۰:۰۰ / ۰:۰۰

نامۀ یعقوب رسول

فصل سوم

زبان انسان مانند آتش است

۱ ای عزیزان! نباید همۀ تان در کلیسا معلم باشید، زیرا می دانید که روز داوری برای ما معلمان سخت تر خواهد بود. ۲ ما همه اشتباه می کنیم اما اگر کسی در سخن گفتن اشتباه نمی کند، انسان کامل است که می تواند بر تمام بدن خود تسلط داشته باشد. ۳ ما به دهن اسپ، لگام و تسمه می بندیم تا از ما اطاعت کند و با این وسیلۀ کوچک تمام بدن اسپ را به هر طرف که بخواهیم می گردانیم. ۴ همچنان به کشتیهای بسیار بزرگ ببینید که در بادهای شدید با استفاده از یک آلۀ بسیار کوچک که در زیر کشتی قرار دارد، هدایت می شوند و به هر جا که کشتیران بخواهد، آن را می برد. ۵ زبان هم همین طور است، اگر چه عضو بسیار کوچک است اما ادعاهای بزرگ دارد. جنگلهای بزرگ را تصور کنید که با یک جَرَقه می توانند آتش بگیرند. ۶ زبان هم مانند آتش است! دنیایی پُر از شرارت در وجود ما که تمام وجود ما را آلوده می سازد. زبان تمام امور زندگی ما را به آتش می کشاند و این آتش از دوزخ است. ۷ در طبیعت تمام حیوانات وحشی، پرنده گان، خزنده گان و ماهیها به وسیلۀ انسان رام می شوند ۸ ولی انسان هرگز نتوانسته است که زبان خود را رام سازد و زیر فرمان خود نگهدارد. زبان، شریر و رام نشدنی و پُر از زهر کُشنده است. ۹ با زبان خود خداوند یعنی پدر آسمانی را ستایش می کنیم و با همان زبان، انسانی را که به صورت خدا آفریده شده است، دشنام می دهیم. ۱۰ از یک دهان هم ستایش شنیده می شود و هم دشنام! دوستان عزیز! این کار درست نیست. ۱۱ آیا امکان دارد که از یک چشمه هم آب شیرین و هم آب شور جاری شود؟ ۱۲ ای عزیزان! آیا درخت انجیر می تواند زیتون و یا تاک انگور انجیر حاصل بدهد؟ همین طور یک چشمۀ آب شور هم نمی تواند از خود آب شیرین جاری سازد.

حکمت آسمانی و حکمت دنیوی

۱۳ آیا در میان شما شخص دانا و با حکمت وجود دارد؟ اگر است، او باید گفتار و کردار نیک خود را با فروتنی و حکمت نشان دهد. ۱۴ اما اگر شما بی اندازه حسادت دارید و خود خواه هستید، به آن افتخار نکنید و بر خلاف حقیقت دروغ نگویید. ۱۵ چنین حکمت از عالم بالا نیست بلکه حکمت دنیوی، نفسانی و شیطانی است. ۱۶ زیرا در جایی که حسادت و خودخواهی وجود دارد، در همانجا بی نظمی و هر نوع شرارت دیگر نیز موجود است. ۱۷ اما حکمتی که از عالم بالاست، اول پاک، بعد مسالمت آمیز، با گذشت، نصیحت پذیر، پُر از رحمت، دارای ثمرات نیکو و بی طرف و بی ریا است. ۱۸ پس میوۀ عدالت از دانه یی سر می زند که به دست صلح جویان در صلح و سلامتی کاشته می شود.