۱ یگ روز عیسیٰ دَ یگ جای دُعا مُوکد. وختِیکه دُعای شی خلاص شُد، یکی از یارای شی دَزُو گُفت: ”یا مَولا، دُعا کدو ره دَز مو یاد بِدی، امُو رقم که یحییٰ دَ پَیرَوای خُو یاد دَد.“ ۲عیسیٰ دَزوا گُفت: ”هر وختِیکه دُعا مُونِید اینی رقم بُگِید:
’اَی آتِه آسمانی، نام تُو مُقَدَّس باد؛
پادشاهی تُو بییه؛
۳نانِ روزانِه مو ره هر روز دَز مو بِدی؛
۴گُناهای مو ره بُبَخش،
چُون مو ام قرضدارای خُو ره مُوبَخشی
و مو ره دَ آزمایش قرار نَدی.‘“
۵اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”فرض کُنِید که یکی ازشُمو یگ رفِیق دَشته بَشه و دَ نِیمِ شاو دَ پیش ازُو رفته بُگیه: ’بِرار، سِه نان دَز مه قرض بِدی. ۶چُون یکی از دوستای مه از سَفر دَ خانِه مه اَمَده و ما هیچ چِیز نَدَرُم که دَ پیش شی بیلُم.‘ ۷اوخته اُو از مَنِه خانه بُگه: ’مَره آزار نَدی! آلی درگه قُلف شُده و ما و بچکِیچای مه دَ جاگه دَر اَمَدے؛ ما نَمِیتنُم که باله شُده دَز تُو یَگو چِیز بِدُم.‘ ۸مگم ما دَز شُمو مُوگُم: حتیٰ اگه اُو از رُوی دوستی باله نَشُنه و دَزُو یَگو چِیز نَدیه، ولے از خاطرِ شَلّه شُدون شی، اُو باله مُوشه و هر چِیزی که دوست شی ضرُورَت دَشته بَشه، دَزشی مِیدیه. ۹امزی خاطر ما دَز شُمو مُوگُم: طلب کُنِید و دَز شُمو دَده مُوشه؛ بُپالِید و شُمو پَیدا مُونِید؛ ٹَخٹَخ کُنِید و درگه بَلدِه شُمو واز مُوشه. ۱۰چُون هر کسی که طلب کُنه دَ دِست میره و هر کسی که بُپاله پَیدا مُونه و هر کسی که ٹَخٹَخ کُنه، درگه بَلدِه شی واز مُوشه.
۱۱آیا دَ مینکل شُمو اُوطور آته پَیدا مُوشه که اگه باچِه شی ازُو ماهی طلب کُنه، اُو دَ جای ماهی دَزُو مار بِدیه؟ ۱۲یا اگه خَیگِینه طلب کُنه، بَلدِه شی دُمکَجَک بِدیه؟ ۱۳پس اگه شُمو که آدمای شرِیر اَستِید، مُوفامِید که چی رقم تُحفه های خُوب دَ بچکِیچای خُو بِدِید، چِیقَس کَلوتر آتِه آسمانی روح اُلقُدس ره بَلدِه کسای مِیدیه که از شی طلب مُونه.“
۱۴ یگ روز عیسیٰ یگ جِن ره که دَ یگ نفرِ گُنگه بُود بُر مُوکد. وختِیکه جِن بُر شُد، امُو گُنگه دَ توره گُفتو شُد و مردُم حَیرو مَند. ۱۵لیکِن بعضی ازوا گُفت: ”اُو جِنیات ره دَ وسِیلِه بعلزِبُول سردِستِه جِنیات بُر مُونه.“
۱۶و یگ تعدادِ دِیگه از رُوی آزمایش ازُو تقاضای مُعجزِه آسمانی کد. ۱۷لیکِن عیسیٰ فِکرای ازوا ره پَی بُرد و دَزوا گُفت: ”هر مَملَکَت که دَ ضِدِ خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، بیرو مُوشه و هر خانَوار که دَ ضِدِ خانَوار خُو تقسِیم شُنه سرنِگون مُوشه. ۱۸اگه شَیطو دَ ضِد خود خُو تقسِیم تقسِیم شُنه، پس پادشاهی شی چِطور برقرار مُومَنه؟ چُون شُمو مُوگِید که ما دَ وسِیلِه بعلزِبُول جِنیات ره بُر مُونُم. ۱۹اگه ما دَ وسِیلِه بعلزِبُول جِنیات ره بُر مُونُم، پَیرَوای ازشُمو دَ وسِیلِه چِیزخیل اُونا ره بُر مُونه؟ امزی خاطر اُونا دَ بَلِه شُمو قضاوَت مُونه. ۲۰لیکِن اگه ما قد قُدرتِ خُدا جِنیات ره بُر مُونُم، بِدَنِید که پادشاهی خُدا دَ بَین شُمو اَمَده.
