۱باچِه هُوشیار نصِیحَتِ آتِه خُو ره مِیشنَوه،
مگم آدمِ لَوڈه سرزنِش ره قبُول نَمُونه.
۲از ثَمرِ دان خُو اِنسان فایده مِیگِیره،
مگم آرزوی خیانَتکارا ظُلم کدو اَسته.
۳شخصی که زِبون خُو ره نِگاه کُنه جان خُو ره حِفظ مُونه،
مگم کسی که لب های خُو ره ناسَنجِیده واز کُنه تَباه مُوشه.
۴آدمِ خاوشِله آرزو مُونه، ولے چِیزی حاصِل نَمُونه،
مگم آدمِ زَحمتکَش خُوب سیر مُوشه.
۵شخصِ نیک از دروغ گُفتو بَد مُوبره،
مگم آدمِ بَدکار شرمِنده و رَسوا مُوشه.
۶صداقت، کسای ره که دَ راهِ راست سَم اَسته، حِفاظَت مُونه،
مگم گُناه، آدمِ گُناه کار ره از بَین مُوبَره.
۷یَگو کس خود ره دَولَتمَند نِشو مِیدیه، مگم دَ حقِیقت هیچ چِیز نَدره،
ولے یَگو کسِ دِیگه خود ره غرِیب نِشو مِیدیه، مگم مال-و-دَولتِ کَلو دَره.
۸ثُروَتِ اِنسان مِیتنه جان شی ره از خطر نِجات بِدیه،
مگم آدمِ غرِیب از کس اَخطار-و-تهدِید نَمِیشنَوه.
۹چِراغِ آدمای نیک روشو یَه،
مگم چِراغِ بَدکارا گُل مُوشه.
۱۰مغرُوری فقط نِزاع-و-جنجال ره پَیدا مُونه،
لیکِن شخصی که نصِیحَت ره قبُول مُونه دانا یَه.
۱۱مال-و-دَولتی که از راهِ غَلَط پَیدا شُنه زُود از دِست موره،
مگم نفری که دَ زَحمت-و-کوشِش جَم کُنه، دارایی شی کَلو شُده موره.
۱۲اُمِیدِ دیر رَس دِلِ اِنسان ره مَیده مُونه،
مگم پُوره شُدونِ یگ آرزو، بَلدِه اِنسان مِثلِ دِرختِ حَیات تازَگی مُوبَخشه.
۱۳کسی که پَند-و-نصِیحَت ره حقِیر حِساب مُونه، خود ره دَ مُشکِلات مِیندَزه،
مگم کسی که دَ حُکمِ خُدا اِحتِرام دَره، اَجر خُو ره مِیگِیره.
۱۴تعلِیمِ آدمِ دانا چشمِه حَیات اَسته
و اِنسان ره از دام های مَرگ نِجات مِیدیه.
۱۵عقل-و-هُوشِ خُوب بَلدِه اِنسان اِحتِرام دَ وجُود میره
مگم راهِ خیانَت کارا باعِثِ تباهی خودون شی مُوشه.
۱۶آدمِ هُوشیار دَ هر کار سَنجِش کده عمل مُونه،
لیکِن آدمِ بےعقل جهالَت خُو ره ظاهِر مُونه.
۱۷قاصِدِ بَد دَ بَلا گِرِفتار مُوشه،
مگم قاصِدِ خُوب باعِثِ شفا مُوشه.
۱۸فَقر و شرمِندَگی دَ بَلِه کسی مییه که نصِیحَت ره رَد مُونه،
مگم کسی که سرزنِش ره قبُول مُونه قابِلِ اِحتِرام اَسته.
۱۹آرزوی پُوره شُده دَ جانِ اِنسان شِیرِینی مِیدیه،
لیکِن دِست کشِیدو از کارِ بَد دَ نظرِ شخصِ اَبله زِشت معلُوم مُوشه.
۲۰کسی که قد مردُمای دانا بِشِینه دانا مُوشه،
مگم اَنڈِیوالی قد آدمای بےعقل ضَرَر دَره.
۲۱بَلا دامونگِیرِ گُناهکارا مُوشه،
مگم کامیابی نصِیبِ آدمای نیک-و-صادِق.
۲۲آدم صالِح حتیٰ دَ نوسه های خُو میراث میله،
مگم مال-و-دَولَتِ گُناهکارا بَلدِه آدمای نیک ذَخِیره مُوشه.
۲۳زمِینِ آدمِ فقِیر کَلو حاصِل مِیدیه،
مگم از بےاِنصافی حاصِلِ ازُو چُور مُوشه.
۲۴کسی که چوبِ اِصلاح ره از باچِه خُو دِریغ مُونه
اُو از باچِه خُو نَفرَت دَره،
مگم کسی که اَولاد خُو ره دوست دَره،
اُو دَ فِکرِ اِصلاح کدون شی اَسته.
۲۵آدم نیک از خوراکی که دَره مُوخوره و سیر مُوشه،
لیکِن کَورِه آدمِ بَدکار گُشنه مُومَنه.