۱ هُداوندئے شُگرا بگرێت
که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.
۲ اِسراییل بگوَشات:
”آییئے مِهر اَبدمان اِنت.“
۳ هارونئے لۆگ بگوَشات:
”آییئے مِهر اَبدمان اِنت.“
۴ هُداتُرس بگوَشاتنت:
”آییئے مِهر اَبدمان اِنت.“
۵ وتی تنگیان گۆن هُداوندا پِریاتُن کرت،
آییا منا پَسّئو دات و آزات کرت.
۶ هُداوند گۆن من اِنت، منَ نتُرسان.
انسان منا چے کرتَ کنت؟
۷ هُداوند گۆن من اِنت، منی مَدَت کنۆک،
په سرپرازی دژمنانی نێمگا چاران.
۸ هُدائے کِرّا پناه زورگ
چه انسانئے سرا تئوکل کنگا شرتر اِنت.
۹ هُدائے کِرّا پناه زورگ
چه شهزادگانی سرا تئوکل کنگا شرتر اِنت.
۱۰ سجّهێن کئومان منا اَنگِرّ کرت،
بله من هُداوندئے ناما پْرۆش داتنت.
۱۱ منا چه هر نێمگا چَپّ و چاگِردِش کرت،
بله من هُداوندئے ناما پْرۆش داتنت.
۱۲ چۆ بێنَگ‌مَکِسکا منی سرا پِر رِتکنت،
بله چۆ کُنٹگا، دمانا سُتکنت و
من هُداوندئے ناما پْرۆش داتنت.
۱۳ منا سَکّا تێلانکِش دات که بکپان،
بله هُداوندا منا کُمکّ کرت.
۱۴ هُداوند منی زۆر و منی سئوت اِنت،
هما منی رَکّێنۆک اِنت.
۱۵ پهرێزکارانی تمبوانی تها سۆبێن بئیگ و شادمانیئے کوکّار اِنت:
”هُداوندئے راستێن دستا مزنێن کارے کرتگ.
۱۶ هُداوندئے راستێن دست چست بوتگ،
هُداوندئے راستێن دستا مزنێن کارے کرتگ.“
۱۷ منَ نمِران، زندگَ مانان و
هُداوندئے کرتگێن کارانی جارا جنان.
۱۸ هُداوندا منا شَرّ اَدب دات،
بله مرکئے دستا نداتی.
۱۹ اَدل و راستیئے دروازگان په من پَچ کن،
که بپُتران و هُداوندئے شُگرا بِگران.
۲۰ اِش اِنت هُداوندئے دروازگ
که پاک و پهرێزکار چه اِدا تها شتَ کننت.
۲۱ تئیی شُگرا گِران که تئو منا پَسّئو دات،
تئو منی رَکّێنۆک ائے.
۲۲ آ سِنگ که بان‌بندێن اُستایان پسند نکرت و نزُرت،
هما سِنگ بُنهِشت بوت.
۲۳ اے هُداوندئے کار اِنت و
مئے چمّان باکمال اِنت.
۲۴ اِش اِنت هما رۆچ که هُداوندا آورتگ،
بیا په اے رۆچا گَل و شادهیَ کنێن.
۲۵ او هُداوند! مارا برَکّێن.
او هُداوند! مارا سۆبێن کن.
۲۶ مبارک بات هما که هُداوندئے ناما کئیت.
چه هُداوندئے لۆگا شمارا برکتَ دئیێن.
۲۷ هُداوند، هُدا اِنت،
وتی نوری مئے سرا دْرپشێنتگ.
ائییدئے کُربانیگا گۆن کُربانجاهئے کانٹان په ساد ببندێت.
۲۸ تئو منی هُدا ائے،
تئیی شُگرا گِران.
تئو منی هُدا ائے،
ترا نازێنان.
۲۹ هُداوندئے شُگرا بگرێت
که نێک اِنت و مِهری اَبدمان.