۱ وهدے ایسّایا زانت که پَریسیان اِشکتگ که من چه یَهیایا گێشتر مُرید در گێجَگا آن و آیان پاکشۆدی دئیگا آن، ۲-۳ چه یَهودیَها دێم په جَلیلا واترّی کرت. چۆناها، ایسّایا وت مردم پاکشۆدیَ نداتنت، اے کار مُریدانَ کرت. ۴ بله زلورت اَت که چه سامِرَها بگوَزیت. ۵ آ، سامِرَها شهرێا رَست که نامی سوهار اَت و هما ڈگارئے نزّیکّا اَت که آکوبا وتی چُکّ ایسُّپارا داتگ‌اَت. ۶ آکوبئے چات همۆدا اَت. ایسّا سپرا بوتگ‌اَت و دَمی برتگ‌اَت. همے چاتئے کِرّا نِشت. نێمرۆچئے وهد اَت.
۷ سامِری جنێنے آپئے کَشّگا آتک. ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”منا په ورگا کمّے آپ بدئے.“ ۸ آییئے مُرید وراکئے گِرگا شهرا شتگ‌اَتنت. ۹ سامِری جنێنا گوَشت: ”تئو وَه یَهودیے ائے و من سامِری جنێنے آن، تئو چۆن چه من آپَ لۆٹئے؟“جنێنا پمێشکا چُش گوَشت که یَهودی گۆن سامِریان سلام و دْوا نکننت. ۱۰ ایسّایا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”اگن تئو بزانتێن که هُدائے داد و بَکشش چێے و اے کئے اِنت که چه تئو آپَ لۆٹیت، گڑا اَلّما تئو گۆن آییا دَزبندی کرتگ‌اَت که منا آپ بدئے و آییا ترا زنداپ داتگ‌اَت.“ ۱۱ جنێنا گوَشت: ”او واجه! ترا په آپئے کَشّگا ڈۆل نێست و اے چات جُهل اِنت، چه کجا زِنداپَ کارئے؟ ۱۲ زانا، تئو چه مئے پیرُک آکوبا مستر ائے، هما که اے چاتی مارا داتگ و آییئے جندا و چُکّان و مال و دَلوَتان چه اے چاتا آپ وارتگ؟“ ۱۳ ایسّایا پَسّئو تَرّێنت: ”هرکَس که اے آپا بوارت، پدا تُنّیگَ بیت، ۱۴ بله هرکَس که منی داتگێن آپا بوارت، هچبر تُنّیگَ نبیت. چێا که آ آپا که منَ دئیان، اگن کَسے بوارتی، چه آییئے درونا آپئے چَمّگے بُجیت که اَبدمانێن زِندَ بکشیت.“ ۱۵ جنێنا گوَشت: ”او واجه! هما آپا منا بدئے که دگه برے تُنّیگ مبان و په آپئے کَشّگا اِدا مئیایان.“
۱۶ ایسّایا گوَشت: ”برئو وتی لۆگواجها تئوار کن و همِدا بیا.“ ۱۷ جنێنا آییئے پَسّئوا گوَشت: ”منا مرد نێست.“ایسّایا گوَشت: ”راستَ گوَشئے که ترا مرد نێست، ۱۸ چێا که ترا پنچ مرد بوتگ و اے مرد که انّون گۆن تئو زندگیَ کنت، تئیی مرد نه‌اِنت. تئو راستَ گوَشئے.“ ۱۹ جنێنا درّاێنت: ”او واجه! من چۆ گندان که تئو نبیے ائے. ۲۰ مئے پت و پیرُکان همے کۆهئے سرا اِبادت کرتگ، بله شما یَهودیَ گوَشێت که باید اِنت هُدا اورشَلیما اِبادت کنگ ببیت.“ ۲۱ ایسّایا گوَشت: ”بانُک! باور کن، وهدے کئیت که شما هُداێن پتا نه اے کۆهئے سرا پرستشَ کنێت و نه اورشَلیما. ۲۲ شما سامِری هماییا پرستشَ کنێت که نزانێتی، بله ما هماییا پرستشَ کنێن که زانێنی، چێا که نِجات چه یَهودیانَ کئیت. ۲۳ یکّ وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که راست و بَرهَکّێن پرستش کنۆک هُداێن پتا گۆن روه و راستی پرستشَ کننت، چێا که پت همے ڈئولێن مردمانی لۆٹۆک اِنت که آییئے پرستشا بکننت ۲۴ هُدا روه اِنت و هرکَس که آییا پرستشَ کنت، اَلّما گۆن روه و راستی پرستش بکنت.“ ۲۵ جنێنا گوَشت: ”منَ زانان که مَسیهَ کئیت و هر وهدے که آ کئیت، مارا هر چیزّا سرپدَ کنت.“ ۲۶ ایسّایا گوَشت: ”من که گۆن تئو هبرا آن، من هما آن.“
۲۷ همے وهدا ایسّائے مُرید پدا آتکنت. وهدے دیستِش که ایسّا گۆن جنێنێا هبرا اِنت، هئیران بوتنت. بله کَسّا جُست نکرت که چه اِشیا چے لۆٹئے یا پرچا گۆن اِشیا هبرا ائے. ۲۸ نون جنێنا وتی کونزگ زمینا اێر کرت، شهرا شت و گۆن مردمان گوَشتی: ۲۹ ”مردے هست، من هرچے کرتگ، آییا منا گوَشتنت. بیاێت بچارێتی، بارێن مَسیه نه‌اِنت؟“ ۳۰ گڑا مردم چه شهرا در کپت و دێم په ایسّایا آتکنت.
