۱ آیا من یک شخص آزاد نیستم؟ آیا من رسول نیستم؟ آیا من خداوند ما عیسای مسیح را ندیده ام؟ مگر شما نتیجۀ کار من در خداوند نیستید؟ ۲ حتی اگر دیگران مرا به عنوان رسول قبول نکنند، به یقین شما مرا منحیث رسول می پذیرید. اتحاد شما در مسیح این حقیقت را ثابت می سازد که من رسول عیسای مسیح هستم.
۳ زمانی که مردم از من انتقاد می کنند، من این گونه از خود دفاع می کنم. ۴ آیا من به خاطر کاری که انجام می دهم، حق خوردن و نوشیدن را ندارم؟ ۵ آیا ما این اختیار را نداریم که در مسافرتهای خود مانند رسولان دیگر، چون پِطرُس و برادران عیسی، همسر ایماندار خود را همراه داشته باشیم؟ ۶ آیا فقط من و برنابا باید برای خرج زندگی زحمت بکشیم؟ ۷ کدام عسکر از خرج خود به جنگ می رود؟ کیست که در تاکستان خود انگور کاشته ولی از میوۀ آن نخورد؟ یا کدام چوپانی است که گله یی را پرورش دهد اما از شیر آن استفاده نکند؟
۸ آیا این چیزها را من از نظر انسانی می گویم؟ آیا شریعت نیز همین را نمی گوید؟ ۹ در تورات موسی نوشته شده است: «دهان گاو را در وقت کوبیدن خِرمن نبندید.» آیا خدا صرف نگران گاوها است؟ ۱۰ یا به خاطر ما بود که این گونه سخن فرمود؟ بدون شک که به خاطر ما نوشته شده است. زیرا آن کسی که قلبه می کند و آن کسی که خِرمن را می کوبد، به امید شریک شدن در حاصل، کار می کند. ۱۱ حال که ما در بین شما دانۀ روحانی کاشتیم، آیا جای تعجب است که از شما کمک مادی بگیریم؟ ۱۲ اگر دیگران چنین توقعی از شما دارند، آیا ما نباید توقع بیشتری داشته باشیم؟ با وجود این ما از حق خود استفاده نکرده بلکه همه چیز را تحمل کرده ایم تا مانعی بر سر راه پیشرفت خبر خوش عیسای مسیح نگذاشته باشیم.
۱۳ شما خوب می دانید، آنهایی که در خانۀ خدا خدمت می کنند از آنچه به خانۀ خدا تقدیم می شود، می خورند و خادمان قربانگاه نیز از قربانی های آن حق خود را می گیرند. ۱۴ به همین گونه، خداوند امر کرده است، کسانی که بشارت خبر خوش را می دهند از بشارت دادن خود معاش زندگی خود را بگیرند.
۱۵ اما من از هیچ یک از این حقوق استفاده نکرده ام و این را هم به منظور آن نمی نویسم که برای خود چنین حقی کسب کنم. برای من مرگ بهتر از آن است که کسی افتخار مرا باطل سازد. ۱۶ اگر من خبر خوش را به شما می رسانم، نمی توانم به خود فخر کنم، زیرا در انجام آن تحت فرمان هستم. وای بر من اگر بشارت ندهم! ۱۷ اگر من کاری را به خواست خود انجام دهم، مستحق پاداش هستم، ولی اگر به انجام کاری مؤظف باشم، پس وظیفه ای است که به من سپرده شده است و باید آن را انجام دهم. ۱۸ پس پاداش من چیست؟ پاداش من این است که وقتی بشارت می دهم، خبر خوش را رایگان به دیگران می رسانم و از حقوق خود به عنوان یک بشارت دهنده صرف نظر می کنم.
۱۹ اگر چه کاملاً آزاد هستم و بردۀ کسی نیستم، ولی خود را غلام همه ساخته ام تا اگر ممکن باشد به وسیلۀ من عدۀ زیادی به عیسای مسیح ایمان آورند. ۲۰ وقتی با یهودیان هستم مانند یک یهودی زندگی می کنم تا آنها ایمان بیاورند. یعنی وقتی بین کسانی هستم که تابع شریعت موسی هستند مانند آنها رفتار می کنم، با آن که من تابع شریعت موسی نیستم. ۲۱ با آنهایی که شریعت ندارند، همرنگ شدم تا ایمان بیاورند. منظورم نافرمانی از شریعت خدا نیست، زیرا که من تابع فرمان عیسای مسیح هستم. ۲۲ همچنان در میان اشخاص ضعیف مانند آنها ضعیف شدم تا به وسیلۀ من آنها به مسیح ایمان آورند. من در واقع برای همه کس، همه چیز گشتم تا به هر طریقی برای بعضی از آنها وسیلۀ نجات گردم. ۲۳ همۀ این کارها را به خاطر خبر خوش انجام می دهم تا در برکت های آن شریک شوم.
۲۴ آیا نمی دانید که در میدان مسابقه، همه می دوند اما فقط یک نفر جایزه را می برد؟ شما نیز طوری بدوید که آن جایزه را ببرید. ۲۵ هر ورزشکاری خود را با کوشش زیاد آمادۀ مسابقه می سازد تا تاج فانی را به دست آورد، ولی ما می خواهیم تاج ابدی را به دست آوریم. ۲۶ بنابر این من می دوم اما نه مانند آنهایی که بی هدف می دوند، من مشت می زنم اما نه مانند آنهایی که در هوا مشت می زنند. ۲۷ بدن خود را زحمت می دهم و آن را تحت فرمان خود در می آورم تا مبادا پس از این که دیگران را به مسابقه دعوت کردم، خودم از شرکت در آن محروم شوم.