۱خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲”بَلدِه خُو دُو شیپُورِ نُقره‌یی جور کُو؛ اُونا ره از نُقرِه چکُشکاری شُده جور کُو؛ و اُونا ره بَلدِه کُوی کدونِ جماعت و بَلدِه کوچ دَدونِ خَیمه‌گاه اِستِفاده کُو.
۳وختِیکه ھر دُوی ازوا زَده مُوشه، پگِ جماعت باید دَ پیشِ ازتُو دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات جَم شُنه. ۴لیکِن اگه یگ شی زَده مُوشه، اوخته تنها رهبرا یعنی کٹه‌کَلونای طایفه های بَنی اِسرائیل دَ پیش تُو جَم شُنه. ۵وختِیکه آوازِ شیپُور ره بِلند-و-دِراز بُر مُونِید، خَیمه‌گاه های که طرفِ شَرق اَسته باید کوچ کُنه. ۶وختِیکه دفعِه دوّم آوازِ شیپُور ره بِلند-و-دِراز بُر مُونِید، خَیمه‌گاه های که طرفِ جنُوب اَسته باید کوچ کُنه. بَلدِه کوچ دَدونِ ازوا باید آوازِ شیپُور بِلند-و-دِراز بُر شُنه. ۷بَلدِه جَم کدونِ جماعت باید شیپُور بِزَنِید، ولے آوازِ شیپُور ره بِلند-و-دِراز بُر نَکُنِید.
۸ تنها باچه های ھارُون که پیشوا اَسته باید شیپُور ها ره بِزَنه. اِی بَلدِه شُمو دَ تمامِ نسل های شُمو یگ قانُونِ دایمی اَسته. ۹وختی شُمو دَ سرزمِین خُو دَ ضِدِ دُشمونی که قد شُمو دُشمَنی مُونه دَ جنگ مورِید، شُمو باید آوازِ شیپُور ها ره بِلند-و-دِراز بُر کُنِید تا شُمو دَ حُضُورِ خُداوند، خُدای خُو دَ یاد اَوُرده شُنِید و از چنگِ دُشمنای خُو نِجات پَیدا کُنِید. ۱۰امچُنان دَ روزای خوشی خُو، یعنی دَ عِید ها و دَ اوّلِ ماه های خُو وختِیکه قُربانی ھای سوختَنی و قُربانی ھای سلامَتی خُو ره تقدِیم مُونِید، آوازِ شیپُور های نُقره‌یی ره بُر کُنِید تا اُونا از طرفِ ازشُمو دَ عِنوانِ یادگاری دَ حُضُورِ خُدای شُمو بَشه. ما خُداوند، خُدای شُمو اَستُم.“
۱۱دَ بِیستُمِین روزِ ماهِ دوّمِ سالِ دوّم، آوُر از بَلِه جایگاهِ صندُوقِ شهادَت باله شُد ۱۲و بَنی اِسرائیل از بیابونِ سِینا کوچ کده دَ سَفر خُو اِدامه دَد تا وختِیکه آوُر دَ بیابونِ پاران ایسته شُد. ۱۳اُونا بَلدِه اوّلِین دَفعه دَ اَمرِ خُداوند که دَ وسِیلِه مُوسیٰ شُدُد، کوچ کد. ۱۴لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه یهُودا زیرِ بَیرَق خُو اوّل کوچ کد و سرکردِه تمامِ لشکر نَحشون باچِه عمِیناداب بُود. ۱۵ سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه یسّاکار نَتَنائیل باچِه صوغَر بُود ۱۶و سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه زِبُولُون اِلیاب باچِه حیلون بُود.
۱۷اوخته جایگاهِ مُقَدَّس تاه اَوُرده شُد و اَولادِه جِرشون و اَولادِه مِراری که جایگاه ره مُوبُرد، کوچ کد.
