۱ پاکێن روه تچکا تچکَ گوَشیت که آهری زمانگان لهتێن مردم ایمانا یلهَ کنت و رَد دئیۆکێن روهانی رَندا کپیت و هما تالیمانی نێمگا رئوت که پَلیتێن روهِشَ دئیَنت. ۲ اے تالیم چه درۆگبندانی دوتَل و دوپۆستیا پێدا بنت. اے درۆگبندانی زمیر گۆن تَپتگێن آسِنێا داگ دئیگ و کُشگ بوتگ. ۳ اے درۆگبند، مردمان چه سور و آرۆسا منَه و مکنَ کننت و لهتێن وراکئے نئوَرگئے هُکما دئینت، هما وراک که هُدایا جۆڑ کُرتگ‌اَنت که باوَرمند، بزان راستیئے زانۆکِش په شُگرگُزاری بوَرنت. ۴ هُدائے جۆڑ کُرتگێن هر چیزّ شرّ اِنت و چیزّے که یکّێا رسیت، باید اِنت په شُگرگُزاری بزوریتی و دئوری مدنت، ۵ چێا که گۆن هُدائے هبرا و گۆن باوَرمندئے دْوایا پاک و پلگار کنگ بوتگ.
۶ اگن تئو همے چیزّان باورمندان سۆج بدئیئے، گڑا بزان ایسّا مَسیهئے شرّێن هِزمتکارے ائے و ایمانئے راستیانی تها و شَرّێن تالیمئے تها رُستگئے، هما تالیم که تئو چه پێسرا آییئے رندگیریا کنگا ائے. ۷ وتا چه وَتگڑێن و بے سر و پادێن کِسّهان که گۆن هُدایا هچّ سر و کارِش نێست، دور بدار. گۆن اِشان سر و چێر بئیگئے بدلا وتا هُداتُرسیئے تَمرینا بدئے. ۸ چێا که جسمی تَمرین بێپائدگ نه‌اِنت، بله هُداتُرسیئے پائدگ هر هسابا باز اِنت که په انّوگێن زندا هم هُدائے کئول و کراری گۆن اَنت و په آیۆکێن زندا هم. ۹ اے گپّ راست اِنت و کَرزیت که سرجمیا منّگ ببیت و ۱۰ پمێشکا ما وتی وَسا کار و جُهدَ کنێن، چێا که ما وتی اُمێت نمیرانێن هُدائے سرا بستگ. سجّهێن مردمانی رکّێنۆک هما اِنت، هاس همایانی رکّێنۆک اِنت که ایمانَ کارنت. ۱۱ اے هبرانی هُکم و تالیما بدئے.
۱۲ تئیی کَسان‌اُمریئے سئوَبا کسّ ترا کَم‌اَرزش سرپد مبیت و تئیی گُپتار و کردار و مِهر و ایمان و پاکی په باوَرمندان مسالے ببنت. ۱۳ تان منی آیَگا وتا گۆن اے کاران دَزگَٹّ کن: په مردمان پاکێن کتابا بُرزتئواریا بوان و آیان دِلبَڈّی و تالیم بدئے.
۱۴ چه وتی هما روهانیێن نیامتا نادلگۆش مبئے که ترا هما وهدا رَست که کماشانی رُمبا تئیی سرا دست اێر مُشت و یکّێا ترا گۆن پاکێن روهئے اِلهاما اے نیامتئے هال دات. ۱۵ په هُبّ و هُدۆناکی اے کاران بکن و وتا سرجما په اِشان وَپْک کن که هرکَس تئیی دێمرئویا بگندیت. ۱۶ وتی زند و تالیم دئیَگئے نێمگا شرّیئے سرا دلگۆش بکن و دێما برانِش کن. اگن اے کاران بکنئے، وتا هم رَکّێنئے و وتی گۆش دارۆکان هم.