۲۱وختِیکه یگ آدمِ زورتُو و مُسَلَح از قلعِه خُو نِگاهوانی مُونه، مال-و-دارایی ازُو محفُوظ اَسته. ۲۲لیکِن وختِیکه یگ آدمِ زورتُوتَر دَ بَلِه شی حَمله کُنه، دَ بَلِه ازُو زور مُوشه و سَلاحِ ازُو ره که دَ بَلِه شی اِعتِماد مُوکد، گِرِفته مُوبره و وُلجِه شی ره تقسِیم مُونه.
۲۳هر کسی که قد ازمه نِییه، دَ ضِد مه اَسته و هر کسی که قد ازمه جم نَمُوکُنه، اُو تِیت‌پَرَک مُونه.
۲۴وختِیکه روحِ ناپاک از یگ آدم بُر مُوشه بَلدِه آرام گِرِفتو دَ جای های خُشک موره، مگم پَیدا نَمِیتنه. اوخته اُو مُوگیه: ’پس دَ خانِه خُو مورُم، امزُو جای که اَمدُم.‘ ۲۵وختِیکه پس مییه، اُو امُو خانه ره جارُو شُده و مُنَظَم مِینگره. ۲۶اوخته اُو رفته هفت روحِ دِیگه ره که بَدتَر از خود شی اَسته میره و اُونا دَ اُونجی داخِل شُده جای-دَ-جای مُوشه؛ و آخِرِکار حالتِ امزُو نفر بَدتَر از اوّل شی مُوشه.“
۲۷دَمزُو مَجَل که عیسیٰ توره مُوگُفت یگ خاتُو از مینکلِ جمعیَت آواز خُو ره بِلند کد و دَزُو گُفت: ”نیک دَ بَختِ امزُو آبِه که تُو ره زَیده و دَز تُو شِیر دَده!“ ۲۸لیکِن عیسیٰ گُفت: ”نَه، نیک دَ بَختِ کسای که کلامِ خُدا ره گوش مِیگِیره و دَزُو عمل مُونه.“
۲۹وختِیکه مردُم دَ گِردِ عیسیٰ کَلو جم شُد، اُو دَ تورِه خُو اِدامه دَده گُفت: ”اِی نسلِ شرِیر مُعجزه طلب مُونه. مگم هیچ مُعجزه دَزوا نِشو دَده نَمُوشه بغَیر از مُعجزِه یونُس پَیغمبر. ۳۰چُون امُو رقم که یونُس بَلدِه مردُمِ نینوا از طرفِ خُدا یگ علامَت بُود، امُو رقم «باچِه اِنسان» ام بَلدِه امزی نسل یگ علامَت مُوشه. ۳۱ملِکِه جنُوب دَ روزِ قضاوَت قد مردُمِ امزی نسل باله مُوشه و امیا ره محکُوم مُونه، چُون اُو از دُورتَرِین منطقِه دُنیا اَمَد تا حِکمتِ سُلَیمان ره گوش بِگِیره؛ و آلی یَگو کس بُزُرگتَر از سُلَیمان دَ اِینجی اَسته. ۳۲دَ روزِ قضاوَت مردُمِ نینوا قد امزی نسل ایسته مُوشه و اِی نسل ره محکُوم مُونه، چراکه مردُمِ اُو زمان بخاطرِ موعِظِه یونُس توبه کد؛ و آلی یَگو کس بُزُرگتَر از یونُس دَ اِینجی اَسته.
