۱ در دوران سلطنت یوتام، اَحاز و حِزقیا، پادشاهان یهودا، خداوند این پیام را دربارۀ سامره و اورشلیم در یک رؤیا به میکاهِ نبی که از شهر مورِشِت بود، داد:
۲ ای همۀ قومهای جهان، بشنوید!
و ای ساکنان روی زمین، گوش فرا دهید!
خداوند متعال از جایگاه‌مقدس آسمانی خود
بر ضد شما شهادت می‌دهد.
۳ خداوند از بارگاه مقدس خود بیرون می‌آید
و نزول کرده، با قدرت بر فراز کوه‌ها قدم می‌گذارد.
۴ کوه‌ها در زیر قدمهایش آب می‌شوند
و دره‌ها از هم جدا می‌گردند،
مانند موم در برابر آتش
و همچون آبی که به دره‌ها سرازیر می‌گردد.
۵ همۀ این وقایع به‌خاطر نافرمانی و گناه قوم اسرائیل رُخ می‌دهند. علت نافرمانی مردم اسرائیل چیست؟ رهبران‌شان که در شهر سامره هستند. علت گناه بُت‌پرستی مردم یهودا کیست؟ رهبران‌شان که در شهر اورشلیم هستند. ۶ خداوند می‌فرماید: «پس من سامره را به یک توده‌ای از خاک و به یک جایی که در آن تاکهای انگور را می‌نشانند، تبدیل می‌کنم. سنگ و گِل آن را به دره می‌ریزم تا تهدابش نمایان شود. ۷ تمام بُتهایش ذره‌ذره می‌شوند و همه چیزهایی که با مزد فاحشه‌های بتخانه به‌دست آمده‌اند، در آتش می‌سوزند. دشمنان هدیه‌های بُت‌پرستان را تاراج کرده آنها را در جای دیگر برای مزد فاحشه‌ها به‌کار می‌برند.»
۸ سپس میکاهِ نبی گفت: «من گریه می‌کنم و ماتم می‌گیرم. از این خاطر با پای لُچ و بدن برهنه راه می‌روم و همچون شغالها از غم قوله می‌کشم و مانند شتر‌مرغها نوحه می‌کنم، ۹ زیرا زخم مردم سامره علاج ناپذیر است و مردم یهودا هم به زودی به این بلا دچار می‌شوند. نابودی و ویرانی به دروازه‌های اورشلیم، یعنی مسکن قوم برگزیدۀ من رسیده است.»
۱۰ پس میکاهِ نبی به مردم یهودا گفت: «این خبر را به دشمنان ما در شهر جت نرسانید. نگذارید که کسی صدای گریۀ شما را بشنود. ای ساکنان شهر بیت‌عُفره، از فرط غم و شرمنده‌گی در خاک بغلطید. ۱۱ ساکنان شهر شافیر، برهنه و سرافگنده تبعید می‌شوند. مردم شهر صعنان جرأت نمی‌کنند که از محل سکونت‌شان خارج شوند. وقتی صدای گریه و ماتم از شهر بیت‌اِیزل به گوش‌تان برسد، بدانید که آنجا خالی از خطر دشمن نیست. ۱۲ ساکنان شهر ماروت در آرزوی رسیدن روزهای بهتری هستند، زیرا خداوند مصیبت را به نزدیک دروازه‌های اورشلیم آورده است. ۱۳ ای ساکنان شهر لاکیش، اسپها را به گادی‌های جنگی ببندید و فرار کنید، زیرا شما اولتر از همه، از گناهان مردم اسرائیل پیروی کردید و سبب شدید که مردم اورشلیم به راه گناه بروند. ۱۴ حالا ای مردم یهودا، با شهر مورِشِت جت خداحافظی کنید زیرا امیدی برای نجات آن نیست و برای پادشاهان اسرائیل از شهر اکزیب کمکی نمی‌رسد. ۱۵ ای مردم مریشه، خداوند شما را به‌دست دشمنان‌تان تسلیم می‌کند. آنها شهر شما را تصرف می‌کنند و رهبران اسرائیل به مغارۀ عدولام پناه می‌برند. ۱۶ ای مردم یهودا، در غم فرزندان محبوب‌تان نوحه کنید. از غصه سرهای‌تان را مانند کلمرغ بتراشید، زیرا دشمنان شما فرزندان‌تان را به کشورهای دور به اسارت می‌برند.»