۱ پولُس و سیلاس، چه اَمْپیپولیس و اَپولونیَهئے شهران گوَستنت و تِسالونیکیا آتکنت، یَهودیان اۆدا کَنیسَهے هست‌اَت. ۲ پولُس وتی هێل و آدتئے سرا کَنیسَها شت و تان سئے شَبَّتئے رۆچا چه پاکێن کتابان گۆن آیان گپّ و تْرانی کرت. ۳ آییا گۆن بازێن بئیان و مُهرێن دَلیلان پَدّر کرت که مَسیه باید اِنت سکّی و سۆری بسگّیت، بمریت و پدا چه مُردگان جاه بجنت. گوَشگا اَت: ”اے ایسّا که آییئے بارئوا من شمارا سهیگ کنگا آن، اے هما مَسیه اِنت.“ ۴ چه یَهودیان لهتێن، اَنچُش هم چه آ هُداتُرسێن یونانیان و دگه مزنێن رُمبے چه نامدارێن جنێنان، اے هبر په دل مَنِّتنت و پولُس و سیلاسئے همراه بوتنت. ۵ بله یَهودیان گۆن پولُس و سیلاسا هَسَدّ کرت. چه بازارا لهتێن لات و لۆپرێن مردم مُچّ کرت، رُمبے جۆڑێنت و شهرئے تها شۆرشِش کرت. آیان، پولُس و سیلاسئے شۆهاز و مردمانی مُچّیئے دێما آرگا، یاسونئے لۆگئے سرا اُرُش برت. ۶ بله وهدے ندیستنتِش، یاسون و دگه لهتێن باوَرمندێن براتِش گپت و گِرّان کنان شهرئے مسترانی جِرگها پێش کرتنت. آ په کوکّار گوَشگا اَتنت: ”اے مردمان، دنیا په سر زرتگ و نون اِدا آتکگ‌اَنت. ۷ یاسونا هم وتی لۆگا برتگ‌اَنت. رومئے کئیسَرئے ناپرمانیا کننت و گوَشنت دگه بادشاهے هست که نامی ایسّا اِنت.“ ۸ چه اے هبرانی اِشکنگا، مردم و شهرئے مستران تُرست و دِلتپرکه بوتنت. ۹ چه یاسون و آییئے همراهان زَمانَتِش گپت و یله‌اِش داتنت.
۱۰ اَنچُش که شپ بوت، براتان پولُس و سیلاس بیریَهئے شهرا راه داتنت. اۆدئے رسگا، یَهودیانی کَنیسَها شتنت. ۱۱ اے شهرئے یَهودی چه تِسالونیکیئے شهرئے یَهودیان واهگدارتر اَتنت. آیان، په هُبّ و هُدۆک هُدائے هبر مَنِّت و هر رۆچ پاکێن کتابِشَ وانتنت و پَٹّ و پۆلِشَ کرت تان بزاننت بارێن پولُسئے هبر راست اَنت یا نه؟ ۱۲ چه آیان بازێنێا باور کرت و دگه بازێن نامدارێن یونانی مردێن و جنێنے هم باوَرمند بوت. ۱۳ وهدے تِسالونیکیئے یَهودی سهیگ بوتنت که پولُس بیریَهئے شهرا هُدائے هبرا شِنگ و تالان کنگا اِنت، همۆدا شتنت، مردمِش شۆرێنت و شهرا آشۆپِش پاد کرت. ۱۴ گڑا، براتان اِشتاپی پولُس تئیابا برت و رَسێنت، بله سیلاس و تیموتاووسا بیریَها داشت. ۱۵ پولُسئے همراهێن رُکست کنۆک، گۆن آییا تان آتِنئے شهرا آتکنت. چه پولُسا اے پرمانِش گپت که سیلاس و تیموتاووس وتا زوتّ آییئے کِرّا برسێننت، نون پِر ترّتنت.
۱۶ وهدے پولُس، آتِنئے شهرا په سیلاس و تیموتاووسئے آیگا وداریگ و رهچار اَت، آییا دیست که شهر چه بُتان پُرّ اِنت. باز گَمیگ و دلرنج بوت. ۱۷ پمێشکا کَنیسَها شت و گۆن یَهودی و درکئومێن هُداتُرسێن مردمان گِند و نِندیَ کرت. بازارئے چارراهئے سرا هم گۆن رهگوَزێن مردمان هر رۆچ گپّ و تْرانیَ کرت. ۱۸ اۆدا، لهتێن اِپیکوری و اِسْتوییکی پیلسوپ گۆن آییا دپَ کپت. چه آیان، لهتێنا گوَشت: ”اے پوتّار چے گوَشگا اِنت؟“دگه لهتێنا گوَشت: ”گوَشئیگا، بێگانگێن هُدایانی جارا پِرّێنگا اِنت.“آیان، پمێشکا اے هبر کرت که پولُس، ایسّا و مُردگانی جاه جنَگئے وشّێن مِستاگا تالان کنگا اَت. ۱۹ آیان پولُس، ”اَریوپاگوسا“برت و گوَشتِش: ”بوتَ کنت ما بزانێن اے نۆکێن تالیم که تئو دئیئے چے اِنت؟ ۲۰ تئیی هبر مئے گۆشان اَجب اَنت و ما اِشانی مانایا زانگَ لۆٹێن.“ ۲۱ آتِنئے مُلکی و درمُلکی سجّهێن مردمان، اَبێد چه اے کارا دگه کارے نێست‌اَت که بنندنت و نۆکێن هال و جاورانی بارئوا گپّ و تْران بکننت و بِشکننت.
