یا» اَستُم، امُو که اَسته، بُود و مییه، امُو قادِرِ مُطلَق.“
۹ما یوحَنّا، بِرار شُمو اَستُم که دَ آزار-و-اَذیَت و دَ پادشاهی و دَ صَبر-و-حَوصِله دَ وسِیلِه عیسیٰ مسیح قد شُمو شرِیک اَستُم. ما بخاطرِ کلامِ خُدا و شاهِدی دَ بارِه عیسیٰ مسیح دَ یگ جزِیره دَ نامِ پاتموس بُودُم ۱۰که دَ روزِ مَولا دَ زیرِ تاثِیرِ روح قرار گِرِفتُم و از پُشت خُو یگ آوازِ بِلند رقمِ آوازِ شیپُور شِنِیدُم ۱۱که گُفت: ”چِیزی ره که مِینگری دَ یگ کِتاب نوِشته کُو و دَ هفت جماعتِ ایماندارا رَیی کُو، یعنی دَ اِفِسُس، اِسمیرنا، پِرگاموس، تیاتیرا، ساردِس، فِیلادِلفیه و لائودِیکیه.“
۱۲اوخته رُوی خُو ره دَور دَدُم تا صاحِبِ امزُو آواز ره که قد ازمه توره مُوگُفت بِنگرُم؛ و غَیتِیکه رُوی خُو ره دَور دَدُم هفت چِراغدانِ طِلّایی ره دِیدُم ۱۳و دَ مینکلِ چِراغدانا یَگو کس رقمِ «باچِه اِنسان» اَلّی بُود که چَپَنِ دِراز پوشِیدُد و شالِ زَرِین دَ بَلِه سِینِه شی بُود. ۱۴سر و مُوی شی رقم پاشُم اَلّی سفید بُود، سفید مِثلِ بَرف؛ و چِیمای شی رقمِ اَلَنگِه آتِش، ۱۵پای های شی رقمِ برِنجِ جَلا دَدگی که دَ کوره آتِش جَلا دَده شُده بَشه و آواز شی رقمِ غُرِشِ آو های کَلو. ۱۶اُو دَ دِستِ راست خُو هفت سِتاره دَشت و از دان شی شمشیرِ تیزِ دُو دَم بُر مُوشُد و چِهرِه شی رقمِ آفتَو اَلّی بُود که روشَنی بَقوَّت مِیدَد.
۱۷وختِیکه اُو ره دِیدُم رقمِ مُرده اَلّی دَ پیشِ پای های شی اُفتَدُم، لیکِن اُو دِستِ راست خُو ره دَ بَلِه مه ایشته گُفت: ”ترس نَخور، ما اوّل و آخِر اَستُم ۱۸و امُو که زِنده یَه. ما مُرده بُودُم، ولے توخ کُو، آلی تا اَبَداُلاباد زِنده اَستُم و کِلی های مَرگ و عالمِ مُرده ها دَ پیشِ از مه یَه. ۱۹پس چِیزای ره که دِیدی و چِیزای ره که اَسته و چِیزای ره که بعد ازی واقِع مُوشه نوِشته کُو. ۲۰رازِ امزُو هفت سِتاره که دَ دِست راست مه دِیدی و رازِ امزُو هفت چِراغدانِ طِلّایی اینی اَسته: امُو هفت سِتاره ملایکه های هفت جماعتِ ایماندار اَسته و امُو هفت چِراغدان امُو هفت جماعتِ ایماندار.