۱وختی اُونا دَ اورُشَلیم نزدِیک شُد و دَ بَیت فاجی دَ کوهِ زَیتُون رسِید، عیسیٰ دُو نفر از یارای خُو ره رَیی کده ۲دَزوا گُفت: ”دَ آغِیلی که پیشِ رُوی شُمو اَسته بورِید و دَ اُونجی دِستی یگ اُلاغ ره پَیدا مُونِید که قد کُرِه خُو بسته یَه. اُونا ره واز کُنِید و دَ پیشِ ازمه بیرِید. ۳اگه یَگو کس دَز شُمو کُدَم چِیز گُفت، بُگِید که ’مَولای مو اَمیا ره لازِم دَره؛‘ و اُو اُونا ره فَوری قد شُمو رَیی مُونه.“ ۴اِی کار شُد تا تورِه که دَ وسِیلِه پَیغمبر گُفته شُدُد، پُوره شُنه، چُون پَیغمبر گُفتُد:
۵”دَ دُخترِ صَهیون بُگِید:
اونه، پادشاهِ تُو دَ پیش تُو مییه،
اُو فروتن اَسته، سوار دَ بَلِه اُلاغ،
دَ بَلِه یگ کُره، چُوچِه حَیوانِ بارکَش.“
۶پس امُو دُو یار رفت و چِیزی ره که عیسیٰ دَزوا اَمر کدُد، دَ جای اَوُرد. ۷اُونا اُلاغ ره قد کُرِه شی اَوُرد و چَپَن های خُو ره دَ پُشت ازوا اَندخت و عیسیٰ دَ بَلِه چَپَن ها شِشت. ۸جمعیَتِ کٹِه مردُم چَپَن های خُو ره دَ سرِ راه اَوار کد و یگ تعدادِ دِیگه شاخچه های دِرخت ره بُرِیده دَ راه فرش کد. ۹جمعیَتِ مردُم که پیشلونِ ازُو مورفت و از پُشتِ ازُو میمَد، چِیغ زَده مُوگُفت:
”هوشیعانا دَ باچِه داوُود!
مُبارک اَسته کسی که دَ نامِ خُداوند مییه!
هوشیعانا دَ بِلندترِین جای عالمِ باله!“
۱۰وختِیکه عیسیٰ دَ اورُشَلیم داخِل شُد تمامِ شار دَ شور اَمَدُد و مُوگُفت: ”اِی کِی اَسته؟“ ۱۱جمعیَتِ مردُم مُوگُفت: ”اِی عیسیٰ پَیغمبر اَسته از ناصِرِه جلِیلیه.“
۱۲اوخته عیسیٰ دَ حَولی خانِه خُدا داخِل شُد و تمامِ کسای ره که دَ خانِه خُدا خرِید و فروش مُوکد، بُرو بُر کد و میزای صرافا و چَوکی های کَوتر فروشا ره ام سرچپه کده ۱۳دَزوا گُفت: ”نوِشته شُده که
’خانِه مه جای عِبادت گُفته مُوشه،
مگم شُمو اِی ره غارِ دُزا جور کدید.‘“
۱۴اوخته کورا و شَل ها دَ خانِه خُدا دَ پیشِ ازُو اَمَد و اُو اُونا ره شفا دَد. ۱۵مگم وختی پیشوایونِ عالی مقام و عالِمای دِین چِیزای عجِیب ره که عیسیٰ انجام دَد، دِید و شِنِید که بچکِیچای ریزه دَ خانِه خُدا چِیغ زَده مُوگیه: ”هوشیعانا دَ باچِه داوُود،“ اُونا قار شُد ۱۶و دَزُو گُفت: ”آیا مِیشنَوی که اَمیا چِیزخیل مُوگیه؟“ عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”اَرے، مِیشنَوُم! آیا شُمو هرگِز نَخاندید که،
’ اَی خُداوند، از دانِ نِلغه‌گو و شِیرخورا
حمد-و-ثنا ره بَلدِه خُو جاری کدی؟‘“
۱۷اوخته عیسیٰ اُونا ره ایله کد و از شار بُر شُده دَ بَیت عنیا رفت و شاو ره دَ اُونجی تیر کد.
۱۸صَباح‌گاه وختِیکه پس سُون شار میمَد، اُو گُشنه شُد. ۱۹اوخته اُو دَ بَغَلِ راه یگ دِرختِ انجِیر ره دِید و نزدِیک شی رفت، مگم بغَیر از بلگ دَزُو هیچ چِیز پَیدا نَکد. اوخته دَ دِرخت گُفت: ”بعد ازی دِیگه هرگِز دَز تُو میوه بُر نَشُنه.“ و امُو دِرختِ انجِیر فَوری خُشک شُد.
۲۰وختی یارا اِی کار ره دِید، حَیرو شُده گُفت: ”چِطور اِی دِرختِ انجِیر اِیقَس زُود خُشک شُد؟“ ۲۱عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، اگه ایمان مِیدَشتِید و شک نَمُوکدِید، نَه فقط امی کار ره که قد دِرختِ انجِیر شُد انجام دَده مِیتنِستِید، بَلکِه اگه دَ امزی کوه ام مُوگُفتِید که ’کنده شُو و دَ دریا پورته شُو،‘ امُو رقم مُوشُد. ۲۲هر چِیزی ره که قد ایمان دَ دُعای خُو طلب کُنِید، دَ دِست میرِید.“
۲۳عیسیٰ دَ خانِه خُدا داخِل شُد و دَ حالِیکه تعلِیم مِیدَد، پیشوایونِ عالی مقام و رِیش سفیدای قَوم دَ پیشِ ازُو اَمَده گُفت: ”تُو قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره مُونی و کِی اِی اِختیار ره دَز تُو دَده؟“ ۲۴عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”ما ام از شُمو یگ سوال پُرسان مُونُم. اگه شُمو جواب مَره بِدِید، ما ام دَز شُمو مُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدُم: ۲۵غُسلِ تعمِیدِ یحییٰ از کُجا بُود؟ از عالمِ باله یا از اِنسان؟“ اُونا قد یگدِیگِه خُو مشوَره کده گُفت: ”اگه بُگی که از عالمِ باله بُود، اوخته اُو مُوگیه، ’پس چرا دَزُو ایمان نَوُردِید؟‘ ۲۶و اگه بُگی که از اِنسان بُود، از مردُم مِیترسی که موره نَکُشه، چُون پگ یحییٰ ره پَیغمبر مِیدَنه.“ ۲۷پس اُونا دَ جوابِ عیسیٰ گُفت: ”مو نَمِیدَنی.“ اُو دَزوا گُفت: ”ما ام دَز شُمو نَمُوگُم که قد کُدَم اِختیار اِی کارا ره انجام مِیدیُم.
