۱پس چِیزخیل ره بُگی که اِبراهِیم پَیدا کد، امُو که دَ مُطابِقِ جِسم بابه‌کَلون مو اَسته؟ ۲اگه اِبراهِیم دَ وسِیلِه اعمال خُو عادِل حِساب مُوشُد، اُو یَگو چِیز مِیدَشت که دَ بارِه شی اِفتخار کُنه، مگم نَه دَ پیشِ خُدا. ۳چُون نوِشتِه مُقَدَّس چی مُوگیه: ”اِبراهِیم دَ خُدا ایمان اَوُرد و اِی بَلدِه ازُو یگ عملِ عادِلانه حِساب شُد.“ ۴بَلدِه کسی که کار مُونه، مُزد شی تُحفه حِساب نَمُوشه، بَلکِه حق شی حِساب مُوشه. ۵مگم کسی که کار نَمُونه، بَلکِه دَ خُدای ایمان میره که مردُمِ بےخُدا ره عادِل حِساب مُونه، ایمانِ ازُو بَلدِه شی عدالت حِساب مُوشه. ۶امُو رقم که داوُود ام نیکبَختی کسی ره ذِکر مُونه که خُدا اُو ره جدا از اعمال شی عادِل حِساب مُونه، اُو نوِشته مُونه:
۷”نیک دَ بَختِ کسای که خطاهای ازوا بخشِیده شُد
و گُناهای ازوا پوشَنده.
۸نیک دَ بَختِ کسی که خُداوند گُناهِ ازُو ره دَ حِساب شی نَمیره.“
۹آیا امی نیکبَختی تنها بَلدِه خَتنه شُده ها اِعلان شُد یا بَلدِه آدمای ناخَتنه ام؟ چُون مو گُفتی که ایمانِ اِبراهِیم بَلدِه ازُو یگ عملِ عادِلانه حِساب شُد. ۱۰پس چی وخت حِساب شُد؟ وختِیکه خَتنه شُدُد یا وختِیکه ناخَتنه بُود؟ اِی کار بعد از خَتنه شُدو نَه، بَلکِه پیش از خَتنه شُدو رُخ دَد. ۱۱اُو نشانی خَتنه ره یافت تا یگ مُهر بَشه بَلدِه امزُو عدالت که اُو دَ وسِیلِه ایمان خُو دَ وختِ ناخَتنه‌گی دَشت. پس اِبراهِیم بابه‌کَلونِ تمامِ کسای جور شُد که بِدُونِ خَتنه شُدو ایمان میره تا ایمانِ ازوا ام بَلدِه ازوا عدالت حِساب شُنه. ۱۲اُو امچُنان بابه‌کَلونِ خَتنه شُده ها جور شُد که اُونا نَه تنها خَتنه شُده، بَلکِه دَ راهِ امزُو ایمان قَدم مِیزَنه که بابه‌کَلون مو اِبراهِیم پیش از خَتنه شُدو دَشت.
۱۳چُون وعدِه که بَلدِه اِبراهِیم و اَولادِه شی دَده شُد که وارِثِ دُنیا مُوشه از طرِیقِ شریعت نَبُود، بَلکِه از طرِیقِ عدالتی که دَ وسِیلِه ایمان حاصِل مُوشه. ۱۴چُون اگه کسای که تابِع شریعت اَسته وارِث بَشه، ایمان بےفایده اَسته و وعده ام باطِل. ۱۵چُون نااِطاعَتی از شریعت غَضَب میره، مگم جایی که شریعت وجُود نَدره، دَ اُونجی نااِطاعَتی ام وجُود نَدره.
۱۶دَ امزی دلِیل وعده از راهِ ایمان حاصِل مُوشه تا دَ مُطابِقِ فَیض بَشه و بَلدِه تمامِ اَولادِه اِبراهِیم تضمِین شُنه، نَه تنها بَلدِه کسای که تابِع شریعت اَسته، بَلکِه امچُنان بَلدِه کسای که شرِیکِ ایمانِ اِبراهِیم اَسته، چُون اُو آتِه پگ مو اَسته، ۱۷امُو رقم که نوِشته یَه: ”ما تُو ره بابه‌کَلونِ مِلَّت های کَلو جور کدیم.“ دَ حُضُورِ خُدای که اِبراهِیم دَزشی ایمان اَوُرد، ایمان مُهِم اَسته، دَ حُضُورِ امزُو که مُرده ها ره زِنده مُونه و چِیزای ره که هیچ وجُود نَدره، دَ وجُود میره. ۱۸اُو دَ حالِیکه نااُمِید بُود اُمِید کده ایمان اَوُرد تا بابه‌کَلونِ مِلَّت های کَلو شُنه؛ امُو رقم که گُفته شُدُد: ”اَولادِه تُو اینی رقم کَلو مُوشه.“ ۱۹اُو دَ ایمان خُو ضعِیف نَشُد، باوجُودِ که دَ جِسم خُو نظر کد که مُرده اَلّی بُود، چُون اُو تَقرِیباً صد ساله بُود؛ و رَحمِ مُردِه ساره ام ایمانِ ازُو ره ضعِیف نَکد. ۲۰اُو دَ وعدِه خُدا شک نَکد که بےایمان شُنه، بَلکِه دَ ایمان خُو قَوی شُده خُدا ره حمد-و-ثنا گُفت ۲۱و یقِینِ کامِل دَشت که خُدا چِیزی ره که وعده کده اُو قُدرتِ پُوره کدون شی ره ام دَره. ۲۲امزی خاطر ایمانِ ازُو «بَلدِه شی یگ عملِ عادِلانه حِساب شُد.» ۲۳لیکِن امی عِبارتِ «بَلدِه شی حِساب شُد» تنها بَلدِه ازُو نوِشته نَشُد، ۲۴بَلکِه بَلدِه ازمو ام نوِشته شُد. اِی عدالت بَلدِه ازمو ام حِساب مُوشه که مو دَ خُدای ایمان دَرے که مَولای مو عیسیٰ ره از مُرده‌ها دُوباره زِنده کد. ۲۵ مَولا عیسیٰ بخاطرِ گُناهای ازمو دَ مَرگ تسلِیم شُد و بخاطرِ عادِل حِساب شُدونِ ازمو دُوباره زِنده شُد.