۱روح اُلقُدس بطَورِ واضِح مُوگه که دَ زمانای آخِر بعضی مردُم از ایمان خُو دُور موره و دَ اَرواحِ بازی دِهِنده تَوَجُه کده از تعلِیماتِ جِنیات پَیرَوی مُونه. ۲اِیطور تعلِیمات دَ وسِیلِه ریاکاری دروغگویا دَ وجُود مییه که وِجدانِ ازوا بےحِس شُده، مِثلِ که قد آینِ داغ سوختَنده شُده بَشه. ۳اُونا حتیٰ از توی کدو و از خوردونِ بعضی خوراکا مردُم ره مَنع مُوکُنه، از خوراکای که خُدا پَیدا کده تا کسای که دَزُو ایمان دَره و حقِیقت ره مُوفامه، قد شُکرگُزاری ازوا اِستِفاده کُنه. ۴چُون هر چِیزی ره که خُدا بَلدِه اِنسان پَیدا کده، اگه قد شُکرگُزاری قبُول شُنه، خُوب و قابِلِ اِستِفاده یَه و نَباید رَد شُنه، ۵چراکه هر خوراک دَ وسِیلِه کلامِ خُدا و دُعا پاک-و-حلال مُوشه.
۶اگه اِی تورا ره دَ بِرارو یاد بِدی، اوخته تُو یگ خادِمِ خُوبِ مسیح عیسیٰ جور مُوشی. پس حقِیقتای ایمان و تعلِیمای خُوبِ که تُو از شی پَیرَوی مُونی، تُو ره پروَرِش مُونه. ۷دَ قِصّه های بےاَرزِش و نَقل های آجه‌گو تَوَجُه نَکُو.
دَ خُداپَرستی کوشِش و عادت کُو، ۸چراکه تمرِین و وَرزِشِ بَدَنی فایدِه کم دَره، ولے دِینداری و خُداپَرستی از هر نِگاه فایدَمَنده و بَلدِه زِندگی فِعلی و زِندگی اَبَدی وعده و اُمِید مِیدیه. ۹اِی توره دُرُست و کامِلاً قابِلِ قبُول اَسته. ۱۰بَلدِه امزی هَدَف مو کوشِش مُونی و زَحمت مِیکشی، چُون اُمِیدِ ازمو دَ خُدای زِنده یَه که نِجات دِهِندِه پگِ مردُم اَسته، خصُوصاً نِجات دِهِندِه امزُو کسای که ایمان دَره.
۱۱اِی چِیزا ره دَزوا حُکم کده تعلِیم بِدی. ۱۲هیچ کس ره نَه ایل که تُو ره از خاطرِ جوانی تُو حَقِیر حِساب کُنه، بَلکِه دَ گُفتار، کِردار، مُحَبَت، ایمان و پاکی بَلدِه ایماندارا یگ اُلگُو بَش. ۱۳تا اَمَدونِ ازمه خود ره دَ قِرائتِ کلامِ مُقَدَّس، دَ تشوِیق کدو و دَ تعلِیم دَدونِ ایماندارا مَشغُول کُو. ۱۴نِسبَت دَ نِعمتِ روحانی که دَز تُو وجُود دَره بےپَروا نَبَش، چُون اِی نِعمت دَ وسِیلِه پیشگویی و قد دِست کشِیدو دَ بَلِه ازتُو تَوَسُطِ بُزُرگای ایماندارا دَز تُو دَده شُد. ۱۵دَمزی چِیزا کَلو زَحمت بِکَش و خود ره وَقفِ ازوا بُکُو تاکه پیشرَفت تُو بَلدِه پگ معلُوم شُنه. ۱۶دَ فِکرِ خود خُو و تعلِیم خُو بَش و دَ عملی کدونِ امزی کارا سخت کوشِش کُو، چُون دَ اِی وسِیله ام خود خُو ره و ام کسای ره که دَ گُفتارِ ازتُو گوش مِیگِیره، نِجات مِیدی.