۱او بچکِیچای مه، دَ نصِیحَتِ آتِه خُو گوش بِدِید
و فِکر خُو ره بِگِیرِید تاکه دانا شُنِید،
۲چراکه پَندِ خُوب دَز شُمو مِیدُم.
پس تورای مَره پُرمُشت نَکُنِید.
۳وختِیکه باچِه آتِه خُو بُودُم
و باچِه عزِیز و یگدانِه آبِه خُو،
۴آتِه مه دَز مه پَند دَده مُوگُفت:
”تورای مَره دَ تَی دِل خُو نِگاه کُو؛
از اَمرهای مه اِطاعَت کُو تا زِنده بُمَنی.
۵حِکمت ره حاصِل کُو و عقل-و-دانایی پَیدا کُو،
تورای مَره پُرمُشت نَکُو و ازوا دُور نَشُو.
۶حِکمت ره ایله نَکُو و اُو تُو ره مُحافِظَت مُونه.
اُو ره دوست دَشته بَش و اُو از تُو نِگاهداری مُونه.
۷شُروعِ حِکمت اینی اَسته:
حِکمت ره حاصِل کُو و دَ پالُوی هر چِیزی که یاد گِرِفتے،
عقل-و-دانایی ره ام دَ دِست بَیرُو.
۸دَ حِکمت اَرزِش قایل شُو و اُو تُو ره سربِلند مُونه.
اگه اُو ره دَ بَغَل خُو بِگِیری، اُو دَز تُو عِزَت مِیدیه.
۹اُو لُنگی فَیض-و-اِفتخار ره دَ سر تُو پیچ مُونه
و تاجِ شان-و-شَوکت ره دَز تُو مِیدیه.“
۱۰باچِه مه، گب ره گوش کُو: تورای مَره قبُول کُو،
تاکه عُمر تُو دِراز شُنه.
۱۱ما طرِیقِه حِکمت ره دَز تُو یاد دَدُم
و تُو ره سُون راه های راستی هِدایَت کدُم.
۱۲وختِیکه راه بوری قَدَمای تُو پس نَمُومَنه
و اگه خیز کنی پای تُو نَمیلَخشه.
۱۳نصِیحَت-و-اَدَب ره محکم بِگِیر و اُونا ره از دِست نَدی.
اُونا ره حِفظ کُو، چراکه اُونا زِندگی تُو اَسته.
۱۴دَ راهِ بَدکارا داخِل نَشُو،
و دَ مَسِیرِ گُناهکارا پای خُو ره نَه ایل.
۱۵از راهِ ازوا دُوری کُو و سُون ازوا نَرو.
خود خُو ره یگ طرفه کُو و راهِ خُو ره از وا جدا کُو.
۱۶چُون اُونا تا بَدی نَکُنه، خاو نَموره
و تا یَگو کس ره پای پیچَلَک دَده پورته نَکُنه، خاو دَ چِیمای ازوا نَمییه.
۱۷اُونا نانِ پُرگُناه ره مُوخوره
و شرابِ ظُلم ره وُچی مُونه.
۱۸مگم راهِ آدمای صادِق مِثلِ بُر شُدونِ آفتَو اَلّی اَسته
که رفته رفته روشوتَر مُوشه تا غَیتِیکه تَکمِیل شُنه.
۱۹لیکِن راهِ بَدکارا مِثلِ ترِیکی شاو اَلّی اَسته؛
اُونا چَپه مُوشه و نَمِیدَنه چِیزخیل باعِثِ چَپه شُدونِ ازوا شُده.
۲۰باچِه مه، دَ تورای مه فِکر خُو ره بِگِیر
و دَ گُفته های مه گوش بِدی:
۲۱اُونا ره از نظر خُو دُور نَکُو،
بَلکِه دَ دِل خُو نِگاه کُو.
۲۲چُون کسای که تورای مَره قبُول کُنه،
تورای مه بَلدِه شی یگ سرچشمِه زِندگی جور مُوشه
و بَلدِه تمامِ جان شی تَندُرُستی مِیدیه.
۲۳از پگ چِیزای دِیگه کده دِل خُو ره خُوبتَر حِفاظَت کُو،
چراکه اُو سربَندِ زِندگی اِنسان اَسته.
۲۴تورِه دروغ ره از دان خُو پورته کُو
و کَج گویی ره از لب های خُو دُور کُو.
۲۵بیل که چِیمای تُو رُست پیشِ رُوی تُو ره بِنگره
و دِید تُو سِیده سُون پیشِ پای تُو بَشه.
۲۶راه ره بَلدِه پای خُو اَوار کُو،
تاکه تمامِ مَسِیر های تُو اُستوار و سِیده بَشه.
۲۷از راهِ راست گُمراه نَشُو و اِیسُو-و-اُوسُو نَرو،
و پای خُو ره از بَدی دُور نِگاه کُو.