۱اَی بِرارو، آرزوی دِل و دُعای مه دَ پیشِ خُدا بَلدِه قَومِ اِسرائیل امی اَسته که اُونا نِجات پَیدا کُنه. ۲چُون ما مِیتنُم شاهِدی بِدیُم که اُونا بَلدِه خُدا غَیرَت دَره، لیکِن نَه از رُوی دانایی. ۳چُون اُونا عدالتی ره که از طرفِ خُدا مییه پَی نَبُرد و دَ تَلاشِ ثابِت کدونِ عدالتِ خودون خُو بُر شُد، امزی خاطر اُونا تابِع عدالتِ خُدا نَشُده. ۴چراکه مسیح تکمِیل کُنِندِه شریعت اَسته، تا هر کس که دَزُو ایمان بیره عادِل حِساب شُنه.
۵مُوسیٰ دَ بارِه عدالتی که از شریعت مییه، اینی رقم نوِشته مُونه: ”آدمی که احکامِ شریعت ره دَ جای میره، اُو دَ مُطابِقِ ازوا زِندگی مُونه.“ ۶لیکِن عدالتی که از ایمان مییه، مُوگیه: ”دَ دِل خُو نَگی، ’کِی دَ عالمِ باله موره؟‘“ یعنی تا مسیح ره تاه بیره. ۷”یا ’کِی دَ عالمِ مُرده ها موره؟‘“ یعنی تا مسیح ره از مینکلِ مُرده ها باله کده بیره. ۸بَلکِه چی مُوگیه: ”کلام دَ نزدِیک تُو اَسته، دَ دان تُو و دَ دِل تُو.“ اِی امُو کلامِ ایمان اَسته که مو اِعلان مُونی. ۹چُون اگه قد زِبون خُو اِقرار کُنی که عیسیٰ «مَولا» اَسته و دَ دِل خُو ایمان بیری که خُدا اُو ره از مُرده ها دُوباره زِنده کد، نِجات پَیدا مُونی. ۱۰چُون یگ شخص دَ دِل خُو ایمان میره و عادِل حِساب مُوشه و قد زِبون خُو اِقرار مُونه و نِجات پَیدا مُوکُنه. ۱۱امُو رقم که نوِشتِه مُقَدَّس مُوگیه: ”هر کسی که دَزُو ایمان بیره، شرمِنده نَمُوشه.“ ۱۲چُون دَ بَینِ یهُود و غَیرِ یهُود فرق وجُود نَدره، چراکه امُو «مَولا،» مَولای پگ اَسته و تمامِ کسای که نامِ ازُو ره مِیگِیره، اُو بَلدِه ازوا بےاندازه بَرکت مِیدیه؛ ۱۳چُون نوِشته یَه: ”هر کسی که نامِ خُداوند ره بِگِیره، اُو نِجات پَیدا مُونه.“
۱۴لیکِن اُونا چِطور مِیتَنه نامِ کسی ره بِگِیره که دَزُو ایمان نَوُرده؟ و چِطور مِیتَنه دَ کسی ایمان بیره که دَ بارِه ازُو هیچ نَشِنِیده؟ و چِطور مِیتَنه بِشنَوه بِدُونِ که کُدَم کس دَزوا اِعلان کُنه؟ ۱۵و اُونا چِطور مِیتَنه اِعلان کُنه اگه کس اُونا ره رَیی نَکُنه؟ امُو رقم که نوِشته شُده: ”چِیقَس نُوربَند اَسته پایای کسای که خوشخبری میره.“ ۱۶لیکِن پگ خوشخبری ره قبُول نَکد، چُون اِشعیا مُوگیه: ”خُداوندا، کِی دَ پَیغامِ ازمو باوَر کده؟“ ۱۷پس ایمان از شِنِیدونِ پَیغام دَ وجُود مییه و چِیزی که شِنِیده مُوشه از کلامِ مسیح اَسته.
۱۸مگم ما پُرسان مُونُم: آیا اُونا نَشِنِیده؟ اَلبَته که شِنِیده، چُون نوِشته یَه:
”آوازِ ازوا دَ تمامِ زمی رسِیده
و کلِمه های ازوا تا آخِرای دُنیا.“
۱۹ بسم پُرسان مُونُم: آیا قَومِ اِسرائیل نَفامِید؟ چُون اوّل مُوسیٰ مُوگیه:
”ما دَ وسِیلِه کسای که هیچ قَوم حِساب نَمُوشه، شُمو ره سرِ غَیرَت مُونُم
و تَوَسُطِ یگ مِلَّتِ جاهِل قار شُمو ره باله میرُم.“
۲۰و اِشعیا دَ جُراَت مُوگیه:
”کسای مَره پَیدا کد که دَ طلب مه نَبُود،
و ما بَلدِه کسای ظاهِر شُدُم که دَ جُستُجوی مه نَبُود.“
۲۱مگم دَ بارِه قَومِ اِسرائیل مُوگیه:
”تمامِ روز دِستای خُو ره
سُون قَومِ نافرمان و سرٹمبه دِراز کدُم.“