۱اگه یَگو کس دَزی باره گُناه کُنه یعنی آوازِ قَسم دِهِنده ره بِشنَوه و شاهِدِ چِیزی که دِیده یا خبر دَره اَسته و توره نَگُیه، اُو سَزای گُناهِ خُو ره مِینگره. ۲یا اگه کُدَم کس دَ یَگو چِیزِ نَجِس ڈَکه بُخوره، یعنی دَ لاشِ حَیوانِ درِندِه نَجِس، دَ لاشِ چارپای نَجِس یا دَ لاشِ خَزِندِه نَجِس، اگه بےخبر ام بَشه، اُو مُجرِم مُوشه. ۳اگه یَگو کس دَ نَجِسی اِنسان ڈَکه بُخوره، هر رقم نَجِسی که مِیتنه اِنسان ره نَجِس کُنه، حتیٰ اگه بےخبر امبَشه، وختِیکه خبر مُوشه، اُو مُجرِم مُوشه. ۴یا اگه یَگو کس از دان شی قَسمِ ناسَنجِیده بُر شُنه، بَلدِه کارِ بَد یا بَلدِه کارِ خُوب، یعنی دَ هر کارِ که یگ آدم ناسَنجِیده قَسم بُخوره، اگه بےخبر ام بَشه، وختِیکه خبر مُوشه، هر کُدَمِ امزی قَسم ها که بَشه اُو مُجرِم مُوشه. ۵ پس وختِیکه یگ نفر دَ یکی امزی چِیزا مُجرِم مُوشه، اُو باید گُناهی ره که کده، اِقرار کُنه ۶و جُرمانِه خُو ره بخاطرِ گُناهی که کده دَ خُداوند بیره؛ اُو یگ حَیوانِ ماده ره از رمه، چی گوسپو بَشه، چی بُز دَ عِنوانِ قُربانی گُناه بیره و پیشوا بَلدِه ازُو بخاطرِ گُناهِ شی کِفاره کُنه. ۷اگه اُو آدم تَوان شی نَمُوشه که یگ گوسپو بیره، اُو باید بَلدِه جُرمانِه خُو بخاطرِ گُناهی که کده دُو قُمری یا دُو کَوتر دَ حُضُورِ خُداوند بیره؛ یگ شی ره دَ عِنوانِ قُربانی گُناه و دِیگِه شی ره دَ عِنوانِ قُربانی سوختَنی. ۸اُو باید اُونا ره دَ پیشوا بیره و پیشوا اوّل امُو ره که بَلدِه قُربانی گُناه اَسته تقدِیم کُنه. اُو سر شی ره تاو بِدیه، مگم از تَن شی جدا نَکُنه. ۹اُو یگ مِقدار خُونِ قُربانی گُناه ره گِرِفته دَ بَغلِ قُربانگاه پاش بِدیه و باقی‌مَندِه شی ره دَ بیخِ قُربانگاه خِشپه کنه. اِی یگ قُربانی گُناه اَسته. ۱۰بعد ازُو دوّم شی ره دَ عِنوانِ قُربانی سوختَنی دَ مُطابِقِ مُقرَرات تقدِیم کنه. دَمزی رقم پیشوا بَلدِه امزُو نفر بخاطرِ گُناهی که کده کِفاره مُونه و اُو نفر بخشِیده مُوشه.
۱۱لیکِن اگه تَوان شی نَمُوشه که دُو قُمری یا دُو کَوتر بیره، اوخته بَلدِه قُربانی خُو بخاطرِ گُناهی که کده، اُو یگ دَهُمِ ایفه بِهترِین آرد ره دَ عِنوانِ قُربانی گُناه بیره، مگم اُو نَباید دَ بَلِه ازُو روغو شیو کنه و نَه ام کُندُر دَ سر شی بیله، چراکه اِی یگ قُربانی گُناه اَسته. ۱۲اُو باید آرد ره دَ پیشوا بیره و پیشوا یگ مُشت شی ره دَ عِنوانِ نشانی شی بِگِیره و دَ سرِ هدیه‌های خاصِ خُداوند دَ بَلِه قُربانگاه بُسوزَنه. اِی یگ قُربانی گُناه اَسته. ۱۳دَمزی رقم پیشوا بَلدِه ازُو بخاطرِ گُناهی که دَ بارِه یکی امزی چِیزا کده کِفاره مُونه و اُو آدم بخشِیده مُوشه. باقی‌مَندِه آرد رقمِ هدیِه غَلّه-و-دانه از پیشوا بَشه.‘“
۱۴و خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۱۵”اگه یگ آدم خطا کُنه که نافامِیده دَ بارِه یکی از چِیزای مُقَدَّسِ خُداوند گُناه کُنه، اوخته اُو باید یگ قُوچِ بےعَیب ره از رمه گِرِفته دَ عِنوانِ جُرمانِه خُو دَ خُداوند بیره؛ اَرزِشِ ازُو برابرِ مِثقال های نُقرِه بَشه که مُطابِقِ مِثقالِ خَیمِه مُقَدَّس بَلدِه جُرمانه تعیِین شُده. ۱۶و دَ بارِه امُو چِیزِ مُقَدَّس که اُو گُناه کده، باید تاوان بِدیه و پَنج-یگ ام دَ بَلِه شی اِضافه کُنه؛ اُو امُو ره دَ پیشوا بِدیه و پیشوا قد قُوچِ جُرمانه بَلدِه ازُو کِفاره کُنه و اُو بخشِیده مُوشه.
۱۷و اگه یَگو کس گُناه کنه و یکی از کارای ره انجام بِدیه که مُطابِقِ تمامِ احکامِ خُداوند نَباید انجام دَده شُنه، باوجُودِ که پَی نَبُرده، اُو مُجرِم حِساب مُوشه و سزای گُناهِ خُو ره مِینگره. ۱۸اُو باید یگ قُوچِ بےعَیب ره از رمه گِرِفته مُطابِقِ اَرزِشِ تعیین شُده دَ عِنوانِ جُرمانِه خُو دَ پیشوا بیره و پیشوا بَلدِه ازُو بخاطرِ خطای که نافامِیده از شی سر زَده، کِفاره مُونه و اُو بخشِیده مُوشه. ۱۹اِی یگ جُرمانه یَه، چُون اُو واقِعاً دَ حُضُورِ خُداوند مُجرِم اَسته.“