۱ یگ روز قورَح باچِه یصهار اَولادِه قُهات باچِه لاوی قد داتان و اَبِیرام باچه های اِلیاب و اون باچِه فالِت اَولادِه رئوبین نفرا ره گِرِفته ۲دَ رُوی مُوسیٰ خیست؛ بعضی بَنی اِسرائیل، یعنی دُوصد و پِنجاه نفر از رهبرای جماعت که اعضای اِنتِخاب شُدِه شورا و نفرای نامتُو بُود ام قد ازوا قَتی بُود. ۳اُونا دَ ضِدِ مُوسیٰ و ھارُون جم شُد و دَزوا گُفت: ”شُمو از حَد کَلو خود ره کٹه کٹه مُونِید! پگِ جماعت مُقَدَّس اَسته، هر کُدَم شی که بَشه؛ و خُداوند دَ مینکلِ ازوا اَسته. پس شُمو چرا خود ره دَ بَلِه جماعتِ خُداوند کٹه کٹه مُونِید؟“ ۴وختِیکه مُوسیٰ اِی توره ره شِنِید رُوی دَ خاک اُفتَد ۵و قد قورَح و پگِ همدِستای شی گپ زَده گُفت: ”صَباح‌گاه خُداوند دَز شُمو نِشو مِیدیه که کُدَم کس دَزُو تعلُق دَره و کِی مُقَدَّس اَسته و کِی ره میله که دَز شی نزدِیک شُنه؛ کسی ره که اُو اِنتِخاب کُنه، امُو نفر ره میله که دَز شی نزدِیک شُنه. ۶ پس اَی قورَح، تُو و پگِ همدِستای تُو اینی کار ره کُنِید: آتِشدان ها ره بِگِیرِید ۷و صَباح دَ حُضُورِ خُداوند دَ مَنِه ازوا آتِش اَندخته دَ بَلِه شی بُخورِ خوشبُوی بِندَزِید. اوخته مَردی ره که خُداوند اِنتِخاب کُنه، امُو مُقَدَّس اَسته. اَی اَولادِه لاوی، شُمو از حَد کَلو خود ره کٹه کٹه مُونِید.“
۸اوخته مُوسیٰ دَ قورَح گُفت: ”اَی اَولادِه لاویا، بِشنَوِید! ۹آیا اِی دَ نظر شُمو یگ گپِ کم اَسته که خُدای اِسرائیل شُمو ره از جماعتِ اِسرائیل جدا کد تا شُمو ره بیله که دَز شی نزدِیک شُنِید و تا دَ جایگاهِ خُداوند وظِیفه انجام بِدِید و دَ پیشِ جماعت ایسته شُده بَلدِه ازوا خِدمت کُنِید؟ ۱۰اُو دَز تُو و پگِ بِرارونِ لاوی تُو اِجازه دَد که دَز شی نزدِیک شُنِید؛ آیا میخاهی پیشوایی ره ام بِگِیری؟ ۱۱امزی خاطر، تُو و پگِ همدِستای تُو دَ خِلافِ خُداوند یگجای شُدید، نَه دَ خِلافِ هارُون! هارُون چی بَشه که شُمو دَ ضِدِ ازُو نِق نِق کُنِید؟“
۱۲و مُوسیٰ پُشتِ داتان و اَبِیرام باچه های اِلیاب نفر رَیی کد. مگم اُونا گُفت: ”مو نَمییی! ۱۳آیا اِی کم اَسته که مو ره از سرزمِینی که دَزُو شِیر و عسل جاری بُود بُر کده اَوُردی تا مو ره دَ امزی بیابو نابُود کُنی، که آلی میخاهی خود ره دَ بَلِه مو حُکمران ام جور کُنی؟ ۱۴عِلاوِه ازی، تُو مو ره دَ سرزمِینی که از شی شِیر و عسل جاری اَسته داخِل نَکدی و زمِینا و باغ های انگُور ره ام دَ عِنوانِ مُلکیَت دَز مو نَدَدی. آیا تُو دَ چِیمای امزی مردُما خاک پاش مِیدی؟“ ۱۵اوخته مُوسیٰ غَدر قار شُد و دَ خُداوند گُفت: ”هدیه های ازوا ره قبُول نَکُو. ما حتیٰ یگ اُلاغ ام ازوا نَگِرِفتیم و دَ ھیچ کُدَمِ ازوا ضَرَر نَرسَندیم.“
۱۶و مُوسیٰ دَ قورَح گُفت: ”تُو و پگِ همدِستای تُو صَباح دَ حُضُورِ خُداوند حاضِر شُنِید، تُو و اُونا و ھارُون. ۱۷و ھر کُدَم شُمو آتِشدان خُو ره گِرِفته دَ مَنِه شی بُخورِ خوشبُوی بِندَزِید و هر کُدَم شُمو آتِشدان خُو ره دَ حُضُورِ خُداوند بَیرِید، تمامِ دُو صد و پِنجاه آتِشدان ره. تُو و هارُون ام، آتِشدان خُو ره بَیرِید،“ هر کس از خود خُو ره. ۱۸پس هر کس آتِشدان خُو ره گِرِفت و دَ مَنِه ازوا آتِش ایشته دَ بَلِه ازوا بُخورِ خوشبُوی اَندخت و دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات قد مُوسیٰ و هارُون ایسته شُد. ۱۹اوخته قورَح تمامِ جماعت ره دَ خِلاف مُوسیٰ و ھارُون دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات جَم کد. و جلالِ خُداوند دَ پگِ جماعت ظاھِر شُد.
