کتاب دوم سموئیل

فصل بیست و دوم

سرود پیروزی داوود

(همچنان در مزمور ۱۸)

۱ داوود بعد از آن که خداوند او را از دست دشمنانش و از دست شاوول نجات داد، ۲ این سرود را برای خداوند سرایید:

«خداوند صخرۀ من است،

پناهگاه و نجات‌دهندۀ من.

۳ خدایم صخرۀ من است که

به او پناه می‌برم.

خداوند سپر و رهانندۀ نیرومند

و پناهگاه امن من است.

خداوند نجات‌دهندۀ من است

و مرا از ظلم و ستم می‌رهاند.

۴ خداوند را که شایستۀ ستایش است، می‌خوانم.

پس، از دشمنانم رهایی می‌یابم.

۵ رشته‌های مرگ مرا احاطه کرده

و امواج نیستی مرا ترسانیده بود.

۶ رشته‌های گور به دَورم پیچیده شده

و دامهای مرگ در سر راهم قرار داشت.

۷ در افسرده‌گی و پریشانی خود خداوند را خواندم

و نزد خدای خود فریاد برآوردم.

خداوند آواز مرا از عبادتگاه مقدس خود شنید

و فریاد من به گوش او رسید.

۸ آنگاه زمین لرزید و تکان خورد

و بنیاد آسمانها از شدت خشم او به لرزه آمد.

۹ از بینی او دود برآمد

و از دهانش شعلۀ سوزنده فروزان شد

و آتشها از آن افروخته گردید.

۱۰ خداوند آسمانها را پاره کرده، فرود آمد

و زیر پاهایش تاریکی غلیظی بود.

۱۱ بر یک موجود آسمانی سوار بود

و بر بالهای تُندباد پرواز می‌کرد.

۱۲ تاریکی را مانند پرده

و مانند خیمه‌ای به دَور خود قرار داد.

مانند تاریکی آبهای عمیق

و ابرهای غلیظ آسمان.

۱۳ از درخشنده‌گی حضور او

شعله‌های آتش افروخته گردید.

۱۴ آنگاه خداوند از آسمان

با صدای مانند رعد سخن گفت

و آواز خداوند متعال شنیده شد.

۱۵ پس تیرهای خود را فرستاد

و ایشان را پراگنده ساخت

و با رعد و برق آنها را پریشان کرد.

۱۶ آنگاه به امر خداوند

و با دمیدن نَفَس او،

اعماق بحرها نمایان شدند

و اساس زمین آشکار گردید.

۱۷ خداوند از عالم بالا به کمک من آمد

و مرا از آبهای عمیق بیرون کشید.

۱۸ خداوند مرا از دست دشمنان زورآورم رهایی داد

و از بد‌خواهانی که قوی‌تر از من بودند، نجات داد.

۱۹ در روز بلای من، بر سرم ریختند

اما خداوند پشتیبان من بود.

۲۰ خداوند مرا به‌جای امن آورد و نجات داد،

زیرا که از من خوشنود بود.

۲۱ خداوند مرا مطابق عدالتم اجر داد

و بر‌حسب پاکی دستم، پاداش داد.

۲۲ زیرا که طریقهای خداوند را پیروی نموده

و از حضور او خود را دور نساختم.

۲۳ جمیع اوامر خداوند را مد‌نظر داشته

و فرایض او را از خود دور نکرده‌ام.

۲۴ در حضور او بی‌عیب بوده

و از گناه کردن خودداری نموده‌ام.

۲۵ بنابر‌این خداوند مرا مطابق عدالتم

و بر‌حسب پاکی دستم پاداش داده است.

۲۶ با اشخاص وفادار، وفادار هستی

و با مردم نیک، به نیکویی رفتار می‌کنی.

۲۷ با کسانی که پاک هستند

به پاکی رفتار می‌نمایی

و با آنهایی که مکار هستند

مخالفت می‌کنی.

۲۸ مردم مظلوم را نجات می‌بخشی

اما چشمان تو بر متکبران است

تا آنها را سرنگون سازی.

۲۹ تو ای خداوند، نور من هستی

و تاریکی را برای من به روشنایی تبدیل می‌کنی.

۳۰ با کمک تو بر دشمنان حمله می‌کنم

و با خدای خود از دیوارهای دفاعی می‌گذرم.

۳۱ راه خدا کامل است و کلام او قابل اطمینان.

خداوند برای کسانی که به او پناه می‌آورند، سپر است.

۳۲ زیرا کیست خدا غیر‌از خداوند؟

و کیست صخره‌ای غیر‌از خدای ما؟

۳۳ خدایی که پناهگاه مستحکم من است

و راه‌های مرا راست می‌گرداند.

۳۴ پاهای مرا مانند پاهای آهو ساخته است

و مرا بر کوه‌ها استوار نگاه می‌دارد.

۳۵ دستهایم را برای جنگ ماهر می‌سازد

تا بازوانم بتوانند از کمان برنجی کار بگیرند.

۳۶ تو به من سپر نجات را بخشیدی

و مهربانی تو مرا وسعت بخشیده است.

۳۷ راه را برای قدمهایم فراخ ساختی

تا پاهایم نلغزند.

۳۸ دشمنانم را تعقیب نموده، به آنها رسیدم

و تا که آنها را از بین نبُردم، بر‌نگشتم.

۳۹ آنها را به زمین کوبیدم

تا نتوانند برخیزند و زیر پاهایم افتادند.

۴۰ زیرا تو مرا برای جنگ قوت بخشیدی

و آنهایی را که بر ضد من برخاستند به زیر پاهایم افگندی.

۴۱ تو دشمنانم را شکست دادی

و آنهایی را که بد‌خواه من بودند، نابود کردی.

۴۲ آنها برای کمک زاری نمودند، اما رهاننده‌ای نبود.

به حضور خداوند ناله کردند، اما او هم به آنها جوابی نداد.

۴۳ ایشان را مانند غبار به‌دست باد سپردم

و مانند گِل و لای کوچه‌ها پایمال نمودم.

۴۴ تو مرا از دست فتنه‌گران قوم رهایی بخشیدی،

حکمفرمای ملتها ساختی

و مردمی را که من نمی‌شناختم، اکنون مرا خدمت می‌کنند.

۴۵ به مجردی که نام مرا شنیدند، تابع من گردیدند

و در مقابل من سر تعظیم خم کردند.

۴۶ بیگانه‌گان جرأت خود را باخته،

با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون آمدند.

۴۷ خداوند زنده است! متبارک باد صخرۀ من

و متعال باد خدای نجات من!

۴۸ خدایی که انتقام مرا از دشمنان می‌گیرد

و ملل جهان را به‌دست من مغلوب می‌سازد،

۴۹ خداوند مرا از دست دشمنان رهایی بخشید،

پیش بد‌خواهان سرفرازم ساخت

و از مردم ظالم نجاتم داد.

۵۰ بنابر‌این، ای خداوند، تو را در میان مردم ستایش کرده

و به نام تو سرود سپاسگزاری می‌خوانم.

۵۱ خداوند پادشاه خود را به پیروزی بزرگی نایل می‌سازد

و به برگزیدۀ خود رحمت نموده‌است،

یعنی به داوود و نسلهای او تا به‌ابد.»