۱ آ دگه کئوم په چے شۆرشَ کننت و
راج چیا مُپت و ناهودگێن پندلَ سازنت؟
۲ جهانئے بادشاه تئیارَ بنت و هاکم یکجاه مُچّ،
هُداوند و آییئے مَسیهئے هِلاپا اۆشتنت:
۳ ”بیاێت تان آیانی ساد و بندان ببُرّێن و زمزیلانِش بسندێن.“
۴ هُداوند که آسمانا بادشاهیَ کنت کندیت و
آیان مَسکرا کنت.
۵ آ وهدا وتی هِژمئے تها گۆن آیان هبرَ کنت،
وتی گَزبئے تها آیانَ تُرسێنیت:
۶ ”من وتی بادشاه، وتی پاک و گچێنیێن کۆه، سَهیونئے سرا نندارێنتگ.“
۷ نون هُداوندئے هُکما درشانَ کنان که منا گوَشتی:
”تئو منی بچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.
۸ چه من بلۆٹ تان کئومان تئیی میراس بکنان و
زمینئے چارێن کُنڈانی راجان تئیی سئوگات.
۹ گۆن آسنێن اَساے آیان پرۆشَ دئیئے و
کونزگانی پئیما هورت هورتِشَ کنئے.“
۱۰ پمێشکا، او بادشاهان! اَگلمند ببێت.
اَنچش او جهانئے هاکمان! اَدب بزورێت.
۱۱ په تُرس، هُداوندئے هِزمتا بکنێت و
په درَهَگ پادانی کپێت.
۱۲ چُکّا بچُکّێت چۆ مبیت که زهر بگیپت و
شما راهئے نێما گار و بێگواه ببێت،
چیا که آ اَناگت بْرانزَ گیپت.
بَهتاور هما اَنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بنت.