خداوند می‌فرماید:
۱ «ای مردم اورشلیم، در کوچه‌های شهر بگردید!
به اطراف خود نگاه کنید!
بر سر چهارراهی‌ها ایستاده شوید
و همه جا را جستجو نمایید.
حتی اگر یک نفر را بتوانید پیدا کنید که با انصاف و راستکار باشد،
آنگاه من این شهر را می‌بخشم.
۲ اگر‌چه به نام من قسم می‌خورند
اما قسم‌شان دروغ است.»
۳ ای خداوند، چشمان تو جویای صداقت و راستی‌اند.
تو مردم اورشلیم را زدی اما آنها دردی را احساس نکردند.
اگر‌چه آنها را مجازات کردی، ولی اصلاح نشدند.
آنها دلهای خود را از سنگ هم سخت‌تر ساختند و توبه نکردند.
۴ آنگاه به خود گفتم: «آنها مردم بیچاره و نادان هستند.
راه خداوند را نمی‌شناسند و از احکام او خبر ندارند.
۵ پس نزد رهبران‌شان می‌روم و با آنها صحبت می‌کنم،
زیرا آنها طریق خداوند را می‌دانند و از اوامر او با‌خبر‌اند.»
اما دیدم که آنها هم یوغ اطاعت خدا را شکسته
و هم خود را از بنده‌گی او رها ساخته‌اند.
۶ بنابران، شیر درنده‌ای آنها را طعمۀ خود می‌سازد
و گرگ بیابان آنها را هلاک می‌کند
و پلنگی نزد شهرهای‌شان در کمین است
تا هر‌کسی را که بیرون برود، پاره‌پاره کند،
زیرا نافرمانی و سرپیچی ایشان زیاد است
و دیگر پیرو خدا نیستند.
۷ خداوند می‌فرماید: «پس چطور می‌توانم گناهان شما را ببخشم؟
شما و فرزندان‌تان مرا ترک کرده
و به آنچه که خدا نیست، قسم خورده‌اید.
من قوم برگزیدۀ خود را چنان تغذیه کردم که همیشه سیر بودند،
مگر آنها مرتکب زنا شدند
و وقت خود را با فاحشه‌ها تلف کردند.
۸ آنها مانند اسپهای نری هستند که خوب تغذیه شده‌اند
و شهوت شدیدی بر آنها غلبه کرده است.
هر کدام‌شان صدا می‌کشند
تا توجۀ زن همسایه را جلب کنند.
۹ خداوند می‌فرماید:
آیا به‌خاطر کارهای شرم‌آور‌شان آنها را جزا ندهم؟
آیا از این قوم انتقام نگیرم؟
۱۰ من به دشمنان شما می‌گویم که مردم یهودا و اسرائیل مانند یک تاکستان هستند.
پس در میان این تاکستان بروید
اکثر آنها را از بین ببرید
اما آنها را کاملاً نابود نسازید.
شاخه‌های تاکستان را ببُرید
زیرا این شاخه‌ها به من تعلق ندارند.
۱۱ مردم اسرائیل و مردم یهودا
به من خیانت بزرگی کرده‌اند.»
خداوند چنین فرموده است.
۱۲ آنها خداوند را انکار کرده و گفته‌اند: «خداوند با ما کاری ندارد. هیچ آسیبی به ما نمی‌رسد و روی قحطی و جنگ را نمی‌بینیم. ۱۳ انبیا حرفهای بیهوده می‌زنند. آنها از جانب خدا پیامی ندارند. مصیبتی که از آن ما را می‌ترسانند، بر سر خود‌شان می‌آید.»
۱۴ بنابران، خداوند، خدای قادر مطلق چنین می‌فرماید: «چون آنها چنین چیزهایی را می‌گویند، پس ای ارمیا، من کلام خود را مانند آتش در دهان تو می‌گذارم. این قوم را مانند هیزم می‌سازم تا آتش همۀ آنها را بسوزاند.»
۱۵ خداوند می‌فرماید: «ای اسرائیل، من یک قوم نیرومند و باستانی را که تو زبان‌شان را نمی‌دانی و گفتار‌شان را نمی‌فهمی، از سرزمینی دوردست بر ضد تو می‌آورم. ۱۶ جنگجویان آنها بسیار نیرومند هستند و بی‌رحمانه با تیر و کمان می‌کُشند. ۱۷ خِرمن و آذوقۀ تو را تاراج می‌کنند، پسران و دختران تو را به قتل می‌رسانند، گله و رمه‌ات را با خود می‌برند، تاکها و درختهای انجیر تو را از بین می‌برند و شهرهای مستحکمت را که پناهگاه تو هستند، ویران می‌کنند.»
۱۸ خداوند می‌فرماید: «اما در آن زمان هم شما را کاملاً نابود نمی‌سازم. ۱۹ وقتی قوم تو بپرسند: خداوند، خدای ما چرا این بدبختی‌ها را بر سر ما آورد؟ تو به آنها بگو: شما خداوند را ترک کردید و در کشور خود خدایان بیگانه را پرستیدید. بنابران، شما نیز بیگانه‌گان را در سرزمینی که متعلق به شما نیست، خدمت خواهید کرد.»
۲۰ خداوند می‌فرماید: «به خاندان اسرائیل و مردم یهودا اعلام کنید ۲۱ و بگویید که ای قوم نادان و بی‌شعور، حال به من گوش بدهید. شما چشم دارید اما نمی‌بینید، گوش دارید، ولی نمی‌شنوید. ۲۲ من خداوند هستم، آیا به من احترام ندارید و در حضور من از ترس نمی‌لرزید؟ من ریگ را به عنوان یک سرحد دایمی برای بحر قرار می‌دهم که اگر بحرها بخروشند و امواج آن متلاطم گردند، از آن سرحد نتوانند بگذرند. ۲۳ اما قوم برگزیدۀ من سرکش و نافرمان هستند. شما گمراه شده و مرا ترک کرده‌اید. ۲۴ هر چند من باران را در بهار و خزان می‌فرستم و موسم کِشت و فصل درو را برای شما تعیین کرده‌ام، ولی شما هیچگاهی در این فکر نبوده‌اید که به من احترام کنید. ۲۵ خطاهای شما مانع بخشش‌های من شد و گناهان‌تان شما را از نعمتهای من محروم کرد.
۲۶ در میان قوم برگزیدۀ من اشخاص شریر پیدا می‌شوند. آنها مانند صیادان برای شکار در کمین هستند و دامهای خود را برای شکار مردم پهن می‌کنند. ۲۷ مانند قفس شکارچی که پُر از پرنده‌گان است، خانه‌های آنها هم از اموال غارت پُر است. به همین دلیل است که آنها قوی و دولتمند شده‌اند. ۲۸ خوب می‌خورند و چاق می‌شوند و کارهای زشت آنها حد و اندازه ندارد. از حق یتیمان دفاع نمی‌کنند و به داد فقیران نمی‌رسند.
۲۹ آیا من، خداوند، آنها را به‌خاطر این کارهای‌شان جزا ندهم؟ آیا از چنین قومی انتقام نگیرم؟ ۳۰ حادثۀ عجیب و وحشتناکی در این سرزمین روی داده است. ۳۱ انبیا پیامهای دروغ می‌دهند، کاهنان طبق هدایت انبیا رفتار می‌کنند و قوم برگزیدۀ من این وضع را می‌پسندد. اما در روز داوری آنها چه خواهند کرد؟»