۱ هما مردم که گُلامیئے جُگئے چێرا اَنت، باید اِنت بزاننت که آیانی واجه سرجمێن شرپئے لاهک اَنت. اے پئیما هُدائے نام و ایمانئے تالیم بُهتام جنگَ نبنت. ۲ هما گُلام که آیانی واجه باورمند اَنت، نباید وتی واجهان اے هاترا کمتر اِزّت بدئینت که ایمانئے بُنیادا برات اَنت. اے گُلام باید اِنت انگت گێشتر وتی واجهانی هِزمتا بکننت، چێا که اِشانی هِزمت دۆستیگێن باوَرمندێا پائِدگَ دنت. اے چیزّانی تالیما بدئے و گۆن مردمان دَزبندی کن که اَنچُش بکننت.
۳ اگن کسے رَدێن تالیم بدنت و چه مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے راستێن هبران و هُداتُرسیئے تالیما دور ببیت، ۴ آ گُروناک اِنت و هچّ سرپدَ نبیت. آییا نٹَهگ و لبز و مانایانی سرا اَڑ و کُڑ کنگ وَشَّ بیت و اے نادراهیے. اِشیئے آسر هما مردمانی نیاما هَسَدّ، سِست و سێد، بُهتام‌جَی، بدگُمانی و ۵ دائِمی جێڑه و جَنجال اِنت که آیانی پگر و هئیال سِلّ تَرّتگ‌اَنت و آ چه راستیا دور برگ بوتگ‌اَنت. اِشانی گُمان همش اِنت که هُداتُرسی پائدگمندێن کار و بارے.
۶ بله راستێن گپّ اِش اِنت که هُداترسی گۆن رزامندیا مزنێن پائدگے. ۷ چێا که ما دنیایا هچّ نئیاورتگ و وتی همراهیا چه دنیایا هچّ بُرت هم نکنێن. ۸ نون، اگن مارا وراک و پۆشاک هست، بَسّ اِنت، رازیگ ببێن.
۹ هما که سێر بئیگَ لۆٹنت، وتا چَکّاسان دئورَ دئیَنت و اَنچێن اَهمک و تاوان دئیوکێن واهگانی داما کپنت که مردما تباهی و بربادیا دئورَ دئیَنت. ۱۰ چێا که زَردۆستی هر وڑێن بدێن کارانی ریشّگ و ونڈال اِنت. لهتێن که په زرّا هُدۆناک اِنت، ایمانئے راهِش یله داتگ و گَم و رَنجان کپتگ‌اَنت.
۱۱ بله تئو، او تیموتاووس، هُدایی مردمے ائے. چه اے چیزّان وتا دور بدار و پهرێزکاری، هُداتُرسی، ایمان، مِهر، سَبر و اۆپار و نرم‌تَبیئے رَندا بکپ. ۱۲ ایمانئے نێکێن جُهدا بکن. ابدمانێن زندا دستا بیار، هما زندا که په آییا گْوانک جنگ بوتگئے و بازێن شاهدێئے دێما همے نێکێن اِکرارِت کرتگ که تئو ایسّا مَسیهئے باورمندے ائے.
۱۳ هُدائے بارگاها، هما هُدا که هر چیزّا زندَ بَکشیت و ایسّا مَسیهئے بارگاها، هما مَسیه که پُنتیوس پیلاتوسئے دێما وتی شاهدیئے تها نێکێن اِکراری کرت، من ترا هُکمَ دئیان که ۱۴ تان مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے آیگا، هُدائے بێپۆلنگ و بےائیبێن هُکمان بِمَنّ. ۱۵ هُداوندێن ایسّا مَسیهئے آیگئے وهدا هُدا وتَ گیشّێنیت، هما یکّێن مزن‌شانێن هاکم که بادشاهانی بادشاه و هُداوندانی هُداوند اِنت. ۱۶ هما که یکّ و تهنا نمیران اِنت و آییئے دَرگاه اَنچێن رُژنے که کسّ اۆدا رَستَ نکنت و کسّا ندیستگ و دیستی هم نکنت. آییئے شرَپ و اِزّت و زۆر و واک تان اَبد برجاه بات. اَنچُش بات. آمین.
۱۷ هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت. ۱۸ اے مردمان سۆج بدئے که شَرّێن کار بکننت، نێکیا سَررێچ و مالا دَسپَچ ببنت. ۱۹ اے ڈئولا، آ په وت گَنجے مُچَّ کننت که په آیانی آیۆکێن زندا مُهکمێن بُنیادے بیت و هما زندا دستا کارنت که هَکّ و دِلێن زندے.
۲۰ او تیموتاووس! هرچے که تئیی اَمانت کنگ بوتگ، آییئے نگهپانیا بکن. وتا چه بے سر و پادێن گَپّان که گۆن هُدایا هچّ سر و کارِش نێست، دور بدار و وتا چه هما درۆگێن تالیمان هم دور بدار که په ردی زانتئے نام دئیگ بوتگ‌اَنت. ۲۱ لهتێنا اے تالیمانی رندگیری کرت و ایمانئے راهِش یله دات.
هُدائے رهمت شمئے سجّهێنانی سرا ساهێل بات.