۱خداوند چنین می فرماید: «آسمان تخت و زمین پای انداز من است. پس چه نوع خانه ای برای من می سازید و چه مسکنی برای من آباد می کنید تا در آن بیاسایم و سکونت نمایم؟ ۲همۀ این چیزها را دست قدرت من آفریده است و همۀ آن ها به من تعلق دارند و کسی که فروتن و شکسته نفس است و از کلام من می ترسد، مورد تفقد من قرار می گیرد.
۳مردم وقتی گاو را ذبح می کنند، مثل آنست که انسانی را می کشند. هرگاه گوسفندی را قربانی می کنند، مانند آنست که سگی را سر می برند. هنگامی که هدیه ای برای من می آورند مثل آنست که خون خوک را برای من می دهند و وقتی که خوشبوئی می سوزانند، مانند آنست که بت را می پرستند. اینها به میل دل خود رفتار می کنند و از گناه کردن لذت می برند. ۴پس من هم آن ها را به بلائی که از آن وحشت دارند، گرفتار می سازم، زیرا وقتی آن ها را خواندم، جواب ندادند و هنگامی که با آن ها سخن گفتم گوش نکردند، بلکه کاری کردند که در نظر من زشت بود و راهی را انتخاب نمودند که مخالف رضای من بود.»
۵ای کسانی که از خداوند می ترسید، به کلام او گوش بدهید. او می فرماید: «مردمِ خود تان از شما نفرت دارند و شما را نمی پذیرند، بخاطری اسم من که به خود دارید. آن ها به تمسخر می گویند که خداوند بزرگ است و عاقبت شما را نجات می دهد و ما خوشی شما را می بینیم.» اما خود آن ها خوار و رسوا می شوند. ۶به غوغائی که از شهر به گوش می رسد، به صدائی که از عبادتگاه می آید و به آواز خداوند که از دشمنان انتقام می گیرد، توجه کنید!
۷خداوند می فرماید: «شهر مقدس من به زنی می ماند که ناگهان و بدون دردِ زایمان طفلی بدنیا می آورد. ۸آیا کسی چنین چیز عجیبی را دیده یا شنیده است که کشوری ناگهان در یک روز تولد شود؟ آیا قومی در یک لحظه بدنیا می آید؟ اما سهیون به مجردی که درد زایمان شروع شد، فرزندان خود را بدنیا آورد. ۹آیا فکر می کنید که من رَحِم زنی را باز می کنم و در عین حال نمی گذارم که طفلش را بدنیا بیاورد؟ من هرگز این کار را نمی کنم.»
۱۰ای کسانی که اورشلیم را دوست دارید و برایش گریه و ماتم می کردید، حالا خوشحال باشید و در خوشی او شریک شوید. ۱۱زیرا مانند طفلی که از پستان مادر تغذیه می کند، شما هم از نعمت های اورشلیم برخوردار می شوید و از جلال و شوکت آن لذت می برید.
۱۲خداوند چنین می فرماید: «من سعادت و سلامتی را در سهیون می آورم و ثروت اقوام دیگر را مانند دریائی سرشار از آب، در آن جاری می سازم. شما مثل کودکی که از شیر مادر تغذیه می شود و در آغوش محبت او پرورش می یابد، از نعمت ها برکات آن بهره مند می گردید. ۱۳همچون مادری که طفل خود را تسلی می دهد، من هم شما را در اورشلیم دلداری می دهم. ۱۴وقتی این واقعات را ببینید، دل تان خوش می شود و وجود تان مانند علف، تازه و خرم می گردد و آنگاه می دانید که من، خداوند، بندگان خود را یاری می کنم و دشمنان را مورد غضب خود قرار می دهم.»
۱۵خداوند با آتش و سوار بر عرادۀ تیزرو خود می آید تا انتقام خود را از کسانی که مورد غضب او واقع اند، بگیرد ۱۶و گناهکاران را با آتش و شمشیر مجازات می کند و عدۀ زیادی را به هلاکت می رساند.
۱۷خداوند می فرماید: «آنهائی که در باغها می روند و برای پرستش بتها خود را تقدیس می کنند، طهارت می گیرند و گوشت خوک و موش و دیگر چیزهای حرام را می خورند، عاقبت شان هلاکت است. ۱۸من از کارها و افکار آن ها آگاه هستم. من می آیم و مردم جهان را از هر نژاد و زبان جمع می کنم تا قدرت و جلال مرا ببینند ۱۹و بدانند که من هستم که آن ها را مجازات می کنم. اما از آن جمله عده ای را حفظ کرده به جاهای دور، به ترشیش، فول، لُود (که تیراندازان ماهر دارد)، توبال و یونان که از نام من اطلاعی ندارند، می فرستم و آن ها عظمت و جلال مرا به مردم اعلام می کنند. ۲۰آن ها تمام وابستگان شما را از آن کشورها جمع کرده بر اسپها، عراده ها، تختهای روان، قاطرها و شترها به کوه مقدس من در اورشلیم می آورند و به عنوان هدیه به من تقدیم می کنند. درست همانطوریکه قوم اسرائیل هدیۀ آردی را در یک ظرف پاک به عبادتگاه می آوردند و به من تقدیم می کردند. ۲۱همچنین عدۀ را بحیث کاهن و لاوی برای خود بر می گزینم.»
۲۲خداوند می فرماید: «همانطور که آسمان و زمین جدیدی که می سازم در حضور من پایدار می مانند، اولادۀ شما و نام شما هم تا ابد باقی می مانند. ۲۳مردم ماه به ماه و هفته به هفته به اورشلیم آمده مرا پرستش می کنند. ۲۴وقتیکه آن ها از اورشلیم می روند، اجساد کسانی را که علیه من قیام کرده بودند، می بینند و کرمهائی که آن ها را می خورند، هرگز نمی میرند و آتشی که آن ها را می سوزاند، هیچگاهی خاموش نمی شود و مردم به آن ها با نفرت و کراهت نگاه می کنند.»