۱ سَرگوَزئے ائییدا یکّ و دو رۆچ پَشت کپتگ‌اَت. ایسّایا زانت که هما ساهت و دمان آتکگ که من اے جهانا یله بدئیان و پتئے کِرّا برئوان. آییا وتی مردم اے جهانا دۆست داشتگ‌اَتنت و تان وتی اُمرئے آهِری دمانا په دل دۆستیَ داشتنت.
۲ شامئے وهد اَت و شئیتانا چه پێسرا شَمون اِسْکَریوتیئے چُکّ یَهودائے دل پَرماتگ‌اَت که ایسّایا بدْرۆهیت و دُژمنانی دستا بدنت. ۳ ایسّایا زانت که پتا سجّهێن چیزّ منی دستا داتگ‌اَنت و من چه هُدائے نێمگا آتکگان و هماییئے کِرّا رئوان. ۴ ایسّا چه ورگئے سرا پاد آتک، وتی کَباهی کشّت و لانکیگے سْرێنا بستی. ۵ نون تْرَشتے زرتی و آپی مان کرت و مُریدانی پادانی شۆدَگ و گۆن هما لانکیگا هُشک کنگی بندات کرت که سْرێنا بستگ‌اَتی.
۶ وهدے شَمون‌پِتْرُسئے باریگ آتک، آییا گوَشت: ”او هُداوند! تئو منی پادانَ شۆدئے؟“ ۷ ایسّایا پَسّئو تَرّێنت: ”انّون تئو نزانئے من چے کنگا آن، رَندا سَرپدَ بئے.“ ۸ پِتْرُسا گوَشت: ”من هچبرَ نئیلان که تئو منی پادان بشۆدئے.“ایسّایا گوَشت: ”اگن ترا مشۆدان، ترا چه من هچّ وَنڈ و بهرے نرسیت.“ ۹ شَمون‌پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اگن اے گپّ اِنت، گڑا تهنا منی پادان نه، منی سر و دستان هم بشۆد.“ ۱۰ ایسّایا گوَشت: ”آ که شۆدگ بوتگ، آییا اَبێد چه پادان دگه هچّ جاگهئے شۆدگ پکار نه‌اِنت. آ سَرجما پاک و ساپ اِنت. شما پاک اێت، بله سجّهێن نه.“ ۱۱ ایسّایا زانت که کئے منا دْرۆهیت، پمێشکا گوَشتی که شمئے نیاما ناپاکێن هم هست.
۱۲ سجّهێنانی پادانی شۆدگا رند، وتی کَباهی گوَرا کرت و پَرزۆنَگئے سرا پدا نِشت و گوَشتی: ”شما زانێت که من په شما چے کرت؟ ۱۳ شما منا استاد و هُداوندئے ناما تئوارَ کنێت، راستَ گوَشێت، من هما آن. ۱۴ اگن من شمئے هُداوند و استاد آن و شمئے پادُن شُشتنت، شمارا هم یکدگرئے پاد شۆدگی اَنت. ۱۵ من په شما مِسالے اێر کرت تانکه هما ڈئولا که من گۆن شما کرت، شما هم هما ڈئولا بکنێت. ۱۶ شمارا راستێنَ گوَشان، هچّ گُلام چه وتی واجها و هچّ کاسِد چه وتی دێم دئیۆکا مستر نه‌اِنت. ۱۷ نون که شما اے هبرا زانێت، بَهتاور اێت اگن اَنچُش بکنێت.
