۱اُونا دَ امزُو روز از کِتابِ مُوسیٰ دَ حالِیکه مردُم گوش مِیگِرِفت خاند و نوِشتِه ره پَیدا کد که مُوگُفت، عمونیا و موآبیا هرگِز باید دَ جماعتِ خُدا داخِل نَشُنه، ۲چراکه اُونا دَ دَمِ راهِ بَنی اِسرائیل قد نان و آو نَمَد، بَلکِه بِلعام ره دَ ضِدِ ازوا کِرا کد تا اُونا ره نالَت کنه، لیکِن خُدای مو نالَت ره دَ بَرکت تبدِیل کد. ۳وختی مردُم تورای تَورات ره شِنید، اُونا تمامِ مردُمای بیگَنه ره از اِسرائیلیا جدا کد.
۴پیش امزی کار اِلیاشِیب پیشوا مسئُولِ اُتاق‌های ذخِیره خانِه خُدای مو تعیِین شُدُد؛ اُو نزدِیکانِه طوبیا بُود ۵و بَلدِه ازُو یگ اُتاقِ کٹه ره آماده کدُد که پیش ازُو دَ مَنِه امزُو اُتاق هدیه های غَلّه-و-دانه، مَوادِ خوشبُوی، ظرفا و دَه-یگِ گندُم، شرابِ انگُور و روغو ذخِیره مُوشُد و تقسِیمِ لاویا، سرُودخانا و درگه‌وانا بُود و هدیه های پیشوایو. ۶مگم دَ تمامِ امزی مُدَت ما دَ اورُشَلیم نَبُودُم؛ چُون دَ سالِ سی و دوّمِ حُکمرانی اَردِشیر پادشاهِ بابُل ما دَ پیشِ پادشاه رفتُدُم. بعد از چند وخت ما از پادشاه رُخصَت گِرِفتُم ۷و پس دَ اورُشَلیم اَمدُم. اوخته دَ بارِه شرارَتی که اِلیاشِیب بخاطرِ طوبیا کدُد، یعنی بَلدِه شی یگ اُتاق دَ حَولی خانِه خُدا آماده کدُد، پَی بُردُم. ۸اِی کار غَدر عَصاب مَره خراب کد و ما تمامِ اَسبابِ خانِه طوبیا ره از اُتاق بُرو پورته کدُم. ۹اوخته ما اَمر کدُم و اُونا اُتاق ره پاک-و-تطهِیر کد، بعد ازُو ظرفای خانِه خُدا، هدیه‌ها و مَوادِ خوشبُوی ره پس دَ مَنِه شی اَوُردُم.
۱۰ما امچُنان پَی بُردُم که تقسِیمِ لاویا بَلدِه ازوا دَده نَشُده و لاویا و سرُودخانای که خِدمت مُوکد، هر کُدَم شی پس دَ زمِینای خُو رفته. ۱۱پس ما قد کٹه‌کَلونا غالمَغال کده گُفتُم: ”چرا دَ بارِه خانِه خُدا غَفلَت کدید؟“بعد ازُو لاویا ره جم کدُم و دُوباره دَ جای‌های شی قرار دَدُم. ۱۲اوخته پگِ مردُمِ یهُودا دَه-یگِ گندُم، شِیرِه انگُور و روغون خُو ره دَ ذخِیره‌ها اَوُرد. ۱۳و ما شِلِمیای پیشوا، صادوقِ کاتِب و پِدایاه ره که از جمِ لاویا بُود، مسئُولِ ذخِیره‌ها تعیِین کدُم و حانان باچِه زَکّور اَولادِه مَتَنیا ره همکارِ ازوا، چراکه اُونا صادِق شِنَخته شُدُد. وظِیفِه ازوا تقسِیم کدونِ خوراکه بَلدِه بِرارونِ لاوی ازوا بُود.
۱۴ اوخته دُعا کده گُفتُم: ”اَی خُدای مه، امی کار مَره دَ یاد دَشته بَش و اعمالِ نیکی ره که بَلدِه خانِه خُدای خُو انجام دَدُم و خِدمت شی ره کدُم، از نظر خُو پاک نَکُو.
