۱وقتیکه یوشع پیر و سالخورده شد، خداوند به او فرمود: «تو حالا پیر و سالخورده شده ای و هنوز هم جاهای زیادی برای تصرف باقی مانده اند. ۲اینها عبارتند از: تمام سرزمین فلسطینی ها، تمام کشور جشوریان ۳حویان (از شیحور که در شرق مصر است تا سرحد عَقرُون در سمت شمال که حالا متعلق به کنعانیان است). پنج حکمران فلسطینی در این پنج شهر حکومت می کردند: غزه، اَشدُود، اَشقَلُون، جَت و عَقرُون، ۴در جنوب، تمام سرزمین کنعانیان، از میعاره در صیدون تا اَفِیق و سرحد اَمُوریان، ۵سرزمین جِبلیان، تمام سرزمین لبنان در شرق، از بعل جاد در جنوب کوه حِرمون تا مدخل حَمات، ۶-۷ساکنین کوهستان از لبنان تا مِسرِفوت مایم و مردم سِیدون، همه اینها را از سر راه قوم اسرائیل بیرون می رانم. و تو باید آنرا قرار هدایت من بین بقیۀ نُه قبیلۀ بنی اسرائیل و نیم قبیلۀ مَنَسّی تقسیم کنی.»
۸نیم دیگر قبیلۀ مَنَسّی و قبایل رؤبین و جاد قبلاً حق خود را گرفته اند که در شرق دریای اُردن است و موسی، خدمتگار خداوند به آن ها داد ۹که ساحۀ آن از عروعیر، در کنار وادی اَرنُون، و از شهر وسطی وادی، تمام بیابان میدِبا تا دیبون وسعت داشت. ۱۰آن قسمت همچنین شامل تمام شهرهای سَیحُون، پادشاه اَمُوریان که در حِشبون حکومت می کرد تا به سرحد عَمون بود. ۱۱و جِلعاد، سرزمین جشوریان و معکیان، سراسر کوه حِرمون، تمام باشان تا سَلخه هم مربوط این ساحه بود. ۱۲تمام کشور عوج، پادشاه باشان که در اَشتاروت و اَدرَعی حکومت می کرد. (او تنها بازماندۀ رفائیان بود.) و موسی آن ها را شکست داد و از کشور های شان بیرون راند. ۱۳اما بنی اسرائیل جشوریان و معکیان را نراندند، بلکه این دو قوم تا به امروز در بین مردم اسرائیل زندگی می کنند.
۱۴موسی به قبیلۀ لاوی حقی از زمین نداد. در عوض، آن ها حق داشتند که قرار امر خداوند سهم خود را از قربانی های سوختنی که برای خداوند تقدیم می شد بگیرند.
۱۵وقتیکه موسی به قبیلۀ رؤبین حصۀ زمین شان را داد، ۱۶ساحۀ ملکیت آن ها از عروعیر، در کنار وادی دریای اَرنُون، شهر مرکزی وادی و سراسر بیابان پهلوی میدِبا بود. ۱۷این ساحه شامل حِشبون و تمام شهرهای آن در بیابان، دیبون، باموت بَعل، بیت بَعل معون، ۱۸یَهصَه، قِدیموت، میفاعت، ۱۹قِریَتایم، سِبمه، سارَت شَحَر واقع بالای کوه در بیابان، ۲۰بیت فِعور، در دامنۀ فِسجه، بیت یَشیموت، ۲۱سراسر شهرهای بیابان، تمام کشور سَیحُون پادشاه اَمُوریان که در حِشبون حکومت می کرد و موسی او را با پادشاهان مِدیان، یعنی اَوی، راقَم، صور و رابَع که در آن سرزمین زندگی می کردند شکست داد. ۲۲بنی اسرائیل بِلعام پسر بِعور فالبین را با بقیۀ آن ها با شمشیر کشت. ۲۳و دریای اُردن سرحد غربی قبیلۀ رؤبین بشمار می رفت. این شهرها و دهات آن سهم طایفه رؤبین بودند که به خاندانهای آنها داده شد.
۲۴موسی سهم زمین قبیلۀ جاد را هم داد. ۲۵که عبارت بود از یعزیر، همه شهرهای جِلعاد، نیم سرزمین عَمونی ها تا عروعیر که در شرق رَبه واقع است، ۲۶و از حِشبون تا رامت مِصفه و بِطونیم، از محنایم تا سرحد دَبیر. ۲۷در بین وادی دریای اُردن شهرهای بیت هارام، بیت نِمرَه، سُکوت، صافون و بقیۀ کشور سَیحُون، پادشاه حِشبون بودند. دریای اُردن سرحد غربی آن بود که تا جهیل جلیل ادامه داشت. ۲۸این شهرها و دهات حصۀ قبیلۀ جاد بودند که به خانواده های آن داده شد.
۲۹موسی یک حصۀ زمین را به نیم قبیلۀ مَنَسّی داد. ۳۰ساحۀ ملکیت شان از محنایم، تمام باشان، سراسر کشور عوج، پادشاهان باشان و شصت شهریکه در باشان بودند وسعت داشت. ۳۱نیم جِلعاد، عَشتاروت، اَدرَعی و شهرهای عوج در باشان به نیم اولادۀ ماخیر پسر مَنَسّی داده شد.
۳۲به این ترتیب، موسی زمینی را که در آن طرف دریای اُردن و در شرق اریحا بود تقسیم کرد. ۳۳اما موسی به قبیلۀ لاوی حصه ای از زمین نداد، بلکه خود خداوند، خدای بنی اسرائیل قرار وعده به آن ها تعلق داشت.