۲۰و خُداوند قد مُوسیٰ و ھارُون گپ زَده گُفت: ۲۱”خود ره امزی جماعت جدا کُنِید تا ما اَمیا ره دَ یگ لحظه نابُود کنُم.“ ۲۲مگم مُوسیٰ و هارُون رُوی دَ خاک اُفتده گُفت: ”اَی خُدا، که خُدای روح های پگِ بَشر اَستی، آیا وختی یگ نفر گُناه کُنه، دَ بَلِه پگِ جماعت قار مُوشی؟“
۲۳خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۲۴”دَ جماعت بُگی که ’از گِرد-و-بَرِ خَیمِه قورَح، داتان و اَبِیرام دُور شُنِید.‘“
۲۵اوخته مُوسیٰ باله شُده دَ پیشِ داتان و اَبِیرام رفت و رِیش سفیدای اِسرائیل از پُشتِ ازُو رفت. ۲۶و مُوسیٰ دَ جماعت گُفت: ”از خَیمِه های امزی آدمای شرِیر دُور شُنِید و دَ چِیزای که ازوا اَسته دِست نَزنِید، اگه نَه بخاطرِ پگِ گُناه ھای ازوا شُمو ام نابُود مُوشِید.“ ۲۷پس اُونا از گِرد-و-بَرِ جای بُود-و-باشِ قورَح، داتان و اَبِیرام دُور شُد. اوخته داتان و اَبِیرام بُرو اَمَده قد خاتُونو، بچکِیچا و نِلغه‌گون خُو دَ دانِ درگِه خَیمه های خُو ایسته شُد. ۲۸اوخته مُوسیٰ گُفت: ”دَ اینی طرِیق شُمو مِیدَنِید که خُداوند مَره رَیی کده تا پگِ امزی کارا ره انجام بِدیُم و ما امی کارا ره از دِلِ خود خُو نَکدیم: ۲۹اگه امی آدما دَ مرگِ عادی بُمُره که تمامِ اِنسان ها مُومُره و چِیزی که دَ بَلِه پگِ اِنسان ها واقِع مُوشه، دَ بَلِه امزیا ام واقِع شُنه، اوخته خُداوند مَره رَیی نَکده. ۳۰لیکِن اگه خُداوند یگ چِیزِ نَو نِشو بِدیه و زمی دان خُو ره واز کده امی نفرا ره قد تمامِ چِیزای که دَزیا تعلُق دَره قُورت کُنه و اَمیا زِنده دَ گور بوره، اوخته بِدَنِید که اِی آدما دَ خُداوند تَوهِین کده.“
۳۱امی که مُوسیٰ از گُفتونِ امزی توره ها خلاص شُد، زمی دَ زیرِ پای ازوا چَک شُد؛ ۳۲و زمی دان خُو ره واز کده اُونا و خانَوارای ازوا ره و پگِ نفرای قورَح ره قد تمامِ مال-و-دارایی ازوا قُورت کد. ۳۳پس اُونا قد پگِ دار-و-نَدار خُو زِنده دَ گور رفت و چَگی زمی دَ بَلِه ازوا بسته شُد؛ و اُونا از مینکلِ جماعت نابُود شُد. ۳۴پگِ اِسرائیلی های که دَ چارطرفِ ازوا بُود، صَدای چِیغ-و-شورِ ازوا ره شِنِیده دُوتا کد، چُون اُونا گُفت: ”نَشُنه که زمی مو ره ام قُورت کُنه.“ ۳۵بعد ازُو یگ آتِش از حُضُورِ خُداوند اَمَد و امُو دُوصد و پِنجاه نفر ره که دَرَو بُخورِ خوشبُوی تقدِیم مُوکد، سوختَند.
