۱وختِیکه عیسیٰ از خانِه خُدا بُر مُوشُد و مورفت، یارای شی دَ پیشِ ازُو اَمَد تا تَوَجُه شی ره سُون ساختُمانِ خانِه خُدا جَلب کُنه. ۲اوخته عیسیٰ دَزوا گُفت: ”آیا تمامِ امزی چِیزا ره مِینگرِید؟ ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم که دَ اِینجی یگ سنگ ام دَ بَلِه سنگِ دِیگه باقی نَمُومَنه، بَلکِه پگ شی زیر-و-زَبر مُوشه.“
۳وختِیکه عیسیٰ دَ سرِ کوهِ زَیتُون شِشته بُود، یارای شی تاشَکی دَ پیشِ ازُو اَمَد و گُفت: ”دَز مو بُگی که امی واقِعه چی وخت رُخ مِیدیه و نشانی اَمَدونِ ازتُو و آخِر زمان چی اَسته؟“
۴عیسیٰ دَ جوابِ ازوا گُفت: ”هُوش خُو ره بِگِیرِید که کس شُمو ره گُمراه نَکُنه. ۵چُون غَدر کسا دَ نامِ ازمه مییه و مُوگیه که ’ما مسیح اَستُم،‘ و غَدر کسا ره گُمراه مُوکُنه. ۶شُمو دَ بارِه جنگ ها و خبرِ جنگ ها مِیشنَوِید؛ بِنگرِید که وَرخطا نَشُنِید، چُون اِی واقِعه ها باید رُخ بِدیه، لیکِن آخِر هنوز نَرسِیده. ۷چُون یگ قَوم دَ ضِدِ قَومِ دِیگه و یگ مَملَکَت دَ ضِدِ مَملَکَتِ دِیگه باله مُوشه و قحطی ها و زِلزِله ها دَ جای های مُختلِف رُخ مِیدیه. ۸ولے پگِ امزیا شُروعِ دَردِ زَیدو اَسته.
۹دَ اُو زمان شُمو ره تسلِیم مُونه تا شِکنجه شُنِید و کُشته شُنِید و تمامِ مِلَّت ها بخاطرِ نامِ ازمه از شُمو بَد مُوبَره. ۱۰اوخته غَدر کسا از ایمان خُو مِیگرده و یگدِیگِه خُو ره دَ گِیر مِیدیه و از یگدِیگِه خُو بَد مُوبَره. ۱۱و غَدر پَیغمبرای دروغی بُر شُده غَدر کسا ره گُمراه مُونه. ۱۲از خاطرِ کَلو شُدونِ گُناه مُحَبَتِ غَدر کسا سَرد مُوشه. ۱۳مگم هر کسی که تا آخِر صَبر-و-حَوصِله کُنه، نِجات پَیدا مُونه. ۱۴و امی خوشخبری پادشاهی آسمو دَ سراسرِ دُنیا اِعلان مُوشه تا بَلدِه تمامِ مِلَّت ها یگ شاهِدی بَشه؛ و اوخته آخِر مِیرَسه.“
۱۵”پس وختِیکه امُو زِشتِ بیروکار ره که دانیال پَیغمبر دَ بارِه شی گُفته، دَ جایگاهِ مُقَدَّس ایسته مِینگرِید -- خانِنده پَی بُبره -- ۱۶اوخته کسای که دَ یهُودیه اَسته باید دَ کوه ها دُوتا کُنه؛ ۱۷و هر کسی که دَ بَلِه بامِ خانه اَسته، باید بَلدِه گِرِفتونِ کُدَم چِیز دَ خانه تاه نَشُنه؛ ۱۸و هر کسی که دَ سرِ کِشت اَسته، باید بَلدِه گِرِفتونِ کالای خُو پس نَرَوه. ۱۹وای دَ حالِ خاتُونوی که دَ امزُو روزا شِکامتُو بَشه و یا نِلغِه شِیرخور دَشته بَشه!“
۲۰”پس دُعا کُنِید که روزِ دُوتای شُمو دَ زِمِستو یا دَ روزِ آرام رُخ نَدیه، ۲۱چُون دَ اُو زمان مُصِیبتِ غَدر سخت مییه دَ اندازِه که از شُروعِ دُنیا تا آلی ره نَمَده و بعد ازُو هرگِز نَمییه. ۲۲اگه اُو روزا کوتاه نَمُوشُد، هیچ بَشر نِجات پَیدا نَمُوکد، لیکِن بخاطرِ اِنتِخاب شُده ها امُو روزا کوتاه مُوشه.“
۲۳”دَ امزُو زمان اگه کُدَم کس دَز شُمو مُوگیه: ’اینه، مسیح دَ اِینجی اَسته!‘ یا ’اونه، مسیح دَ اُونجی یَه!‘ باوَر نَکُنِید؛ ۲۴چراکه مسیح های دروغی و پَیغمبرای دروغی بُر مُوشه و مُعجزه ها و چِیزای عجِیب انجام مِیدیه تا اگه اِمکان دَشته بَشه، حتیٰ اِنتِخاب شُده ها ره گُمراه کُنه. ۲۵اینه، ما شُمو ره پیش از پیش خبر کدُم. ۲۶پس اگه دَز شُمو مُوگیه، ’اونه، اُو دَ بیابو اَسته،‘ شُمو دَ اُونجی نَرَوِید؛ و اگه مُوگیه، ’اونه، اُو دَ پس‌خانه اَسته،‘ باوَر نَکُنِید. ۲۷چُون رقمی که آتِشَک از شَرق مییه و تا غَرب روشنی شی معلُوم مُوشه، اَمَدونِ «باچِه اِنسان» ام امُو رقم اَسته. ۲۸دَ هر جای که لاش بَشه لاشخورا ام دَ امُونجی جم مُوشه.
