۱ وهدے ایسّایا اے هبر هلاس کرتنت، جَلیلئے دَمگی یله دات و دێم په یَهودیَهئے هما هَند و دَمگا شت که اُردُنئے کئورئے دومی پهناتا اِنت. ۲ مردمانی مزنێن رُمبے آییئے رَندا گۆن اَت و ایسّایا اۆدا آیانی نادْراهێن مردم دْراه کرتنت.
۳ لهتێن پَریسی، ایسّائے چَکّاسگا آییئے کِرّا آتک و جُستِش کرت: ”بارێن، په مردا رئوا اِنت که وتی جَنئے تلاک و سئونان بدنت، سئوَب تُرے هرچے ببیت؟“ ۴ پَسّئوی تَرّێنت: ”شما نئوانتگ که هُدایا جهانئے جۆڑێنگئے وهدا انسان مردێن و جنێن اَڈّ کرتگ و ۵ گوَشتگی: پمێشکا، مرد چه وتی پت و ماتا جِتا و گۆن وتی جَنا هۆر و یکجاهَ بیت. مرد و جَن، یکّ جسم و جانَ بنت. ۶ اے پئیما، نون آ دو نه‌اَنت، یکّ جسم و جان اَنت. پمێشکا، آ که هُدایا یکّ کرتگ‌اَنت، انسان آیان جتا مکنت.“ ۷ جُستِش کرت: ”گڑا پرچا موسّایا پرمان داتگ که مرد په وتی جنئے سئون دئیگا، آییا تلاک‌نامَهے بدنت و بگیشّێنیتی؟“ ۸ ایسّایا پَسّئو دات: ”موسّایا شمئے سِنگدلیئے سئوَبا جنێنانی سئون دئیگ رئوا کرتگ، چه بُنگێجا اے ڈئول نبوتگ. ۹ شمارا گوَشان: هرکَس چه زِنهکاریا اَبێد، په دگه سئوَبێا وتی جنێنئے سئون و تلاکان بدنت و گۆن دگه جنێنێا سور و سانگ بکنت، بزان زنا کنگا اِنت.“
۱۰ مریدان گوَشت: ”اگن مرد و جَنئے نیاما جاوَر اے ڈئولا اِنت گڑا سور نکنگ شرتر اِنت.“ ۱۱ گوَشتی: ”اے تالیما هرکَس زرتَ نکنت، هما کس زرتَ کنت که آییا اے واک و توان بَکشگ بوتگ. ۱۲ لهتێن سور کرتَ نکنت چێا که چه ماتئے لاپا اے ڈئولا پێدا بوتگ، لهتێن چه مردمانی دستا اَنچُش بوتگ و لهتێن په آسمانی بادشاهیا چه سور و آرۆسا سرَ گوَزیت. اگن کَسے اے هبرا سگّیت، همے ڈئولا بکنت.“
۱۳ آ وهدا کَسانێن چُکِّش ایسّائے کِرّا آورتنت که وتی دستا آیانی سرا پِر بمُشیت و دْوا بکنت، بله مریدان نِهرّ و هَکّل داتنت. ۱۴ ایسّایا گوَشت: ”چُکّان بِلّێت منی کِرّا بیاینت، آیانی دێما مدارێت، چێا که آسمانی بادشاهی اَنچێن مردمانیگ اِنت.“ ۱۵ نون ایسّایا آیانی سرا دست پِر مُشت. گڑا وتی راهی گپت و شت.
۱۶ پدا یکّ مردے ایسّائے کِرّا آتک و جُستی کرت: ”او استاد! من کجام نێکێن کاران بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“ ۱۷ ایسّایا گوَشت: ”تئو چێا نێکیئے بارئوا چه من جُستَ کنئے؟ ’نێکێن‘ تهنا یکّے، آ هُدائے جند اِنت، اگن تئو زِندمانَ لۆٹئے، گڑا هُدائے هُکمانی سرا کار کن.“ ۱۸ جُستی کرت: ”کجام هُکمانی سرا؟“ایسّایا گوَشت: ”هۆن مکن، زنا مکن، دُزّی مکن، درۆگێن شاهدی مدئے، ۱۹ وتی پت و ماتا اِزَّت بدئے، گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“ ۲۰ وَرناێن مردا گۆن ایسّایا گوَشت: ”اے سجّهێن من کرتگ‌اَنت. دگه کجام کار پَشت کپتگ؟“ ۲۱ ایسّایا پَسّئو دات: ”اگن لۆٹئے تمانێن انسانے ببئے، برئو وتی سجّهێن مال و هستیا بها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت. گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.“ ۲۲ اَنچُش که وَرنایا اے هبر اِشکت، باز گَمیگ و پرێشان بوت و شت، چێا که آ سێر و هَزگارێن مردے اَت.
۲۳ ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، په هَزگار و مالدارێن مردمان آسمانی بادشاهیا پاد اێر کنگ سکّ گران اِنت. ۲۴ هئو، شمارا گوَشان: سوچنئے دُمکا اُشترئے گوَزگ وَه باز گران اِنت، بله هُدائے بادشاهیا، زردارێن مردمئے رئوگ اَنگت گرانتر اِنت.“ ۲۵ اے هبرئے اِشکنگا، مرید سکّ هئیران بوتنت و وت‌مان‌وتا گوَشتِش: ”گڑا کئے رَکّتَ کنت؟“ ۲۶ ایسّایا آیانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”په انسانا نبوتنی اِنت، بله هُدائے دستا هر چیزّ بوتَ کنت.“
۲۷ گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”ما وتی هر چیزّ یله داتگ و تئیی رَندگیریا کنگا اێن، بارێن مارا چے رَسیت؟“ ۲۸ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، هما نۆکێن دنیایا وهدے انسانئے چُکّ وتی شان و شئوکتئے تَهتئے سرا نندیت، شما که منی همراه اێت، دوازده تَهتئے سرا نندێت و بنی اِسراییلئے دوازدهێن کَبیلهانی دادرسیا کنێت. ۲۹ هرکَسا په منی نامئیگی لۆگ، برات و گهار، پت و مات، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت، آییا سد سری گێشترَ رَسیت و اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت. ۳۰ بله بازێنے که ائولی اِنت، آهِریَ بیت و بازێنے که آهِری اِنت ائولیَ بیت.