۱ای چوپانِ اسرائیل بشنو! ای که قبیلۀ یوسف را مانند گلۀ گوسفند راهنمائی می کنی! ای که بر فراز کروبیان یعنی فرشتگانِ مقرب، جلوس فرموده ای، در جلال و شکوه، خود را نمایان کن! ۲حضور خود را به قبایل افرایم، بنیامین و مَنَسّی بنما، قدرتت را آشکار کن و برای نجات ما بیا. ۳ای خدا ما را دوباره احیاء کن و نور چهرۀ خود را بر ما بتابان تا نجات یابیم.
۴ای خداوند، خدای قادر مطلق، تا به کی بر قوم برگزیدۀ خویش غضبناک خواهی بود و دعای بندگانت را نمی شنوی؟ ۵خوراک ایشان را اشک و اندوه ساختی و جام لبریز سرشک را به آن ها نوشانیدی. ۶ما را مورد تمسخر همسایگان ما ساخته ای و دشمنان ما به ما می خندند. ۷ای خدای قادر مطلق، ما را دوباره احیاء کن و نور چهرۀ خود را بر ما بتابان تا نجات یابیم.
۸تو قوم برگزیده ات را همچون تاکِ انگوری از مصر بیرون آوردی، امت ها را بیرون راندی و در جای ایشان آنرا غرس نمودی. ۹اطراف آنرا وسعت دادی، پس خوب ریشه دوانیده و زمین را پُر ساخت. ۱۰کوهها به سایۀ آن پوشانیده شد و سروهای آزاد تو با شاخه هایش. ۱۱شاخه های خود را تا به بحر و تا دریای فرات پهن نمود. ۱۲پس چرا دیوارهایش را شکسته ای که هر رهگذری آن را می چیند؟ ۱۳گرازهای جنگل آن را ویران می کنند و حیوانات صحرا آنرا می خورند.
۱۴ای خدای قادر مطلق، بسوی ما برگرد، از آسمان نظر انداز و ببین و از این تاک تفقد نما، ۱۵از این نهالی که دست راست تو نشانده است و از آن پسری که برای خویشتن قوی ساخته ای! ۱۶چون مثل هیزم در آتش سوخته شده و از خشم روی تو تباه گردیده اند! ۱۷پس دست تو بر مرد دست راست تو باشد و بر پسر انسان که او را برای خود قوی ساخته ای. ۱۸آنگاه هیچگاهی از تو رو بر نخواهیم گشتاند. ما را زنده نگهدار تا نام تو را بخوانیم. ۱۹ای خداوند، خدای قادر مطلق، ما را دوباره احیاء کن و نور چهرۀ خود را بر ما بتابان تا نجات یابیم.