۱ پارسئے بادشاه کورشئے دئورئے سئیمی سالا دانیالا، که بِلْتِشازَرئے ناما هم زانگَ بوت، اِلهام رسِت. اِلهامئے پئیگام راست اَت و بلاهێن جنگێئے بارئوا اَت. اے پئیگامئے مانا آییا شُبێنێئے تها رست.
۲ آ رۆچان، منِ دانیال تان پورهێن سئے هپتگا پُرسیگ اَتان. ۳ من هچّ وشّێن وراکَ نئوارت. گۆشت و شراب دپ پِرَ نکرت، رۆگن پِرَ نمُشت تانکه اے سئیێن هپتگ گوَستنت. ۴ ائولی ماهئے بیست و چارمی رۆچا وهدے من مزنێن کئور، دِجلَهئے لمبا اَتان، ۵ من وتی چمّ چست کرتنت، تَه دیست مردے لیلُمێن گُدی گوَرا و لانکا چه اوپازی تلاها اَڈّ کرتگێن کمربندے بستگی. ۶ آییئے بدن پوره تلاه‌رنگێن آکوتے اَت و دێمی چۆ گِرۆکا شَهم دئیگا اَت. چمّی گوَشئے رۆکێن مَشَل اَتنت. دست و پادی مُشتگێن بْرنجئے ڈئولا دْرپشگا اَتنت و تئواری چۆ مردمانی مزنێن رُمبێئے تئوارا اَت.
۷ تهنا منِ دانیالا اے شُبێن دیست، منی همراهان ندیست، بله بلاهێن ترسے آیانی جانا کپت و په وتی چێر دئیگا تتکنت. ۸ گڑا من تهنا بوتان و اے مزنێن شُبێنا چارگا اَتان، منی واک و توان هلاس بوت، منی دێمئے رنگ زرد ترِّت و منی تها هچّ واک و توانے پَشت نکپت. ۹ نون من آییئے تئوار اِشکت و اَنچۆ که من اے تئوار اِشکت، دێم په چێر وَپت و سکّ واب کَپتان. ۱۰ پدا دستێا منا دست جت، چستی کرت و منا لرزۆکێن دست و کۆنڈانی سرا اۆشتارێنتی. ۱۱ منا گوَشتی: ”او دانیال! او شَرَپمندێن مرد! هرچے که گوَشان، منی هبرا سرپد بئے. پاد آ، چێا که من نون په تئو دێم دئیگ بوتگان.“وهدے آییا اے هبر کرتنت، من لرزانا پاد آتکان.
۱۲ پدا مردا منا گوَشت: ”متُرس، دانیال! هما ائولی رۆچا که تئو وتی دل په سرپد بئیگ و وتی هُدائے درگاها بێکِبر بئیگا داتگ، تئیی دْوا گۆش دارگ بوتگ و من تئیی هبرانی سئوبا آتکگان. ۱۳ بله پارسئے بادشاهیئے شهزادگا تان بیست و یکّ رۆچا منی دێم داشت. بله رَندا، میکاییل که چه مسترێن پرێشتگان یکّے، منی کُمَکّا آتک چێا که من اۆدا پارسئے بادشاهانی کِرّا گَٹِّتگ‌اَتان. ۱۴ نون من تئیی سرپد کنگا آتکگان که گۆن تئیی کئوما دێمترا چے بیت، چێا که شُبێن آیۆکێن وهدئے بارئوا اِنت.“
۱۵ وهدے آ گۆن من اے هبران کنگا اَت، من وتی سر جَهل کرت و هچّ گوَشت نکرت. ۱۶ پوره انسانئے ڈئولێنێا منی لُنٹ دست پِر کرتنت. گڑا من وتی دپ پَچ کرت و گۆن هماییا که منی دێما اۆشتاتگ‌اَت، هبر کنگا لگِّتان. گوَشتُن: ”او منی واجه! اے شُبێنا منا سکّ پَدَرد کرتگ و هچّ زۆر و واکُن نێست. ۱۷ من، تئیی هِزمتکار، چۆن گۆن تئو هبر کرتَ کنان، منی واجه؟ منی واک و توان شُتگ و په زۆرے دَم کشّگا آن.“
۱۸ هما که انسانێئے ڈئولا اَت، منا پدا دستی جت و زۆرمندی کرت. ۱۹ گوَشتی: ”متُرس، شَرَپمندێن مرد! اێمن باتئے. ڈَڈّ بئے. مُهکم بئے.“اَنچۆ که آ گۆن من هبر کنگا اَت، من ڈڈتر بوتان و گوَشت: ”منی واجه! گۆن من هبر کن، چێا که تئو منا زۆر بَکشاتگ.“ ۲۰ گڑا گوَشتی: ”تئو زانئے من چێا تئیی کرّا آتکگان؟ من زوتّ پِرَ تَرّان که گۆن پارسئے شهزادگا جنْگ بکنان و وهدے منَ رئوان، یونانئے شهزادگَ کئیت. ۲۱ بله ائولا ترا گوَشان که راستیئے کتابا چے نبشته اِنت. شمئے شهزادگ میکاییلا ابێد، دگه کسّ نێست که اِشانی دێما منا زۆرمند بکنت.