۱پیش ازی که خُداوند ایلیا ره دَ گِردباد دَ آسمو باله بُبره، ایلیا و اِلِیشع از جِلجال رَیی شُد ۲و دَ راه ایلیا دَ اِلِیشع گُفت: ”دَ امِینجی بُمَن، چُون خُداوند مَره دَ بَیت-ئیل رَیی کده.“ لیکِن اِلِیشع گُفت: ”دَ زِندگی خُداوند و دَ سر تُو قَسم که تُو ره ایله نَمِیدیُم.“ پس اُونا دَ بَیت-ئیل رفت. ۳از بَیت-ئیل یگ دِستِه اَنبیا بُر شُده دَ دَمِ راهِ اِلِیشع اَمَد و دَزُو گُفت: ”آیا مِیدَنی که خُداوند اِمروز بادار تُو ره گِرِفته از بَلِه سر تُو مُوبره؟“ اِلِیشع دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اَرے، مِیدَنُم، لیکِن چُپ بَشِید.“
۴اوخته ایلیا دَزُو گُفت: ”اَی اِلِیشع دَ امِینجی بُمَن، چُون خُداوند مَره دَ اَریحا رَیی کده.“ لیکِن اُو گُفت: ”دَ زِندگی خُداوند و دَ سر تُو قَسم که تُو ره ایله نَمِیدیُم.“ پس اُونا دَ اَریحا اَمَد. ۵از اَریحا یگ دِستِه اَنبیا دَ دَمِ راهِ اِلِیشع اَمَده دَزُو گُفت: ”آیا مِیدَنی که خُداوند اِمروز بادار تُو ره گِرِفته از بَلِه سر تُو مُوبره؟“ اِلِیشع دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اَرے، مِیدَنُم، لیکِن چُپ بَشِید.“
۶بعد ازُو ایلیا دَ اِلِیشع گُفت: ”دَ امِینجی بُمَن، چُون خُداوند مَره دَ دریای اُردُن رَیی کده.“ لیکِن اُو گُفت: ”دَ زِندگی خُداوند و دَ سر تُو قَسم که تُو ره ایله نَمِیدیُم.“ پس هر دُوی ازوا رَیی شُد. ۷اوخته پِنجاه نفر از دِستِه اَنبیا ام رفته رُوی دَ رُوی ازوا دُور ایسته شُد و ایلیا و اِلِیشع دَ نزدِیکِ دریای اُردُن ایسته بُود. ۸دَ امزُو غَیت ایلیا چَپَن خُو ره گِرِفته تاو دَد و قد شی آو ره زَد که آو دَ اِی طرف و اُو طرف دُو شَق شُد و هر دُوی ازوا از خُشکی تیر شُد.
۹وختی اُونا تیر شُد، ایلیا دَ اِلِیشع گُفت: ”دَز مه بُگی، پیش ازی که از تُو گِرِفته شُنُم، چِیز خیل بَلدِه تُو انجام بِدیُم؟“ اِلِیشع گُفت: ”بیل که دُو برابرِ روحِ تُو دَ بَلِه ازمه قرار بِگِیره.“ ۱۰ایلیا گُفت: ”چِیزِ مُشکِل طلب کدی؛ ولے اگه دَ غَیتِیکه از پیش تُو گِرِفته مُوشُم مَره بِنگری، امی چِیز بَلدِه تُو مُوشه؛ اگه نَه، نَمُوشه.“ ۱۱دَ حالِیکه اُونا قَدم زَده توره مُوگُفت بےبلغه یگ گاڈی آتِشی و اَسپای آتِشی اُونا ره از یگدِیگِه شی جدا کد و ایلیا دَ گِردباد دَ آسمو بُرده شُد. ۱۲وختی اِلِیشع امی چِیز ره دِید چِیغ زَده گُفت: ”اَی آتِه مه! اَی آتِه مه! گاڈی های جنگی و سوارای اِسرائیل!“ بعد ازُو اِلِیشع دِیگه اُو ره نَدِید و از جاغِه خُو گِرِفته پیرون خُو ره دُو چَک کد.
