۱ این پیام از جانب خداوند به یوئیل پسر فِتوئیل رسید.
۲ ای بزرگان قوم، بشنوید!
ای ساکنان این سرزمین گوش بدهید!
آیا در عمر‌تان یا در دوران زندگی پدران‌تان
چنین واقعه‌ای رُخ داده است؟
۳ دربارۀ آن با فرزندان‌تان صحبت کنید.
آنها نیز به نوبۀ خود آن را به فرزندان‌شان بگویند،
و به همین ترتیب این واقعه به نسلهای بعدی بیان گردد.
۴ انواع ملخها دسته‌دسته آمدند
و به نوبت تمام محصول زمین شما را خوردند.
آنچه ملخ‌های بزرگ باقی گذاشتند، ملخ‌های کوچک خوردند
و آنچه ملخ‌های کوچک باقی گذاشتند، ملخ‌های دیگر خوردند.
۵ ای کسانی که نشئه هستید، بیدار شوید و گریه کنید.
ای شرابی‌ها، زاری نمایید!
زیرا هر‌چه انگور بود، خراب شده است!
و هر‌چه شراب داشتید، از بین رفته است!
۶ ملخها مانند یک لشکر نیرومند که تعداد‌شان بی‌شمار است
بر سرزمین ما هجوم آورده‌اند.
دندانهای‌شان مانند دندانهای شیر، تیز هستند.
۷ تاکستانهای ما را خراب کرده،
پوست درختهای انجیر ما را کاملاً خورده
و شاخه‌های آن درختها را از بین بُرده‌اند.
۸ مانند یک زن جوان که به‌خاطر مرگ شوهر خود
لباس ماتم می‌پوشد، گریه و زاری کنید.
۹ آوردن آرد و شراب به عنوان هدیه به خانۀ‌خدا قطع شده
و کاهنان که خادمان خداوند هستند، ماتم گرفته‌اند.
۱۰ کِشتزارها همه خشک شده،
و زمین عزادار است.
زیرا غله از بین رفته،
تاک انگور خشک شده،
و درختهای زیتون پژمرده گردیده‌اند.
۱۱ ای دهقانان، افسوس به حال‌تان، گریه کنید
و ای باغبانان، زاری نمایید
زیرا محصول گندم و جَو تلف شده است.
۱۲ تاکهای انگور از بین رفته و درختهای انجیر،
انار، خُرما، سیب و همۀ درختهای دیگر خشک شده‌اند.
هیچ نوع خوشی برای مردم نمانده است.
۱۳ ای کاهنان که خادمان خدای من هستید
و در خانۀ‌خدا خدمت می‌کنید،
لباس ماتم بپوشید و گریه کنید!
به خانۀ‌خدا بروید و تمام شب ماتم بگیرید!
زیرا دیگر غله و شراب نمانده است
که به خانۀ خداوند تقدیم شود.
۱۴ به مردم فرمان دهید که روزه بگیرند و به آنها خبر دهید که
همۀ بزرگان قوم با تمام ساکنان کشور در خانۀ‌خدا، جمع شوند
و در آنجا در حضور خداوند، خدای خود، گریه و زاری کنند.
۱۵ وای بر ما، زیرا روز داوری خداوند نزدیک است،
روزی که خدای قادر مطلق،
نابودی و هلاکت را بر سر ما می‌آورد.
۱۶ خوراک ما در برابر چشمان ما از بین رفته است
و دیگر خوشی و شادمانی در عبادتگاه خدای ما نیست.
۱۷ دانه‌های کِشت شده از بین می‌روند.
انبارها خراب شده و گدامها خالی شده‌اند،
زیرا غله در کِشتزار از بین رفته است.
۱۸ گاوها سرگردان‌اند و ناله می‌کنند
زیرا چراگاهی برای‌شان باقی نمانده است،
و رمه‌های گوسفند نیز تلف می‌شوند.
۱۹ ای خداوند، به حضور تو زاری می‌کنم،
زیرا گرمی سوزان، چراگاه‌ها را خشک ساخته
و شعله‌های آن، درختها را سوختانده است.
۲۰ حتی حیوانات وحشی به حضور تو ناله می‌کنند،
چون جوی‌های آب خشک شده
و شعله‌های سوزندۀ گرما
چراگاه‌های بیابان را از بین بُرده‌اند.