۲۲ نون پولُس، اَریوپاگوسئے دیوانجاها اۆشتات و تْرانی کرت: ”او آتِنئے جَهمنندان! من گِندگا آن که شما باز دین‌دۆستێن مردم اێت. ۲۳ وهدے شهرئے سئیل و سئوادا در کپتان، بازێن بُت و کُربانجاهُن دیستنت، آیانی تها یکّ اَنچێن کُربانجاهے هم دیستُن که اۆدا نبشتگ‌اَت: ’په هما هُدایا که زانگ نبوتگ.‘ هما هُدا که شما آییا اَنگتَ نزانێت بله آییا پرستشَ کنێت، من هما هُدائے بارئوا گۆن شما تْرانَ کنان. ۲۴ آ هُدا هما اِنت که اے دنیا و اِشیئے تهئے سجّهێن چیزّی اَڈّ کرتگ‌اَنت. آ وت، زمین و آسمانئے هُداوند اِنت، پمێشکا آییا مردمانی دستئے جۆڑ کرتگێن پرستشگاهان جاگهَ نبیت. ۲۵ آ په انسانئے هچّ چیزّا وازمند نه‌اِنت و هچکَس په آییا هِزمتے کرتَ نکنت، چێا که آ وت هرکَسا زِند و ساهَ بَکشیت و انسانئے اے دگه لۆٹ و گَرَزان هم سَرجمَ کنت. ۲۶ آییا دنیائے سجّهێن مردم چه یکّێا پێدا کرتگ و سجّهێن کئوم و کُٹُم دنیائے چارێن کُنڈان تالان کرتگ‌اَنت. آیانی دئور و باریگ و هَند و جاگهانی مرز و سیمسری هم، پێسرا گیشّێنتگ‌اَنت، ۲۷ تان مردم هُدایا شۆهاز بکننت و بلکێن آییا در بگێجنت، بله راستی اِش اِنت که آ چه ما هچکَسا دور نه‌اِنت. ۲۸ ’چیا که مئے زِند، جُنزگ و هرکت و هستی چه هماییا اِنت.‘ اَنچُش که چه شمئے جندئے شائران لهتێنا گوَشتگ: ’ما هم آییئے پُشپَد اێن.‘ ۲۹ اگن ما هُدائے پُشپَد اێن، گڑا نباید اِنت ما هُدایا گۆن سُهر، نُگره و سِنگا اَڈّ کرتگێن بُتان همدَروَر بکنێن که مردمان گۆن وتی هئیال و هنرا جۆڑێنتگ‌اَنت. ۳۰ هُدا، چه انسانئے پێسریگێن زمانگانی اے نازانتیا سر گوَستگ، بله نون آ هر جاگه هرکَسا پرمان دئیگا اِنت که تئوبه بکنت. ۳۱ چێا که آییا یکّ رۆچے گیشّێنتگ که آ رۆچا دنیائے سجّهێن مردمانی کرتگێن کاران گۆن اِنساپ دادرَسی و داوریَ کنت و په اے مکسدا یکّے گچێنی کرتگ. هُدایا آ پمێشکا چه مُردگان زندگ کرت که په هرکَسا اے هبرئے راستی پکّا ببیت.“
۳۲ وهدے آیان پولُسئے اے هبر اِشکت که هُدا مُردگان پدا زندگَ کنت، لهتێنا آییئے سرا مَلنڈ و مسکرا کرت، بله دگه لهتێنا گوَشت: ”اے بارئوا دگه برے مارا گێشتر سرپد کن.“ ۳۳ گڑا پولُس، چه دیوانا در آتک. ۳۴ لهتێن مردما آییئے هبر مَنِّت و ایسّائے سرا باوَرمند بوت. چه باور کنۆکان یکّے، اَریوپاگوسئے دیوانئے باسکے اَت که آییئے نام دیونیسیوس اَت و یکّ جنێنے که نامی داماریس اَت و گۆن آیان دگه لهتێن هم گۆن اَت.