۱آیا حقیقتاً عدالت گنگ است، چنانچه شما سخن می گوئید؟ ای بنی آدم، آیا شما از روی راستی قضاوت می کنید؟ ۲شما در دلهای خود شرارت بعمل می آورید و با دستان تان بر روی زمین ظلم می کنید. ۳شریران از رَحِم منحرف هستند و دروغگویان از روز تولد گمراه. ۴ایشان را زهری است مثل زهر مار و مانند کفچه مارِ که گوشهای خود را می بندد ۵تا آواز افسونگران را نشنود، هر چند به مهارت افسون کند.
۶ای خدا دندانهای آن ها را در دهانشان بشکن. ای خداوند دندانهای شیرهای درنده را خُرد کن. ۷مثل آبی که در یک زمین خشک ناپدید می شود، آن ها محو شوند و چون تیرهای خود را بیندازند، بی اثر باشند. ۸مثل حلزونی باشند که در لعاب خود حل می گردد و مثل سِقط زن که روی روشنی را نمی بیند. ۹مثل خارهای باشند که قبل از آنکه دیگهای تان آتش آنرا احساس کنند، همۀ آن ها، چه تر و چه خشک، نابود می گردند.
۱۰شخص عادل چون انتقام را دید خوشنود می گردد و پاهای خود را در خون شریر می شوید. ۱۱آنگاه مردم می گویند: «یقیناً که پاداشی برای عادلان است و به یقین که خدائی هست که جهان را قضاوت می کند.»