۳۳هیچ کس چِراغ ره روشو نَمُونه که اُو ره دَ یگ جای تاشه یا دَ زیرِ کاسه بیله، بَلکِه دَ بَلِه چِراغدان میله تا کسای که داخِل مییه روشَنی شی ره بِنگره. ۳۴چِیم چِراغِ جان اَسته. پس اگه چِیم تُو بِینا بَشه، تمامِ وجُود تُو روشو اَسته. لیکِن اگه چِیم تُو فاسِد بَشه، وجُود تُو ام دَ ترِیکی اَسته. ۳۵امزی خاطر هُوش خُو ره بِگِیر، نَشُنه روشَنی که دَ وجُود تُو اَسته دَ ترِیکی تبدِیل شُنه. ۳۶پس اگه تمامِ وجُود تُو روشو بَشه و هیچ حِصِّه شی دَ ترِیکی نَبَشه، اوخته کامِلاً روشو اَسته، مِثلِ روشَنی چِراغی که قد نُور خُو دَز تُو روشَنی مِیدیه.“
۳۷وختِیکه تورای عیسیٰ خلاص شُد یکی از فرِیسیا اُو ره بَلدِه چاشت مِهمو کد. پس عیسیٰ رفت و سرِ دِسترخونِ ازُو شِشت. ۳۸مگم امُو فرِیسی وختی دِید که عیسیٰ پیش از نان دِستای خُو ره نَشُشت، اُو تعجُب کد. ۳۹اوخته مَولا عیسیٰ دَزُو گُفت: ”شُمو فرِیسیا بُرونِ پیله و مِشقاب ره پاک مُونِید، ولے درُونِ خودون شُمو پُر از حِرص و شرارَت اَسته. ۴۰اَی آدمای بےعقل! آیا، امُو که بُرو ره جور کده، درُون ره ام جور نَکده؟ ۴۱پس از چِیزی که دَرِید خَیرات بِدِید و بِنگرِید که تمامِ چِیزا بَلدِه شُمو پاک مُوشه.
۴۲وای دَ حال شُمو اَی فرِیسیا، چُون شُمو از نعناع و اِسپَند و از هر رقم سَوزی دَه-یگ مِیدِید، مگم عدالت و مُحَبَتِ خُدا ره نادِیده مِیگِیرِید. اینَمیا ره شُمو باید انجام مِیدَدِید بِدُونِ که دِیگای شی ره نادِیده مِیگِرِفتِید. ۴۳وای دَ حال شُمو اَی فرِیسیا! چُون شُمو چَوکی های مُهِم ره دَ عِبادت خانه ها و سلام-و-اِحترام ره دَ بازار خوش دَرِید. ۴۴وای دَ حال شُمو، چُون شُمو مِثلِ قبر های نامعلُوم اَستِید که مردُم دَ بَلِه ازوا راه موره و نَمُوفامه که دَ اُونجی چی اَسته.“
۴۵یکی از عالِمای شریعت دَ جوابِ عیسیٰ گُفت: ”اُستاد، تُو قد امزی تورای خُو دَز مو بےاِحتِرامی مُونی.“ ۴۶اوخته عیسیٰ گُفت: ”وای دَ حالِ از شُمو ام اَی عالِمای شریعت، چُون بار های ره دَ بَلِه مردُم بار مُونِید که بُردون شی سخت اَسته، مگم خودون شُمو یگ کِلک خُو ره ام دَز شی ڈَکه نَمِیدِید. ۴۷وای دَ حال شُمو، چراکه شُمو قبر های پَیغمبرای ره آباد مُونِید که بابه‌کَلونای شُمو اُونا ره کُشته. ۴۸و دَمزی رقم شُمو دَ بارِه بابه‌کَلونای خُو شاهِدی مِیدِید و اعمالِ ازوا ره تایِید مُونِید، چراکه اُونا پَیغمبرا ره کُشت و شُمو قبر های ازوا ره آباد مُونِید. ۴۹امزی خاطر حِکمتِ خُدا مُوگیه: ’ما بَلدِه ازوا پَیغمبرا و رسُولا ره رَیی مُونُم و اُونا بعضی های شی ره مُوکُشه و بعضی های شی ره آزار-و-اَذیَت مُونه.‘ ۵۰ اِی ره گُفت تا خُونِ پگِ پَیغمبرای که از شُروعِ دُنیا ریختَنده شُده امزی نسل بازخاست شُنه: ۵۱از خُونِ هابِیل گِرِفته تا خُونِ زِکریا که اُو دَ بَینِ قُربانگاه و خانِه خُدا کُشته شُد. اَرے، ما دَز شُمو مُوگُم که امزی نسل بازخاست مُوشه. ۵۲وای دَ حال شُمو، اَی عالِمای شریعت! شُمو کِلی شِناختِ پادشاهی خُدا ره گِرِفتِید. خودون شُمو داخِل نَمُوشِید و کسای که میخایه داخِل شُنه، اُونا ره مَنِع مُوکُنِید.“
۵۳وختِیکه عیسیٰ ازُونجی بُر شُد، عالِمای دِین و فرِیسیا قد ازُو سخت دَ مُخالِفَت کدو شُد و دَ بارِه چِیزای کَلو ازُو سوال کد؛ ۵۴اُونا دَ گیتِه شی بُود که یَگو توره از دانِ ازُو بُر شُنه تا اُو ره دَ دام بِندَزه.