۱هر کس باید تابِع قُدرت های صاحِبِ اِختیار بَشه، چُون هیچ قُدرَتی نِیَسته که از طرفِ خُدا نَبَشه و قُدرت های ام که وجُود دَره، اُونا دَ وسِیلِه خُدا مُقَرر شُده. ۲پس هر کسی که دَ برابرِ یگ قُدرت ایسته مُوشه، دَ برابرِ چِیزی که خُدا مُقرَر کده ایسته مُوشه و کسای که ایسته مُوشه، محکُومیَت ره دَ بَلِه خُو میره. ۳چُون حُکمرانا بَلدِه کسای که اعمالِ نیک انجام مِیدیه، باعِثِ ترس نِییه، بَلکِه بَلدِه بَدکارا اَسته. آیا میخاهی که امزُو صاحِبِ قُدرت ترس نَدَشته بَشی؟ پس کارِ نیک انجام بِدی و اُو تُو ره تعرِیف-و-تَوصِیف مُونه؛ ۴چُون اُو خِدمتگارِ خُدا اَسته بَلدِه خُوبی تُو. لیکِن اگه کارِ بَد انجام مِیدی، ازُو بِتَرس، چراکه اُو شمشیر ره عَبَث قد خُو نَمِیگردَنه. اُو خِدمتگارِ خُدا اَسته تا غَضَب ره دَ بَلِه بَدکار اَوُرده جَزا بِدیه. ۵پس لازِم اَسته که اِنسان تابِع بَشه، نَه تنها بخاطرِ غَضَبِ خُدا، بَلکِه بخاطرِ وِجدان خُو ام. ۶امزی خاطر ام شُمو مالیه مِیدِید، چُون حُکمرانا خِدمتگارای خُدا یَه و مصرُوفِ امزی چِیزا اَسته. ۷پس دَ هر کس هر چِیزی ره که حقدار شی اَسته بِدِید: باج ره دَ حقدارِ باج، مالیه ره دَ حقدارِ مالیه، اِحتِرام ره دَ حقدارِ اِحتِرام و عِزَت ره دَ حقدارِ عِزَت.
۸از هیچ کس چِیزی قرضدار نَبَشِید، بغَیر ازی که یگدِیگِه خُو ره مُحَبَت کُنِید؛ چُون کسی که یگِ دِیگه ره مُحَبَت کُنه، اُو شریعت ره دَ جای اَوُرده. ۹چُون امی احکام: ”زِنا نَکُو! قتل نَکُو! دُزی نَکُو! طَمع نَکُو!“ و هر حُکمِ دِیگه که اَسته، دَ امزی خُلاصه مُوشه: ”همسایِه خُو ره رقمِ خود خُو اَلّی دوست دَشته بَش.“ ۱۰مُحَبَت کُنِنده دَ همسایِه خُو بَدی نَمُوکُنه؛ امزی خاطر مُحَبَت تکمِیل کُنِندِه شریعت اَسته.
۱۱علاوه ازی، شُمو مِیدَنِید که اِی چی زمان اَسته، یعنی امی آلی ساعت شی رسِیده که از خاو بیدار شُنِید، چراکه آلی نِجات مو نزدِیکتَر اَسته نِسبَت دَ وختِیکه مو ایمان اَوُردی. ۱۲شاو تقرِیباً تیر شُده و روز نزدِیک اَسته. پس، بیِید که کارای ترِیکی ره از خود بُر کنی و زِرِه نُور ره بُپوشی. ۱۳بیِید که آبرُومَندانه زِندگی کُنی مِثلِ که دَ روشَنی روز قرار دَری، نَه دَ عیاشی و شراب خوری، نَه دَ فِسق و فِساد و نَه دَ جنجال و حَسَد، ۱۴بَلکِه خودون ره قد مَولا عیسیٰ مسیح بُپوشَنِید و بَلدِه پُوره کدونِ خاهِشاتِ جِسم هیچ آمادَگی نَگِیرِید.