۱ جنگها و نزاعها در میان شما از کجا بر می خیزند؟ آیا آنها از هوسهایی که در درون شما در جنگند، بر نمی خیزند؟ ۲ شما در آرزوی چیزهایی هستید که آن را ندارید، پس به خاطر آن آرزو حاضر هستید که حتی آدم بکُشید. طمع می ورزید و چون آن را به دست نمی آورید به جنگ و نزاع می پردازید. آنچه را که می خواهید ندارید چون آن را از خدا نخواسته اید. ۳ اگر چنین چیز را از خدا هم بخواهید، آن را به دست نخواهید آورد، زیرا خواهش تان بیجاست و می خواهید از آن برای برآورده کردن هوسهای تان استفاده کنید. ۴ ای خیانتکاران! آیا نمی دانید که دوستی با این دنیا دشمنی با خداست؟ هر که می خواهد دوست دنیا باشد، خود را دشمن خدا می سازد. ۵ آیا گمان می کنید نوشته های پیامبران بی معنی است، وقتی می فرماید: «خدا به آن روحی که خود در دل انسان قرار داده، به شدت علاقه دارد و نمی تواند تمایل انسان را به چیزی جز خود تحمل نماید»؟ ۶ اما فیضی که خدا می بخشد از این هم بیشتر است، زیرا کلام خدا می گوید: «خداوند بر ضد متکبران است اما فروتنان را فیض می بخشد.»
۷ پس از خدا اطاعت کنید و در مقابل شیطان مقاومت نمایید و او از شما خواهد گریخت. ۸ خود را به خدا نزدیک سازید و او نیز به شما نزدیک خواهد شد. ای گناهکاران، دستهای خود را بشویید. ای ریاکاران، دلهای خود را پاک سازید. ۹ ماتم بگیرید، گریه کنید و اشک بریزید. خندۀ تان به گریه و خوشی تان به غم تبدیل شود. ۱۰ در حضور خداوند، خود را فروتن سازید و او شما را سربلند خواهد ساخت.
۱۱ ای ایمانداران! نسبت به یکدیگر بدگویی نکنید. کسی که به خواهر یا برادر ایماندار خود بد بگوید و یا نسبت به او قضاوت کند، در حقیقت شریعت را بد گفته و دربارۀ شریعت قضاوت کرده است. اگر شریعت را محکوم کنی، اطاعت کنندۀ آن نبوده، بلکه خود را فراتر از شریعت قرار داده ای. ۱۲ دهندۀ شریعت و داور تنها خدای یکتا است. فقط او قادر است انسان را نجات دهد یا نابود سازد. پس تو کیستی که دربارۀ همسایه خود قضاوت می کنی؟
۱۳ ای کسانی که می گویید: «امروز یا فردا به فلان شهر خواهیم رفت و در آنجا یک سال تجارت خواهیم کرد و سود فراوان خواهیم بُرد.» ۱۴ اما این را نمی دانید که فردا چه خواهد شد. زندگی شما مانند چیست؟ زندگی شما مانند غبار است که یک لحظه ظاهر می شود و بعد از بین می رود. ۱۵ پس شما باید بگویید: «اگر خواست خداوند باشد، زنده خواهیم ماند و چنین و چنان خواهیم کرد.» ۱۶ اما اکنون شما در غرور تان لاف می زنید و همۀ این لاف زدن ها گناه است. ۱۷ بنابر این کسی که بداند نیکی چیست و نیکی نکند، گناه کرده است.