۱باچِه مه، تورای مَره نِگاه کُو
و دستُورای مَره محکم بِگِیر.
۲از احکام مه اِطاعَت کُو تاکه زِنده بُمَنی؛
تعلِیم مَره مِثلِ دِیدَنَکِ چِیم خُو حِفاظَت کُو.
۳اُونا ره دَ ناخُونای دِست خُو بسته کُو
و دَ وَرَقِ دِل خُو نوِشته کُو.
۴دَ حِکمت بُگی: ”تُو خوار مه اَستی“
و دانایی ره همدَم خُو حِساب کُو،
۵تاکه اُونا تُو ره از خاتُونِ بَدکار و از خاتُونِ بیگَنه
که تورای نَرم-و-چرب مُوگه، دُور نِگاه کُنه.
۶ما از خانِه خُو توخ کدُم
و از کِلکِین بورُو ره دِیدُم،
۷اوخته، دَ مَنِه آدمای نادو، دَ مینکلِ جوانا،
یگ جوانِ بےعقل ره دِیدُم،
۸که اُو دَ مَنِه کُوچه راه رفته
از یگ گوشِه سَرَک تیر شُده دَ خانِه امزُو خاتُو رسِید.
۹امُو غَیت شام دَ عَینِ روز شِشتو
و ترِیکی شاو بُود
۱۰که یگ خاتُو قد کالای فاحِشَگَری
و نِیَتِ بَد سُون شی میمَد.
۱۱خاتُونِ قَوشَرهگَر و سرکَش
که پای شی دَ خانه گِیر نَمُونه،
۱۲گاهی دَ کُوچه ها و گاهی دَ بازار،
و دَ هر گوشه مردَکو ره گیته مُونه،
۱۳اُو امُو باچِه جوان ره گِیر کده ماخ کد
و از بےحَیایی دَزُو گُفت:
۱۴”گوشتِ قُربانی تَیار اَسته،
چراکه ما اِمروز نذرِ قُربانی خُو ره پُوره کدیم.
۱۵دَمزی دلِیل دَ خوش اَمَدِ ازتُو دَ بورُو اَمَدیم،
و اوگَل کده آخِرِکار تُو ره پَیدا کدُم.
۱۶دَ بِسترِ خاو خُو توشَکای رنگارنگ
از رَختِ کتانِ مِصری اَوار کدیم.
۱۷جاگِه خُو ره قد عَطرِ مَرو،
عود و سَلِیخه پاش دَده خوشبُوی کدیم.
۱۸بیه که تا صُبح عِشق بازی کده
از مُحَبَتِ یگدِیگِه خُو لِذَت بُبَری،
۱۹چراکه شُوی مه دَ خانه نِییه
و دَ یگ سَفرِ دُور رفته.
۲۰اُو یگ خلطه نُقره قد خُو گِرِفته بُرده
و تا آخِرِ ماه پس نَمییه.“
۲۱دَ اِی تَرتِیب اُو امُو جوان ره قد تورای گرم-و-مُلایم خُو بازی دَد
و اُو ره قد گبای لَخشُم خُو مجبُور کد.
۲۲دَمزُو غَیت اُو از پُشت شی رَیی شُد
رقمِ نَرگاو اَلّی که دَ کُشتارگاه موره
و رقمِ آهُو وَری که بےخبر دَ بَلِه دام قَدَم مِیزَنه،
۲۳تا غَیتِیکه تِیر دَ دِل شی بُخوره.
اُو رقمِ مُرغاک اَلّی اَسته که دَ وُرغَه موفته
و نَمُوفامه که زِندگی شی دَ خطر اَسته.
۲۴پس، اَی بچکِیچای مه، دَز مه گوش بِدِید
و دَ تورای مه خُوب فِکر خُو ره بِگِیرِید:
۲۵نَه ایلِید که دِل شُمو دَ راهِ ازُو خاتُو مایل شُنه؛
نَشُنه که اُو شُمو ره سُون گُمراهی بُبَره،
۲۶چراکه اُو کَلو مردَکو ره خانه خراب کده
و غَدر کسا ره دَ تباهی اَندخته.
۲۷خانِه ازُو رقمِ راهی اَسته که طرفِ عالمِ مُرده ها موره
و عاقُبَت دَ خانِه مَرگ مِیرسَنه.