۱ او هُدا! زوتّ کن و منا برَکّێن.
او هُداوند! په منی مَدَتا اشتاپ کن.
۲ آ که منی کۆشئے رندا اَنت،
سرجَهل و شرمسار باتنت،
آ که منی بربادیا گَلَ بنت،
پد بکنزات و رسوا باتنت.
۳ آ که منی سرا ”هه، ههَ“کننت،
چه پَشَلیا پُشتکا کنزاتنت.
۴ بله آ که تئیی شۆهازا اَنت،
سجّهێن تئیی درگاها شادهی کنات و گَل و بال باتنت،
آ که تئیی داتگێن نجاتِش دۆستَ بیت،
مُدام بگوَشاتنت:
”هُداوند مَزن‌شان اِنت.“
۵ بله من سِتَم دیستگێن مهتاجے آن.
او هُدا! دێم په من اشتاپ کن،
تئو منی رَکّێنۆک و مَدَتکار ائے.
او هُداوند! دێر مکن.