۳۱ اے نیاما مُریدان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشت: ”او استاد! چیزّے بوَر.“ ۳۲ بله آییا گوَشت: ”منا وراکے هست که شما آییئے بارئوا نزانێت.“ ۳۳ مُریدان وت‌مان‌وتا گوَشت: ”بارێن، کَسێا په آییا وراک آورتگ؟“ ۳۴ ایسّایا گوَشت: ”منی وراک اِش اِنت که وتی دێم دئیۆکئے واهگا پوره بکنان و آییئے کاران سَرجم بکنان. ۳۵ شما نگوَشێت که په رۆن و مۆشا اَنگت چار ماه پَشت کپتگ؟ بله من شمارا گوَشان که چمّان چِست کنێت و کِشاران بچارێت که انّون په رۆنا رَستگ و تئیار اَنت. ۳۶ رُنۆک وتی مُزّا گیپت و په اَبدمانێن زِندا بَر و سَمرے مُچَّ کنت تانکه کِشۆک و رُنۆک هۆریگا گَل و شادان ببنت. ۳۷ اِدا اے هبر راست اِنت که یکّے کِشیت و دگرے رۆنَ کنت. ۳۸ من شمارا رئوان دات که هما بَر و سَمرانی واهند ببێت که شما په آیان هچّ زهمتے هم نکَشّتگ. دگران زهمت کَشّتگ و شما چه آیانی کارا نَپ و سوتّ گپتگ.“
۳۹ چه آ شهرئے سامِریان بازێنێا پمێشکا ایسّائے سرا ایمان آورت که آ جنێنا گواهی داتگ و گوَشتگ‌اَت: ”هر چیزّے که من کرتگ، آییا منا گوَشتنت.“ ۴۰ گڑا سامِری ایسّائے کِرّا آتکنت و دَزبندی‌اِش کرت که مئے کِرّا بدار. ایسّایا تان دو رۆچا همۆدا داشت و ۴۱ بازێنێا آییئے هبر گۆش داشتنت و ایمانِش آورت. ۴۲ گۆن آ جنێنا گوَشتِش: ”نون ما اێوکا تئیی هبرانی سئوَبا باوَر کنگا نه‌اێن، ما وت هم اے مردئے هبر اِشکتگ‌اَنت و دلجم اێن که اے په راستی جهانئے رَکّێنۆک اِنت.“
۴۳ دو رۆچا رَند، ایسّا چه اۆدا در کپت و جَلیلا شت. ۴۴ ایسّایا وت گوَشتگ‌اَت که هچّ نبیا وتی جندئے شهر و هَنکێنا اِزَّتَ نبیت. ۴۵ بله وهدے جَلیلا رَست، جَلیلیان وشّاتک کرت، چێا که ائییدئے رۆچان آ اورشَلیما بوتگ‌اَتنت و اۆدا آییئے کرتگێن کارِش دیستگ‌اَتنت.
۴۶ ایسّا پدا جَلیلئے مێتگ کانایا شت، همۆدا که آپی شراب کرتگ‌اَتنت. شاهی مَنسَبدارے هست‌اَت که بچکّی کَپَرناهومئے شهرا نادْراه اَت. ۴۷ وهدے آ سَهیگ بوت که ایسّا چه یَهودیَها جَلیلا آتکگ، آییئے کِرّا آتک و دَزبندی‌ای کرت که کَپَرناهوما بیا و منی نادْراهێن چُکّا برَکّێن که مِرگی اِنت. ۴۸ ایسّایا گوَشت: ”شما تان مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیَ نگندێت، هچّ پئیما ایمانَ نئیارێت.“ ۴۹ مَنسبدارا گوَشت: ”او واجه! چُکّئے مِرگا پێسر بیا.“ ۵۰ ایسّایا گوَشت: ”برئو، تئیی چُکَّ نَمِریت.“آ مردا ایسّائے هبر باور کرت و وتی لۆگا شت.
۵۱ اَنگت لۆگا نرَستگ‌اَت که نئوکران راهئے نێما دیست و هال دات: ”تئیی چُکّ دراه بوت.“ ۵۲ آییا جُست کرت: ”چِه وهدا گهتر بوتگ؟“آیان گوَشت: ”زی نێمرۆچئے یکّا تَپا یله داتگ.“ ۵۳ پتا زانت اے هما وهد اَت که ایسّایا گوَشتگ‌اَت که تئیی چُکَّ نَمِریت. گڑا آییا وت گۆن لۆگئے سجّهێن مردمان ایسّائے سرا ایمان آورت. ۵۴ اے ایسّائے دومی اَجَبَّتێن نشانی اَت و هما وهدا کرتی که چه یَهودیَها جَلیلا آتکگ‌اَت.