۲۸ دَزی باره شُمو چی فِکر مُونِید؟ یگ آدم دُو باچه دَشت. اُو دَ پیشِ اَوّلنه رفت و دَزُو گُفت: ’باچِه مه، اِمروز دَ باغِ انگُور بورُو و دَ اُونجی کار کُو.‘ ۲۹اُو دَ جواب شی گُفت: ’ما نَمورُم،‘ مگم پسانتَر پشَیمو شُد و رفت. ۳۰بعد ازُو آته دَ پیشِ باچِه دوّمی رفت و دَزُو ام امُو رقم گُفت. اُو دَ جواب شی گُفت: ’مورُم صاحِب.‘ ولے نَرفت. ۳۱کُدَمِ امزُو دُو نفر خاهِشِ آتِه خُو ره دَ جای اَوُرد؟“ اُونا گُفت: ”اَوّلنه.“ عیسیٰ دَزوا گُفت: ”ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، مالیه‌گِیرا و فایشه ها از شُمو کده پیشتَر دَ پادشاهی خُدا داخِل مُوشه، ۳۲چراکه یحییٰ اَمَد تا راهِ عدالت ره دَز شُمو نِشو بِدیه و شُمو دَ تورِه ازُو باوَر نَکدِید، مگم مالیه‌گِیرا و فایشه ها دَ تورِه ازُو باوَر کد. و حتیٰ بعد از دِیدونِ امزی ام شُمو پشَیمو نَشُدِید و دَ تورِه ازُو باوَر نَکدِید.“
۳۳”یگ مَثَلِ دِیگه ره گوش کُنِید: یگ صاحِبِ زمی یگ باغِ انگُور جور کد و دَ گِرداگِرد شی دیوال باله کد، یگ چرخُشت دَ مَنِه شی جور کد و یگ بُرجِ پَیره‌داری ام بَلدِه شی آباد کد. اوخته اُو ره دَ باغوانا اِجاره دَد و خود شی دَ سَفر رفت. ۳۴وختِیکه فصلِ میوه نزدِیک شُد، اُو غُلامای خُو ره دَ پیشِ باغوانا رَیی کد تا اُونا حقِ میوِه شی ره بِگِیره؛ ۳۵مگم باغوانا غُلامای ازُو ره گِرِفته یَگون شی ره لَت-و-کوب کد، یَگون شی ره کُشت و یَگون شی ره سنگسار کد. ۳۶اُو بسم غُلامای دِیگه ره رَیی کد که کَلوتَر از دفعِه اوّل بُود. و باغوانا قد ازوا ام امُو رقم رفتار کد. ۳۷آخِرِکار، اُو باچِه خُو ره دَ پیشِ ازوا رَیی کده گُفت: ’اُونا دَ باچِه مه اِحتِرام مُونه.‘ ۳۸مگم وختی باغوانا باچه ره دِید، اُونا قد یگدِیگِه خُو گُفت: ’اینَمی وارِث اَسته. بیِید که اِی ره بُکُشی و میراث شی ره بِگِیری.‘ ۳۹پس اُو ره گِرِفته از باغِ انگُور بُرو پورته کد و کُشت. ۴۰دَ امزی حالت وختِیکه صاحِبِ باغ بییه، اُو قد باغوانا چِیز کار مُونه؟“ ۴۱اُونا دَ جواب شی گُفت: ”اُو امُو آدمای شرِیر ره عذاب-کُش مُونه و باغِ انگُور ره تسلِیمِ دِیگه باغوانا مُونه که میوِه شی ره دَ فصل شی دَزُو بِدیه.“
۴۲اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا شُمو هرگِز دَ کِتابِ مُقَدَّس نَخاندید که:
’سنگی ره که اُستاکارا رَد کد، سنگِ مُهِمِ تادَو شُده؟
اِی کار ره خُداوند کده
و دَ نظرِ ازمو عجِیب اَسته.‘“
۴۳”امزی خاطر دَز شُمو مُوگُم که پادشاهی خُدا از شُمو گِرِفته مُوشه و دَ قَومی دَده مُوشه که ثَمر شی ره بیره. ۴۴هر کسی که دَ بَلِه امزُو سنگ بُفته تِکه-و-پرچه مُوشه و اگه امُو سنگ دَ بَلِه کُدَم کس بُفته اُو ره جَو جَو مُونه.“
۴۵وختی پیشوایونِ عالی مقام و فرِیسیا مَثَل های شی ره شِنِید، اُونا پَی بُرد که اُو دَ بارِه ازوا توره مُوگیه. ۴۶اوخته اُونا قَصد کد که اُو ره دِستگِیر کُنه، مگم از مردُم ترس خورد، چراکه مردُم اُو ره پَیغمبر مِیدَنِست.