تَثنیه - کِتابِ تَورات - بخشِ پَنجُم

بَخشِ ۲۲

۱اگه گاو یا گوسپونِ بِرارِ اِسرائیلی خُو ره مِینگری که راهِ خُو ره گُم کده، تیر خُو ره نَیَر، بَلکِه اُو ره پس دَ خوندِه شی بُبر. ۲اگه بِرارِ اِسرائیلی تُو دَ نزدِیک تُو زِندگی نَکُنه یا نَفامی که صاحِب شی کِی اَسته، اُو ره دَ خانِه خُو بُبر و اُو دَ پیش تُو بُمَنه تا غَیتِیکه بِرارِ اِسرائیلی تُو دَ طلب شی بُر شُنه، اوخته اُو ره دَزُو پس بِدی. ۳قد خَر شی عَینِ کار ره کُو، قد کالای شی عَینِ کار ره کُو و قد ھر چِیزی دِیگِه بِرارِ اِسرائیلی خُو که گُم شُده بَشه و تُو پَیدا کده بَشی، ام عَینِ کار ره کُو. تُو نَباید تیر خُو ره بَیری.

۴اگه خَر یا گاوِ بِرارِ اِسرائیلی خُو ره مِینگری که دَ راه زیرِ بار خاو کده، تیر خُو ره نَیَر، بَلکِه حتماً قد ازُو کومَک کُو که اُو ره ایستَلجی کُنه.

۵یگ خاتُو باید رختِ مَردانه دَ جان خُو نَکُنه و یگ مَرد ام باید کالای زَنانه نَپوشه، چُون هر کسی که امی کار ره کُنه خُداوند، خُدای تُو ازُو نفرَت مُونه.

۶اگه وورِ یَگو مُرغَک ره دَ راهِ خُو مِینگری، چی دَ دِرخت بَشه، چی دَ زمی و دَ مَنِه ازُو چُوچه ها یا تُخم ها بَشه و آبه دَ بَلِه چُوچه ها یا تُخم ها خاو بَشه، آبه ره قد چُوچه های شی نَگِیر. ۷آبِه شی ره ایله کُو که بوره، تنها چُوچه ھای شی ره بَلدِه خُو بِگِیر، تا دَ خُوبی تُو تمام شُنه و عُمرِ دِراز دَشته بَشی.

۸وختِیکه یگ خانِه نَو آباد مُونی، دَ بَلِه بام خُو دیوالِ نِیمه جور کُو، نَشُنه که یَگو کس از بَلِه شی بُفته و جُرمِ خُون ره دَ بَلِه خانِه خُو بیری.

۹دَ باغِ انگُور خُو دُو رقم تُخم کِشت نَکُو، اگه نَه، پگِ حاصِل شی ضَبط مُوشه، ام تُخمی ره که کِشت کدے و ام حاصِلِ باغِ انگُور.

۱۰گاو و خَر ره دَ یگ یُوغ جوره کده قد شی قُلبه نَکُو.

۱۱کالای ره که از پاشُم و کتان قَتی بافته شُده بَشه، نَپوش.

۱۲دَ چار گوشِه چَپَن خُو که خود ره قد شی مُوپوشَنی، ٹوپَک کوک کُو.

مُقرَرات دَ بارِه رابِطِه زَن و شُوی

۱۳اگه یَگو مَرد بَلدِه خُو یگ خاتُو بِگِیره و بعد از خاو شُدو قد شی، ازُو بَد بُبره ۱۴و دَ بَلِه ازُو تُهمَت کده اُو ره بَدنام کُنه و بُگیه: ’ما قد امزی خاتُو توی کدُم، لیکِن وختِیکه قد شی نزدِیک شُدُم، فامِیدُم که دُختر نِییه.‘ ۱۵اوخته آته و آبِه دُختر باید نشانی دُختری امزُو خاتُو ره گِرِفته دَ پیشِ رِیش سفیدای شار دَ درگِه شار بَیره. ۱۶و آتِه دُختر دَ رِیش سفیدا بُگیه: ’ما دُختر خُو ره دَ امزی آدم دَدُم که خاتُون شی شُنه، لیکِن اِی آدم ازُو بَد مُوبره. ۱۷اینه، آلی دَ بَلِه دُختر مه تُهمَت کده مُوگیه: ”دُختر تُو دُختری نَدَشت.“ اینی ام نشانی دُختری دُختر مه.‘ اوخته اُونا امُو تِکه ره دَ پیشِ رِیش سفیدای شار اَوار کُنه؛ ۱۸و رِیش سفیدای شار امُو مَرد ره گِرِفته جَزا بِدیه. ۱۹ امچُنان اُو ره صد مِثقال نُقره جرِیمه کُنه و جرِیمه ره دَ آتِه دُختر بِدیه، چراکه امُو آدم یگ دُخترِ خانِه اِسرائیلی ره بَدنام کده. اُو دُختر باید خاتُونِ ازُو مَرد باقی بُمَنه و امُو مَرد تا زِنده اَسته، نَمِیتَنه اُو ره طلاق بِدیه.

