۱ وهدے ایسّا چه کۆها اێر کپت، مردمانی مزنێن مُچّیے آییئے رندا گۆن کپت. ۲ یکّ مردے که آییا سْیَه‌گَرّئے نادْراهیا گپتگ‌اَت ایسّائے کِرّا آتک، آییئے پادان کپت و گوَشتی: ”او واجه! اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“ ۳ ایسّایا دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.“هما دمانا مرد چه سْیَه‌گَرّا پَلگار بوت. ۴ گڑا ایسّایا گۆن آییا گوَشت: ”هُژّار بئے! هچکَسا چه اے هبر و هالا سهیگ مکن، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و هما کُربانیگا بکن که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.“
۵ وهدے ایسّا کَپَرناهومئے شهرا رَست، یکّ رومی پئوجی اَپسرے آییئے کِرّا آتک، مِنّتگیری کرت و گوَشتی: ۶ ”او واجه! منی هِزمتکارێن بچکّ لۆگا لَنگ و مُنڈ اِنت و کپتگ، سکّێن درد و دۆران دُچار اِنت.“ ۷ ایسّایا گوَشت: ”گڑا منَ کایان، آییا دْراهَ کنان.“ ۸ پئوجی اَپسرا پَسّئو دات: ”او واجه! منَ نکرزان که تئو منی لۆگا بیائے، تئو تهنا هُکم بکن، منی هِزمتکار دْراهَ بیت. ۹ چێا که من هم وتی مسترانی هُکمئے چێرا آن و منی دستئے چێرا هم سپاهیگ هست. اگن کَسێا هُکم بکنان: ’برئو،‘ آ رئوت و اگن کَسێا بگوَشان: ’بیا،‘ آ کئیت. اگن وتی هِزمتکارا بگوَشان: ’اے کارا بکن،‘ آ کنت.“ ۱۰ وهدے ایسّایا اے هبر اِشکت، هئیران بوت و گۆن وتی همراهان گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان که اِسراییلیانی نیاما هم من چُشێن مُهرێن سِتک و باور ندیستگ. ۱۱ بزانێت که چه رۆدراتک و رۆنِندا بازێن مردمَ کاینت و گۆن اِبراهێم، اِساک و آکوبا آسمانی بادشاهیئے مهمانیا یکّێن پَرزۆنَگئے چپّ و چاگردا نندنت، ۱۲ بله اے بادشاهیئے چُکّ و اۆبادگ ڈنّا تهاریا دئور دئیگَ بنت. اۆدا گرێونت و دنتان په دنتانَ درُشنت.“ ۱۳ گڑا ایسّایا گۆن پئوجی اپسرا گوَشت: ”برئو، اَنچُش که تئیی باور اِنت، گۆن تئو هما ڈئولا بیت.“آییئے هِزمتکارێن بچکّ هما دمانا دْراه بوت.
۱۴ وهدے ایسّا پِتْرُسئے لۆگا شت، دیستی پِتْرُسئے وَسّیگ تپیگ اِنت و نِپادئے سرا وپتگ. ۱۵ ایسّایا وتی دست آییئے دستئے سرا پِر مُشت، تَپی سِست، آ پاد آتک و ایسّائے هِزمت کنگا لگّت.
۱۶ بێگاها مردمان بازێن جِنّی گنۆک ایسّائے کِرّا آورت، آییا گۆن وتی یکّێن هبرا جِنّ چه آیان کَشّتنت و سجّهێن نادْراه وشّ و دْراه کرتنت. ۱۷ اے ڈئولا اِشئیا نبیئے پێشگۆیی پوره و سَرجم بوت: آییا مئے نِزۆری دور کرتنت و نادْراهی برتنت.
۱۸ وهدے ایسّایا وتی چپّ و چاگردا مردمانی مُچّی دیست، پرمان دات و گوَشتی: ”بیاێت، گوَرمئے دومی نێمگا رئوێن.“ ۱۹ شَریَتئے زانۆگرے آییئے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او استاد! هر جاه که تئو رئوئے من تئیی همراهَ بان.“ ۲۰ ایسّایا گوَشت: ”رۆباهان هۆنڈ و جاگه هست و بالی مُرگان کدۆه و کُدام، بله منا که انسانئے چُکّ آن په سرئے اێر کنگا هچّ جاگه نێست.“ ۲۱ دگه یکّ مریدێا گۆن آییا گوَشت: ”او واجه! منا مۆکل بدئے پێسرا رئوان وتی پتا کبرَ کنان.“ ۲۲ ایسّایا گوَشت: ”بیا، منی رَندگیریا بکن، بِلّ که مُردگ وتی مُردگان وت کَبر و کَپنَ کننت.“
۲۳ ایسّا بۆجیگا سوار بوت، مرید هم سوار بوتنت. ۲۴ یکّ اَناگت تْرندێن توپّانے بوت و چئول و مئوجان بۆجیگ مان رُپت، بله ایسّا واب اَت. ۲۵ مرید آییئے کِرّا آتکنت، آگَهِش کرت و گوَشتِش: ”او هُداوند! مارا برَکّێن، که اێر بُکّگی و مِرَگی اێن.“ ۲۶ گۆن آیان گوَشتی: ”او کَمباوران! شمارا چێا تُرسیت؟“رَندا پاد آتک، گوات و گوَرمی هَکّل داتنت و توپّان پَهک اێرمۆش بوت. ۲۷ آ سجّهێن بَه منتنت و گوَشگا لگّتنت: ”اے چۆنێن مردمے که گوات و چئول هم اِشیئے هُکما مَنّنت.“
۲۸ وهدے ایسّا مَزَن‌گوَرمئے دومی پهناتا، گَداریانی سرڈگارا رَست، گڑا دو مردم که چه کبرستانا در آتکگ‌اَت، گۆن آییا دُچار کپتنت. آیان جِنّ پِر اَت و همینچُک وَکشی و تُرسناک اَتنت که کَسّێا چه آ راها گوَستَ نکرت. ۲۹ آیان کوکّار کرت و گوَشت: ”او هُدائے چُکّ! ترا گۆن ما چِه کار اِنت؟ چه گیشّێنتگێن وهدا پێسر، په مئے اَزاب دئیگا آتکگئے؟“
۳۰ چه آیان کمّے گِستا و آ کَشتر، هوکّانی رمگے چَرگا اَت. ۳۱ گڑا پلیتێن روهان چه ایسّایا دَزبندی کرت و گوَشت: ”اگن تئو مارا چه اے مردمان درَ کنئے، گڑا راه دئے که هوکّانی جسما پُترێن.“ ۳۲ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”بپُترێت!“نون آ در آتک و هوکّانی جسما پُترتنت و هوکّانی سجّهێن رمگ چه جُمپا جَهلگا اێر کپانا گوَرما بُکِّت و مُرتنت. ۳۳ گڑا هوکّانی شوانگ شهرا تتکنت و اے سجّهێن هال و جِنّی گنۆکانی سرگوَستِش په مردمان رسێنت. ۳۴ گڑا شهرئے سجّهێن مردم ایسّائے چارگا آتکنت و گۆن آییا دَزبندی‌اِش کرت که آیانی سرڈگارا یله بدنت و برئوت.