۱۸بعد ازوا لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه رئوبین زیرِ بَیرَق خُو کوچ کد و سرکردِه تمامِ لشکر اِلِیصُور باچِه شِدیئور بُود. ۱۹ سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه شِمعون شلُومِیئیل باچِه صُوری‌شَدای بُود ۲۰و سرکردِه طایفِه اَولادِه جاد اِلیاساف باچِه دعوئیل بُود.
۲۱اوخته قُهاتیا که چِیزای مُقَدَّس ره مُوبُرد، کوچ کد؛ و پیش از رَسِیدونِ ازوا لازِم بُود که خَیمِه مُقَدَّس ایستَلجی شُنه.
۲۲بعد ازوا لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه اِفرایم زیرِ بَیرَق خُو کوچ کد و سرکردِه تمامِ لشکر اِلِیشَمَع باچِه عمِیهُود بُود. ۲۳ سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه مَنَسّی جَمَلِیئیل باچِه فدهصُور بُود ۲۴و سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه بِنیامِین اَبِیدان باچِه جدعونی بُود.
۲۵و از پُشتِ ازوا لشکر های خَیمه‌گاهِ اَولادِه دان زیرِ بَیرَق خُو کوچ کد که دَ آخِرِ تمامِ خَیمه‌گاه ها بُود و سرکردِه تمامِ لشکر اَخِیعِزِر باچِه عمِیشَدای بُود. ۲۶ سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه اَشِیر فَجعِیئیل باچِه عُکران بُود ۲۷و سرکردِه لشکرِ طایفِه اَولادِه نَفتالی اَخِیرَع باچِه عینان بُود. ۲۸اِی بُود ترتِیبِ حَرکتِ بَنی اِسرائیل قد لشکر های ازوا، وختِیکه اُونا کوچ کد.
۲۹اوخته مُوسیٰ دَ حوباب خُسُربِرِه خُو که باچِه رعوئیل مِدیانی بُود گُفت: ”مو دَ امزُو جای کوچ مُونی که خُداوند دَ بارِه شی دَز مو گُفت: ’ما اُو سرزمی ره دَز شُمو مِیدیُم.‘ قد ازمو بیه و مو قد تُو خُوبی مُونی، چراکه خُداوند بَلدِه اِسرائیل وعدِه چِیزای خُوب ره دَده.“ ۳۰مگم اُو دَ مُوسیٰ گُفت: ”ما نَمییُم، بَلکِه پس دَ سرزمِینِ خود خُو و دَ پیشِ قَومای خُو مورُم.“ ۳۱مُوسیٰ گُفت: ”مو ره ایله نَکُو، چُون تُو بَلَد اَستی که دَ بیابو مو دَ کُجا خَیمه بِزَنی و تُو مِیتَنی بَلدِه ازمو چِیم اَلّی بَشی. ۳۲اگه قد ازمو بییی، هر خُوبی ره که خُداوند دَ حقِ ازمو کُنه، امُو خُوبی ره مو ام دَ حقِ ازتُو مُوکُنی.“
۳۳پس اُونا از کوهِ خُداوند کوچ کده سِه روز سَفر کد و صندُوقِ عھدِ خُداوند دَ امزی سَفرِ سِه روزه پیش پیشِ ازوا حَرکت مُوکد تا یگ اِستراحتگاه بَلدِه ازوا پَیدا کُنه. ۳۴وختِیکه اُونا از خَیمه‌گاه رَیی مُوشُد، آوُرِ خُداوند دَ غَیتِ روز دَ بَلِه سرِ ازوا بُود.
۳۵ھر وختِیکه صندُوقِ عهد حَرکت مُوکد، مُوسیٰ مُوگُفت:
”اَی خُداوند، باله شُو،
بیل که دُشمنای تُو تِیت‌پَرَک شُنه
و کسای که از تُو بَد مُوبره، از حُضُور تُو دُوتا کُنه.“
۳۶و هر وختِیکه صندُوقِ عهد ایشته مُوشُد، اُو مُوگُفت:
”اَی خُداوند، دَ پیشِ هزاران هزار اَولادِه اِسرائیل پس بیه.“