۱۵دَ امزُو روزا، دَ یهُودا دِیدُم که مردُم دَ روزِ آرام دَ چرخُشت‌ها انگُور لَغه مُونه و کوڈ‌های غَلّه-و-دانه ره اَوُرده دَ اُلاغا بار مُونه و شرابِ انگُور، انگُور، انجِیر و هر رقم چِیزای دِیگه ره بار کده دَ روزِ آرام دَ اورُشَلیم میره. اوخته ما اُونا ره دَ امزُو روز اَخطار دَدُم و نَیشتُم که خوراکه-باب ره سَودا کنه. ۱۶مردُمِ صُور ام که دَ اُونجی زِندگی مُوکد، ماهی و چِیزای رقم رقم میوُرد و دَ روزِ آرام دَ بَلِه مردُمِ یهُودا سَودا مُوکد، حتیٰ دَ اورُشَلیم. ۱۷اوخته قد کٹه‌سرای یهُودا غالمَغال کده گُفتُم: ”اِی چی کارِ زِشت اَسته که شُمو مُونِید و روزِ آرام ره بےحُرمَت مُوکُنِید؟ ۱۸آیا بابه‌کَلونای شُمو امی رقم رفتار نَکد و بخاطرِ رفتارِ ازوا خُدای مو تمامِ امزی بَلا-و-مُصِیبت ره دَ بَلِه ازمو و دَ بَلِه امزی شار نَوُرد، که شُمو هنوز ام روزِ آرام ره بےحُرمَت مُونِید و دِیگه ام دَ بَلِه اِسرائیل غَضَب میرِید؟“
۱۹پیش از روزِ آرام، وختِیکه سایِه شام دَ بَلِه درگه‌های اورُشَلیم اَمَد، ما اَمر کدُم که درگه‌ها بسته شُنه و حُکم کدُم تاکه روزِ آرام خلاص نَشُده نَباید واز شُنه. امچُنان چند خِدمتگار خُو ره دَ درگه‌ها قرار دَدُم تا هیچ بار دَ روزِ آرام داخِل اَوُرده نَشُنه. ۲۰تُجارا و سَوداگرای مال‌های مُختلِف یگ یا دُو دفعه شاو ره دَ بُرو از اورُشَلیم تیر کد، ۲۱لیکِن ما اُونا ره اَخطار دَدُم و دَزوا گُفتُم: ”چرا شُمو شاو ره دَ پُشتِ دیوال تیر مُونِید؟ اگه دَفعِه دِیگه اِی رقم کُنِید، دَ بَلِه شُمو دِست باله مُونُم.“امزُو روز بعد اُونا دِیگه دَ روزِ آرام نَمَد. ۲۲اوخته دَ لاویا اَمر کدُم که خود ره پاک کنه و اَمَده دَ درگه‌ها پَیره‌داری کنه تا روزِ آرام مُقَدَّس نِگاه شُنه.
و دُعا کده گُفتُم: ”اَی خُدای مه، اِی ره ام بَلدِه مه دَ یاد دَشته بَش و مُطابِقِ رَحمت-و-مِهربانی بےاندازِه خُو دَ بَلِه مه رَحم کُو.“
۲۳امچُنان دَ امزُو روزا ما یهُودیای ره دِیدُم که قد خاتُونوی اَشدودیا، عمونیا و موآبیا توی کدُد. ۲۴نِیمِ اَولادای ازوا دَ زِبونِ اَشدودی توره مُوگُفت و نَمِیتنِست که دَ زِبونِ یهُودی توره بُگیه، بَلکِه دَ زِبونِ ازی قَوم و ازُو قَوم گپ مِیزَد. ۲۵امزی خاطر قد ازوا غالمَغال کده اُونا ره نالَت کدُم و بعضی ازوا ره زَده مُوی سر-و-رِیش شی ره کَندُم و اُونا ره دَ خُدا قَسم دَده گُفتُم: ”دُخترون خُو ره دَ باچه‌های ازوا نَدِید و دُخترونِ ازوا ره دَ باچه‌های خُو و دَ خودون خُو نَگِیرِید. ۲۶آیا سُلَیمان پادشاهِ اِسرائیل دَ امزی باره گُناه نَکد؟ دَ مینکلِ مِلَّت های کَلو رقمِ ازُو وری پادشاه نَبُود؛ خُدای شی اُو ره دوست دَشت و خُدا اُو ره دَ بَلِه اِسرائیل پادشاه جور کد، لیکِن خاتُونوی بیگَنه باعِث شُد که حتیٰ اُو ام گُناه کنه. ۲۷آیا مو باید دَ تورای ازشُمو گوش بِدی و امی شرارَتِ کٹه ره انجام دَده خاتُونوی بیگَنه بِگِیری و دَ ضِدِ خُدای خُو گُناه کنی؟“
۲۸یکی از باچه های یهویاداع باچِه اِلیاشِیب پیشوای بُزُرگ، دامادِ سَنبَلَّطِ حورونی بُود، امزی خاطر ما اُو ره از پیش خُو هَی کدُم.
۲۹ و دُعا کده گُفتُم: ”اَی خُدای مه، اُونا ره دَ یاد دَشته بَش، چراکه اُونا پیشوایی و عهدِ پیشوایو و لاویا ره بےحُرمَت کده.“
۳۰دَ امزی رقم ما اُونا ره از تمامِ چِیزای بیگَنه پاک کدُم و وظِیفه های پیشوایو و لاویا ره مُشَخَص کدُم تا هر کس دَ کار خُو مصرُوف شُنه. ۳۱امچُنان بَلدِه جَم کدونِ چیو‌های هدیه شُده دَ وختِ مُعیَّن شی و بَلدِه جم کدونِ نَوبَرِ حاصِلات نفر تعیِین کدُم.
اوخته بسم دُعا کده گُفتُم: ”اَی خُدای مه، اِی ره دَ اعمالِ نیک مه حِساب کُو.“