۳۶اوخته خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۳۷”دَ اِلعازار باچِه ھارُون پیشوا بُگی که آتِشدان ها ره از مَنِه اَلَنگِه آتِش گِرِفته بُر کُنه و آتِشِ ازوا ره اُو سُو پورته کُنه، چراکه اُونا مُقَدَّس اَسته. ۳۸آتِشدان های امزی نفرا ره که گُناه کد و دَ قِیمَتِ جانِ ازیا تمام شُد بِگِیرِید و ازوا تَخته های چکُشکاری شُده بَلدِه پوشِشِ قُربانگاه جور کُنِید، چُون اُونا دَ حُضُورِ خُداوند اَوُرده شُده و مُقَدَّس اَسته. امُو تَخته ها باید بَلدِه بَنی اِسرائیل یگ نَمُونِه عِبرَت بَشه.“ ۳۹پس اِلعازار پیشوا آتِشدان های برونزی ره که دَ وسِیلِه نفرای سوخته اَوُرده شُدُد، گِرِفت و اُونا چکُشکاری شُده بَلدِه قُربانگاه یگ پوش جور شُد ۴۰تا بَلدِه بَنی اِسرائیل یادگار بَشه که هیچ نفر، غَیر از اَولادِه هارُون نزدِیک نَشُنه تا بُخورِ خوشبُوی دَ حُضُورِ خُداوند تقدِیم کُنه؛ نَشُنه که رقمِ قورَح و همدِستای شی نابُود شُنه. پس امُو رقم که خُداوند دَ وسِیلِه مُوسیٰ دَ اِلعازار اَمر کدُد، اُو انجام دَد.
۴۱صَباحِ امزُو روز پگِ جماعتِ بَنی اِسرائیل دَ خِلافِ مُوسیٰ و ھارُون نِق نِق کده گُفت: ”شُمو قَومِ خُداوند ره کُشتِید.“ ۴۲وختِیکه جماعت دَ خِلافِ مُوسیٰ و ھارُون جَم شُد، اُونا سُون خَیمِه مُلاقات تاو خورد و دِید که آوُر خَیمه ره پوشَند و شِکوه-و-جلالِ خُداوند ظاھِر شُد. ۴۳اوخته مُوسیٰ و ھارُون دَ پیشِ رُوی خَیمِه مُلاقات اَمَد ۴۴و خُداوند قد مُوسیٰ گپ زَده گُفت: ۴۵”از مینکلِ امزی جماعت دُور شُنِید تا اُونا ره دَ یگ لحظه نابُود کنُم.“ مگم مُوسیٰ و هارُون رُوی دَ خاک اُفتَد. ۴۶و مُوسیٰ دَ ھارُون گُفت: ”آتِشدان خُو ره بِگِیر و از آتِشِ قُربانگاه دَ مَنِه شی پورته کده بُخورِ خوشبُوی دَ بَلِه شی بِندَز و دَ زُودی سُون جماعت رفته بَلدِه ازوا کِفاره کُو، چراکه قار-و-غَضَبِ خُداوند دَ بَلِه ازوا اَمَده و مَرَضِ وُبا شُروع شُده.“ ۴۷پس ھارُون امُو رقم که مُوسیٰ دَز شی گُفتُد، آتِشدان ره گِرِفته دَ مینکلِ جماعت دَوِید و دِید که مَرَضِ وُبا دَ مینکلِ مردُم شُروع شُده. پس اُو بُخورِ خوشبُوی ره دَ بَلِه آتِش اَندخت و بَلدِه قَوم کِفاره کد. ۴۸اُو دَ بَینِ مُرده ها و زِنده ها ایسته شُد و مَرَضِ وُبا بَند شُد. ۴۹تِعدادِ کسای که دَ وسِیلِه مَرَضِ وُبا مُرد، چارده هزار و هفت صد نفر بُود، بغَیر از کسای که دَ مَوضوعِ قورَح نابُود شُد. ۵۰اوخته هارُون دَ پیشِ مُوسیٰ دَ دانِ درگِه خَیمِه مُلاقات پس اَمَد، چُون مَرَضِ وُبا بَند شُدُد.