۱ای خداوند، خدای من! به تو پناه می آورم. مرا از همۀ تعقیب کنندگانم نجات و رهایی ده. ۲مبادا جان مرا مثل شیری دریده، پاره پاره کنند و نجات دهنده ای نباشد. ۳ای خداوند، خدای من! اگر این را کرده باشم که در دست من ظلمی پیدا شده، ۴یا خوبی را با بدی تلافی نموده و یا بی سبب مال دشمنانم را تاراج کرده باشم، ۵آنگاه بگذار دشمن جان مرا تعقیب نموده، به دام بیندازد و زندگی ام را بر زمین پایمال کند و عزتم را با خاک یکسان نماید.
۶ای خداوند در غضب خود برخیز، به سبب خشم دشمنانم بلند شده و برای من بیدار شو! ای که عدالت را امر فرموده ای. ۷همۀ قوم ها به حضورت جمع شوند و تو از بارگاه ملکوتی ات بر آن ها حکمرانی فرما. ۸خداوندا، تو داور همۀ قوم ها هستی. ای خداوند، مرا مطابق عدالتم و نظر به کمالی که در من است داوری کن. ۹بدی شریران را از بین برده و عادل را پایدار گردان، زیرا خدای عادل آزماینده دل و قلبها است.
۱۰سپر من خدا می باشد که راستدلان را نجات دهنده است. ۱۱خداوند داور عادل است و خشم او بر شریران هر روزه آشکار می گردد. ۱۲اگر کسی از گناه خود توبه نکند، خداوند شمشیر خود را تیز و کمان خود را آماده می سازد. ۱۳سلاح کشندۀ او مهیا و تیرهای آتشین او در کمان است.
۱۴زیرا شخص بدکار منشأ شرارت بوده، از ظلم حامله می گردد و دروغ را تولید می کند. ۱۵او حفره ای کنده و آنرا عمیق می سازد، اما چاهی را که برای دیگران می کند، خودش در آن می افتد. ۱۶ظلم او بر سر خود او برگشته و ستم او بر فرق خودش فرود می آید.
۱۷من از خداوند بخاطر عدالت او شکرگزارم و سرود ستایش را بنام خداوند متعال می خوانم.