۱ او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟
چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟
۲ بدکار گۆن کِبر نِزۆرێنان شکارَ کنت،
بِلّ که وتی پندلانی داما گرپتار ببیت.
۳ چیا که بدکارا وتی دلئے واهگانی سرا پَهر اِنت،
لالچ کنۆکان برکتَ دنت و هُداوندا بد و ردَ گوَشیت.
۴ بدکار مان وتی کِبر و گُروناکیا گوَشیت: ”هُدا در گێتکَ نکنت“،
آییئے سجّهێن پگر و هئیال اِش اِنت که ”هُداے نێست“.
۵ وتی راها مُدام کامیاب و سۆبێن اِنت،
تئیی شئور و دادرسی چه آییئے چمّا دور اَنت،
وتی سجّهێن دژمنان ریشکندَ کنت.
۶ وتی دلا گوَشیت: ”هچبر چه وتی جاها سُرێنگ و جُمبێنگَ نبان
نَسلانی نَسل چه کزا و بلاهان دورَ بان.“
۷ دپ و زبانی چه نالت و پرێب و سِتما پُرّ اِنت،
آییئے زبانئے چێرا پِتنه و شِرکاریا کُدام بستگ.
۸ مێتگ و آبادیانی کمینا نندیت،
چێر و پناهێن جاهان بێگُناهانَ کُشیت،
چێرکایی بێوسانی شکار کنگئے شۆهازا اِنت.
۹ شێرئے پئیما وتی کمینا ودارَ کنت،
ودارَ کنت و نِزۆر و ناتوانان وتی پنجگا کاریت،
پنجگا کاریت و داما دئورَ دنت.
۱۰ آییئے شکار، لگتمال و زار و وارَ بنت،
آییئے دستا گار و گُمسارَ بنت.
۱۱ وتی دلا گوَشیت: ”هُدایا شَمُشتگ
دێمی پۆشێنتگ و هچبرَ نگندیت.“
۱۲ او هُداوند! پاد آ. او هُدا! وتی دستا شهار.
بزّگێنان مشمۆش.
۱۳ بدکار په چے هُدایا بد و ردَ گوَشیت؟
چیا وتی دلا گوَشیت:
”هُدا در گێتکَ نکنت“؟
۱۴ بله اَلبت تئو گندئے. سَکّی و سۆریانَ گندئے،
تان کار و اِهتیارا وتی دستا بدارئے.
بزّگ و بێچارگ وتا تئیی سپردگَ کننت،
چۆرئوانی مَدَت کنۆک تئو ائے.
۱۵ شِرّ و بدکارانی باسکا بپرۆش،
آیانی شرارتئے هسابا بگر،
هما کارانی هسابا هم که آییا گوَشتگ: ”هُدا در گێتکَ نکنت“.
۱۶ هُداوند اَبد تان اَبد بادشاه اِنت،
کئوم چه آییئے سرڈگارا گار و گُمسارَ بنت.
۱۷ او هُداوند! تئو بزّگانی واهگان گۆشَ دارئے،
آیان دلبڈیَ دئیئے و هبرانِش اِشکنئے.
۱۸ چۆرئو و سِتم دیستگێنانی دادرسیا کنئے
تانکه اے هاکیێن انسان دگه برے تُرس و دِهشَت مپرّێننت.