۲۰لیکِن اگه اِی توره راست بَشه و نشانی دُختری امزُو دُختر پَیدا نَشُنه، ۲۱اوخته امُو دُختر ره دَ پیشِ درگِه خانِه آتِه شی بَیره و مَردای شار شی باید اُو ره سنگسار کُنه تا بُمُره، چراکه اُو دَ خانِه آتِه خُو زِنا کده و دَ اِسرائیل یگ کارِ شرم‌آوَر انجام دَده. دَ امزی رقم شُمو شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید.

۲۲اگه یگ مَرد دَ حینِ خاو شُدو قد یگ خاتُونِ شُوی‌تُو گِرِفته شُنه، اوخته هر دُوی ازوا باید کُشته شُنه، ام مَردی که قد امزُو خاتُو خاو کده و ام امُو خاتُو. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از اِسرائیل پاک کُنِید.

۲۳اگه یگ دُخترِ خانه قد یگ مَرد نامزاد بَشه و یگ مَردِ دِیگه اُو ره دَ شار پَیدا کده قد ازُو خاو کنه، ۲۴اوخته ھر دُوی ازوا ره دَ درگِه شار بَیرِید و اُونا ره سنگسار کُنِید تا بُمُره؛ دُختر ازی که دَ شار بُود و بَلدِه کومَک چِیغ-و-شور نَکد باید کُشته شُنه و مَرد ازی که خاتُونِ یَگو کسِ دِیگه ره بےآبرُو کده باید کُشته شُنه. دَ امزی رقم شرارَت-و-بَدی ره از مینکل خُو پاک کُنِید.

۲۵لیکِن اگه امُو مَرد دُخترِ نامزاد-دار ره دَ صحرا پَیدا کُنه و دَ بَلِه ازُو زور اَوُرده قد ازُو خاو کُنه، اوخته تنها امُو مَرد که قد ازُو خاو کده باید کُشته شُنه. ۲۶دَ حقِ دُختر هیچ کار نَکُو، چُون اُو گُناهی نَکده که سزاوارِ مَرگ بَشه. اِی مِثلِ قضیِه اَسته که یَگو کس دَ بَلِه یگ نفرِ دِیگه حَمله مُونه و اُو ره مُوکُشه، ۲۷چُون وختِیکه امُو مَرد دُخترِ نامزاد-دار ره دَ صحرا پَیدا کد، دُختر بَلدِه کومَک چِیغ-و-شور کد، لیکِن هیچ کس نَبُود که اُو ره نِجات بِدیه.

۲۸اگه یگ مَرد یگ دُخترِ خانه ره که نامزاد نَدَشته بَشه پَیدا کنه و اُو ره دَ زور گِرِفته قد ازُو خاو کنه و اُونا گِرِفته شُنه، ۲۹اوخته امُو مَرد که قد ازُو خاو کده، باید پِنجاه مِثقال نُقره دَ آتِه دُختر بِدیه و امُو دُختر خاتُونِ ازُو شُنه. ازی که اُو ره بےآبرُو کده، اُو تا غَیتِیکه زِنده اَسته نَمِیتَنه اُو ره طلاق بِدیه. ۳۰یگ مَرد نَباید خاتُونِ آتِه خُو ره بِگِیره و دامونِ آتِه خُو ره بےپَرده کنه.