۱ او هُداوند! تئو منا چکّاستگ و زانئے.
۲ تئو زانئے که من کدی نِندان و کدی پادَ کایان،
چه دورا منی پگر و هئیالانَ زانئے.
۳ تئو منا تَرّ و گَرد کنگا هم گِندئے و
تچک بئیگ و آرام کنگا هم،
منی هر کارا زانئے.
۴ هبرے که چه منی زبانا درَ کئیت،
تئو چه پێسرا زانئے‌ای، او هُداوند!
۵ تئو چه پُشتا و دێما منا چَپّ و چاگرد کرتگ و
وتی دست منی سرا اێر مُشتگ.
۶ چُشێن زانت په من سکّ باز اَجب اِنت
چه منی سرپدیا بێکساس بالاتِر.
۷ چه تئیی اَرواها دێما تَرّێنت و کجا شُتَ کنان؟
چه تئیی بارگاها تتک و کجا شُتَ کنان؟
۸ اگن آسمانان برئوان، تئو همۆدا ائے و
اگن مُردگانی جهانا وتی نِپادا پَچ بکنان، تئو همۆدا ائے.
۹ اگن بامگواهانی بانزُلان بال بکنان،
اگن دریائے دورترێن کِرّێا بنندان،
۱۰ اۆدا هم تئیی دست منی رهشۆنیا کنت و
تئیی راستێن دست منا مُهرَ داریت.
۱۱ اگن بگوَشان: ”بێشَکّ تهاری منا چێرَ دنت و
رُژنایی منی چپّ و چاگردا شپے جۆڑَ بیت،“
۱۲ تهاری هم په تئو تهارَ نبیت،
شپ، چۆ رۆچا درَپشیت،
که تهاری هم په تئو چۆ رژناییا اِنت.
۱۳ بێشَک منی دل و درون تئو اَڈّ کرتگ
تئو منا ماتئے لاپا گوَپتگ.
۱۴ تئیی شُگرا گِران که من چۆ وَشّ و زێبا جۆڑ بوتگان،
تئیی کار هئیران کنۆک اَنت،
من اِشیا شرَّ زانان.
۱۵ منی هَڈّ چه تئو چێر نه‌اتنت
وهدے چێر و اَندێمێن جاگها اَڈّ بئیگا اتان،
وهدے زمینئے جُهلانکیان من گوَپگ و یکجاه کنگ بئیگا اتان.
۱۶ تئیی چمّان منی ناسرجمێن جان دیست،
منی زِندئے سجّهێن رۆچ تئیی کتابا نبشته کنگ بوتنت،
چه هما وهدا پێسر که چه اے رۆچان یکّے هم نئیاتکگ‌اَت.
۱۷ او هُدا! تئیی هئیال په من چۆن بێبها اَنت،
اِشان هساب نێست.
۱۸ اگن هساب کنگِش بلۆٹان،
چه رێکانی دانگان گێشتر اَنت.
وهدے آگهَ بان،
اَنگت گۆن تئو آن.
۱۹ تئو بدکار بکُشتێننت، او هُدا!
چه من دور بێت، او هۆنواران!
۲۰ اے په بدێن مکسدے تئیی ناما گِرَنت،
تئیی هلاپا کُپرَ کننت.
۲۱ او هُداوند! من چه آیان سَک بێزار آن که چه تئو نپرتَ کننت و
چه آیان وتا دورَ داران که تئیی هلاپا جاهَ جننت.
۲۲ جی هئو! من گۆن آیان سکّ نپرتَ کنان،
آ منی دژمن جۆڑ بوتگ‌اَنت.
۲۳ او هُدا! منا بچکّاس و منی دلا بزان،
منا بچکّاس و منی پرێشانیان دلگۆش کن.
۲۴ اگن چه منی کارێا دِلرَنج ائے، منا پێشی دار و
کرنیگێن راها منا رهشۆن بئے.