۲۹فَوری بعد از رَنج-و-مُصِیبتِ امزُو روزا
آفتَو ترِیک مُوشه
و ماه روشَنی خُو ره نَمِیدیه؛
سِتاره ها از آسمو تاه موفته
و قُدرت های آسمونا تکان مُوخوره.“
۳۰”اوخته علامَتِ «باچِه اِنسان» دَ آسمو ظاهِر مُوشه و دَ امزُو غَیت تمامِ طایفه های دُنیا ماتم مِیگِیره و «باچِه اِنسان» ره مِینگره که دَ بَلِه آوُر های آسمو خُن قُدرت و جلالِ بُزُرگ مییه. ۳۱و اُو ملایکه های خُو ره قد آوازِ بِلندِ شیپُور رَیی مُونه و اُونا اِنتِخاب شُده های ازُو ره از چار گوشِه دُنیا، از سر تا آخِرِ آسمو جَم مُوکُنه.
۳۲آلی از دِرختِ انجِیر یگ درس یاد بِگِیرِید: امی که شاخه های شی تازه شُده بلگ مُونه، شُمو مُوفامِید که تایستو نزدِیک اَسته. ۳۳امی رقم شُمو ام وختِیکه تمامِ امزی چِیزا ره مِینگرِید، بُفامِید که اُو نزدِیک اَسته، بَلکِه دَ دانِ درگه رسِیده. ۳۴ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگُم، تا تمامِ امزی چِیزا واقِع نَشُنه، اِی نسل از بَین نَموره. ۳۵آسمو و زمی از بَین موره، ولے کلامِ ازمه هرگِز از بَین نَموره.
۳۶دَ بارِه امزُو روز و ساعت هیچ کس نَمِیدَنه، نَه ملایکه های آسمو و نَه ام باچه، بَلکِه فقط آتِه آسمانی مِیدَنه و بس. ۳۷چُون امُو رقم که روزای نوح بُود، ظهُورِ «باچِه اِنسان» ام امُو رقم اَسته. ۳۸اَرے، دَ روزای پیش از طوفان تا وختِ داخِل شُدونِ نوح دَ کِشتی، مردُم مُوخورد و وُچی مُوکد، خاتُو مِیگِرِفت و شُوی مُوکد؛ ۳۹اُونا نَمُوفامِید که چی مُوشه تا اِی که طوفان اَمَد و پگِ ازوا ره بُرد. ظهُورِ «باچِه اِنسان» ام امی رقم مُوشه. ۴۰اوخته دُو نفرِ که دَ سرِ کِشت بَشه، یگ شی بُرده مُوشه و یگ شی مُومنه. ۴۱و دُو خاتُو که دِستاس مُونه، یگ شی بُرده مُوشه و یگ شی مُومنه.
۴۲پس بیدار بَشِید، چُون شُمو نَمِیدنِید که مَولای شُمو دَ کُدَم ساعت مییه. ۴۳مگم اِی ره بِدَنِید که اگه صاحِبِ خانه مِیدَنِست که دُز دَ کُدَم وختِ شاو مییه، اُو بیدار مِیشِشت و نَمی‌ایشت که دُز دَ خانِه شی داخِل شُنه. ۴۴امزی خاطر شُمو ام آماده بَشِید، چُون «باچِه اِنسان» دَ ساعتی مییه که شُمو اِنتِظار شی ره نَدرِید.
۴۵پس کِی اَسته امُو غُلامِ صادِق و دانا که بادار شی اُو ره دَ سرپرَستی خانِه خُو مُقرَر کده تا بَلدِه دِیگه غُلاما دَ سرِ وخت خوراک بِدیه؟ ۴۶نیک دَ بَختِ امزُو غُلام که وختی بادار شی مییه، اُو ره سرِ کار مِینگره. ۴۷ما حقِیقت ره دَز شُمو مُوگیُم، بادار شی اُو ره سرپرَستِ تمامِ دارایی خُو مُقرَر مُونه. ۴۸لیکِن اگه اُو یگ غُلامِ شرِیر بَشه و قد خود خُو بُگیه، ’بادار مه طال خورده،‘ ۴۹و شُروع دَ لَت-و-کوبِ غُلامای کُنه که همکار شی اَسته و قد شرابخورا مصرُوفِ خوردو و وُچی کدو شُنه، ۵۰بادارِ امزُو غُلام مییه، ولے دَ روزی که اُو هیچ اِنتِظار شی ره نَدره و دَ ساعتی که اُو هیچ خبر نَدره؛ ۵۱اوخته بادار شی اُو ره تِکه تِکه کده قد ریاکارا دَ یگ جای پورته مُونه، دَ جایی که چخرا و دَندو خَیی اَسته.