۱۸ اے هبران که منَ کنان شمئے سجّهێنانی بارئوا نه‌اَنت. آ مردم که من گچێن کرتگ‌اَنت، آیانَ زانان. بله پاکێن کتابئے اے هبر راست و سَرجم بئیگی اِنت که گوَشیت: هما کَس که گۆن من یَکجاه ورَگی وارتگ، هما منی هلاپا پاد آتکگ. ۱۹ انّون چه اے کارا پێسر شمارا گوَشان که وهدے چُشَ بیت، گڑا بزانێت که من هما آن. ۲۰ شمارا راستێنَ گوَشان، هرکَس که منی راه داتگێنا وشّاتکَ کنت و شرپَ دنت، بزان منا شرپَ دنت. و هرکَس که منا وشّاتکَ کنت و شرپَ دنت، بزان منی دێم دئیۆکا شرپَ دنت.“
۲۱ وهدے ایسّایا اے هبر کرت، چه دل و درونا سکّ پَدَرد بوت و په دلجمی گوَشتی: ”من شمارا راستێنَ گوَشان، چه شما یکّے منا دْرۆهیت.“ ۲۲ مُریدان یکدومیئے نێمگا چارت، هئیران اَتنت که ایسّا کئیی بارئوا گپّا اِنت. ۲۳ چه مُریدان یکّے، هما که ایسّایا باز دۆست اَت، ایسّائے کِرّا نِشتگ‌اَت. ۲۴ شَمون‌پِتْرُسا هما مُرید اِشاره کرت که واجها جُست کن بارێن کئیی بارئوا گپّا اِنت؟ ۲۵ آ مُرید نزّیکتر کِنزت و چه ایسّایا جُستی کرت: ”او هُداوند! آ کئے اِنت؟“ ۲۶ ایسّایا پَسّئو دات: ”آ هما اِنت که من چُنڈے نَگن کاسگا پِرَ جنان و دئیانی.“گڑا نَگنی پِر جت و شَمون اِسْکَریوتیئے چُکّ، یَهودایارا داتی. ۲۷ اَنچُش که یَهودایا لُنکه دستا کرت، شئیتان آییئے پۆستا پُترت. نون ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”زوتّ کن! هر کارے که ترا کنگی اِنت، بکنی.“ ۲۸ بله چه پَرزۆنَگئے سرئے نِشتگێن مردمان کَسّا نزانت که گۆن اے هبرا آییئے مراد چے اِنت. ۲۹ زَرّ یَهودائے کِرّا اێر اَتنت، پمێشکا لهتێنا گُمان کرت که بلکێن ایسّا آییا گوَشگا اِنت که برئو و هرچے په ائییدا پکار اِنت بگر، یا گریب و نێزگاران چیزّے بدئے. ۳۰ اَنچُش که یَهودایا نگنئے چُنڈ زرت، ڈنّا در کپت. شپ اَت.
۳۱ یَهودا که در کپت، ایسّایا گوَشت: ”نون انسانئے چُکّئے شان و شئوکت زاهر بوتگ. چه انسانئے چُکّا هُدائے شان و شئوکت هم زاهر بوتگ. ۳۲ اگن چه انسانئے چُکّا هُدائے شان و شئوکت زاهر بوتگ، هُدا هم انسانئے چُکّئے شان و شئوکتا زاهرَ کنت و همے زوتّان زاهریَ کنت. ۳۳ او منی چُکّان! اَنگت تان گوَنڈێن وهدێا من گۆن شما گۆن آن. رَندا شما منی شۆهازا گردێت. هما ڈئولا که من گۆن یَهودیان گوَشت، گۆن شما هم گوَشان: آ جاها که منَ رئوان، شما آتکَ نکنێت. ۳۴ شمارا نۆکێن هُکمے دئیان: یکدگرا دۆست بدارێت. اَنچۆ که من شمارا دۆست داشتگ، شما هم یکدگرا دۆست بدارێت. ۳۵ اگن یکدگرا دۆست بدارێت، گڑا هرکسَ زانت که شما منی مُرید اێت.“
۳۶ شَمون‌پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! کجا رئوئے؟“ایسّایا پَسّئو دات: ”اَنچێن جاهے رئوان که تئو انّون گۆن من آتکَ نکنئے. بله رَندترا کائے.“ ۳۷ پِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! انّون پَرچا گۆن تئو آتکَ نکنان؟ من وتی ساها په تئو نَدرَ کنان.“ ۳۸ ایسّایا گوَشت: ”تئو په من وتی ساهئے نَدر کنگا تئیار ائے؟ ترا راستێنَ گوَشان، چه کرۆسئے بانگا پێسر، سئے رَندا منی پَجّاه آرگا اِنکارَ کنئے.