۱۳اِلِیشع چَپَنِ ایلیا ره که از پیشِ ازُو اُفتَدُد باله کد و پس اَمَده دَ بَغلِ دریای اُردُن ایسته شُد. ۱۴اوخته چَپَنی ره که از پیشِ ایلیا اُفتَدُد گِرِفت و قد شی آو ره زَده گُفت: ”خُداوند، خُدای ایلیا کُجا اَسته؟“ اِلِیشع ام که آو ره زَد، آو دَ اِی طرف و اُو طرف دُو شَق شُد و اُو تیر شُد.
۱۵وختی دِستِه اَنبیای اَریحا که رُوی دَ رُوی ازُو بُود اُو ره دِید، اُونا گُفت: ”روحِ ایلیا دَ اِلِیشع قرار گِرِفته.“ پس اُونا بَلدِه مُلاقاتِ ازُو اَمَد و رُوی خُو ره سُون زمی گِرِفته دَزُو اِحترام کد ۱۶و دَزُو گُفت: ”توخ کُو، دَ مینکلِ خِدمتگارای تُو پِنجاه مَردِ قَوی وجُود دَره؛ لُطفاً اُونا ره بیل که بوره و بادار تُو ره بُپاله، شاید روحِ خُداوند اُو ره باله کده دَ یکی از کوه ها یا دَرّه ها اَندخته بَشه.“ اُو دَ جوابِ ازوا گُفت: ” نَه، رَیی نَکُنِید.“ ۱۷لیکِن اُونا دَ اندازِه اُو ره شَلّه شُد که اُو از «نَه» گُفتو شرمِنده شُد و گُفت: ”رَیی کُنِید.“ پس اُونا پِنجاه نفر ره رَیی کد و اُونا سِه روز اُو ره پالِید، ولے پَیدا نَتنِست. ۱۸وختی اُونا پس دَ پیشِ اِلِیشع اَمَد، اُو دَ اَریحا بُود و دَزوا گُفت: ”آیا ما دَز شُمو نَگُفتُم که نَرَوِید؟“
۱۹مردُمِ شارِ اَریحا دَ اِلِیشع گُفت: ”اَی بادار مو، امُو رقم که مِینگری اِی شار دَ یگ جای خُوب قرار دَره، لیکِن آو شی خراب و زمِین شی بےحاصِل اَسته.“ ۲۰اِلِیشع گُفت: ”دَ یگ کاسِه نَو نمک اَندخته دَ پیشِ ازمه بَیرِید.“ و اُونا بَلدِه شی اَوُرد. ۲۱اوخته اُو دَ پیشِ چشمِه آو رفت و نمک ره دَ مَنِه شی اَندخته گُفت: ”خُداوند اینی رقم مُوگیه، ’ما امی آو ره شفا دَدُم؛ ازی بعد دِیگه مَرگ و بےحاصِلی از شی دَ وجُود نَمییه.‘“ ۲۲و امُو آو مُطابِقِ تورِه اِلِیشع تا اِمروز شفایافته-و-شِیرِین اَسته.
۲۳ اِلِیشع ازُونجی دَ بَیت-ئیل رفت؛ دَ حالِیکه اُو دَ راه مورفت چند باچِه نَوتَک از شار بُرو اَمَد و اُو ره رِیشخَند کده گُفت: ”بورُو گُم شُو، اَی سرکَل! بورُو گُم شُو، اَی سرکَل!“ ۲۴اُو پس تاو خورد و سُون ازوا توخ کده اُونا ره دَ نامِ خُداوند نالَت کد. اوخته دُو خِرسِ ماده از جنگل بُرو اَمَد و چِل و دُو نفرِ امزُو باچه ها ره پاره پاره کد. ۲۵ازُونجی اُو دَ کوهِ کَرمَل رفت و بعد ازُو پس دَ سامِره اَمَد.